Wicked Games (the story of Elena and Alexander)

Future

Alexander's POV

Έπειτα από αρκετές ώρες, φτάσαμε επιτέλους στο Σιάτλ με το τζετ μου. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο να περάσουμε την νύχτα μας σε ένα ξενοδοχείο και αύριο... θα φύγουμε για Ευρώπη. Είμαι πλέον αποφασισμένος! Μπορεί να κινδυνεύει μαζί μου, αλλά δεν μπορώ να την αφήσω. Αυτό είναι σίγουρο πλέον.

Πλέον είναι μεσάνυχτα στο Σιάτλ. Η Elena βρίσκεται ήδη στην κρεβάτοκαμαρα και κοιμάται ενώ εγώ κάθομαι στο σαλόνι και πίνω ένα ποτήρι με ουίσκι. Το δωμάτιο είναι σκοτεινό. Η μοναδική πηγή φωτός είναι τα φώτα της πόλης που απλώνεται από κάτω μου σαν χάρτης. Μου αρέσει αυτή η πανοραμική θέα. Πάντα μου άρεσε να είμαι ψηλά. Ίσως να μην έφτασα εδώ που είμαι με δίκαιο τρόπο, αλλά πιστεύω πως... τίποτα και κανείς δεν είναι δίκαιος σε αυτή την ζωή. Πίνω την τελευταία γουλιά από το ουίσκι μου και αφήνω το γυάλινο ποτήρι στο τραπεζάκι δίπλα μου. Έπειτα σηκώνομαι από την πολυθρόνα και βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρα. Ήταν κουραστική η σημερινή ημέρα. Καθώς περπατάω προς το δωμάτιο, παράλληλα ξεκουμπώνω το πουκάμισο μου. Μόλις μπαίνω μέσα, βλέπω την Elena ξαπλωμένη μπρούμυτα στο κρεβάτι, κρατώντας το μαξιλάρι μου αγκαλιά. Την λατρεύω αυτή την εικόνα! Μα από που στο καλό μου βγαίνουν αυτές οι λέξεις; μέχρι προχθές μου ήταν τελείως άγνωστες! και τώρα... τώρα ο κόσμος μου έχει αλλάξει. Περιστρέφετε γύρω από μια νέα τριχιά. Και αυτή η τροχιά ονομάζεται Elena. Αφήνω το πουκάμισο μου στην μοναδική καρέκλα που υπάρχει εδώ μέσα μαζί με το παντελόνι μου. Φοράω την φόρμα που μου έφερε ο Giulio και ξαπλώνω από πίσω της στο κρεβάτι. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από το μικρό της σώμα και την τραβάω κοντά μου, έτσι ώστε η πλάτη της να ενωθεί με το στήθος μου. Τι ωραία αίσθηση! Χώνω την μύτη μου στα μαλλιά της και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Αυτό το άρωμα των λουλουδιών δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου. Αφήνω ένα απαλό φιλί στον ώμο της και εκείνη μουρμουρίζει κάτι ακαταλόγιστο μέσα στον ύπνο της. Χαμογελάω και την ξανά φιλάω στον ώμο
(μμ, Alexander)
Αυτή την φορά την άκουσα καθαρά!
(εδώ είμαι μωρό μου. Μην ανησυχείς)
Ψιθυρίζω κοντά στο αυτί της και την βλέπω να χαμογελάει. Αυτό θέλω να βλέπω κάθε μέρα! Θέλω να την κάνω χαρούμενη. Να της δώσω όλα όσα έχει στερηθεί η αναζητά από την ζωή της. Είναι τόσο νέα γαμώτο. Και τόσο εύθραυστη. Φοβάμαι μήπως... μήπως και την σπάσω. Η ζωή μαζί μου δεν θα είναι εύκολη και ελπίζω να το έχει καταλάβει. Ξεφυσάω σιγανά και την σφίγγω περισσότερο στην αγκαλιά μου. Μόλις σε βρήκα φως μου, και δεν θα σε χάσω!

Daniel's POV

Προσπαθώ να την βρω. Την ψάχνω σαν τρελός αλλά εκείνη το έχει κλειστό. Που στο διάολο είναι; Ο πανικός με έχει κατακλύσει. Πρέπει να την βρω! Γαμώτο, εάν μάθει ο πατέρας της... τότε την έχω βάψει
(έλα μωρό μου, μην ανησυχείς τόσο πολύ)
Λέει η Monica καθώς αφήνει ένα ποτήρι με κρασί στο χέρι μου
(πρέπει να την βρω, Monica. Εάν ανακαλύψει ο πατέρας της ότι την έχασα...)
(να δεν φταις εσύ, εκείνη το έσκασε!)
(ναι, και αυτό δεν θα συνέβαινε εάν δεν έφευγα από το σπίτι)
Εξαιτίας της φυσικά!
(μην το αναλύεις τόσο πολύ μωρό μου. Σου κάνει κακό!)
Αποκρίνεται ναζιάρικα καθώς τρίβει με αργές, αισθησιακές κινήσεις τους ώμους μου
(πρέπει να την βρω και μάλιστα πολύ σύντομα, Monica)
Λέω και ξαφνικά το χέρι της αρπάζει το πιγούνι μου και στρέφει απότομα το κεφάλι μου για να την κοιτάξω κατά πρόσωπο
(ξέχνα την για λίγο. Άφησε με να σε χαλαρώσω)
Ψιθυρίζει αισθησιακά πάνω στα χείλη μου και χαμογελάω στραβά. Τώρα μιλάει σωστά!
(κάνε ότι καλύτερο μπορείς, μωρό μου!)
Την παροτρύνω και χαμογελάει. Ανάθεμα σε Elena! Όπου και αν κρύβεσαι... θα σε βρω. Αχ και όταν σε βρω... δεν θα σε γλιτώσει κανείς από τα χέρια μου, σου το ορκίζομαι αυτό μικρή κακομαθημένη.

Elena's POV

Τα μάτια μου ανοίγουν αργά για να αντικρίσουν το γαλήνιο πρόσωπο του. Ω Alexander! Χαμογελάω ενώ παράλληλα απλώνω το χέρι για να χαϊδέψω το μάγουλο του. Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω! Όλα έγιναν τόσο ξαφνικά. Τόσο γρήγορα. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κατευθύνομαι προς το μπάνιο για να κάνω ένα γρήγορο μπάνιο. Βγάζω τα ρούχα μου και μπαίνω στην ντουζιέρα. Ανοίγω την βρύση και καυτό, χαλαρωτικό νερό κυλάει σαν καταρράκτης επάνω μου, γαληνεύοντας με. Χμμ, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το πρωινό μπάνιο! Αφήνω το σώμα μου να χαλαρώσει κάτω από το καυτό νερό, ώσπου ξαφνικά νιώθω δύο χέρια να αγγίζουν τους ώμους μου. Αμέσως ανοίγω τα μάτια και γυρίζω από την άλλη για να δω έναν αγουροξυπνημένο Alexander
(καλημέρα μικρή μου)
Λέει με βραχνή φωνή ακόμη από τον ύπνο και σκύβει για να με φιλήσει στο στόμα
(καλημέρα κύριε James!)
(πως κοιμήθηκες εχθές;)
(χμμ, καλά μπορώ να πω)
Απαντάω με παιχνιδιάρικο τόνο και εκείνος ανασηκώνει εύθυμα το φρύδι του
(απλά καλά;)
Ρωτάει και γνέφω καταφατικά
(σου αρέσει να παίζεις μαζί μου, ε;)
Μουρμουρίζει καθώς με πιάνει από την μέση και με σηκώνει στην αγκαλιά του, έτσι που τα πόδια μου βρίσκονται στον αέρα
(ει! άσε με κάτω, βάρβαρε!)
Τον πειράζω και εκείνος γέρνει το κεφάλι του στο πλάι
(εγώ; βάρβαρος; με πληγώνεις!)
Τα λόγια του και το κεφάτο του ύφος με κάνουν να γελάσω
(είπες ότι σήμερα θα φύγουμε)
Λέω και αυτόματα το ύφος του σοβαρεύει. Ει! δεν ήθελα να συμβεί αυτό!
(ναι)
(και που θα πάμε;)
Ρωτάω και ανασηκώνει τους ώμους του
(τι θα έλεγες για Γαλλία;)
Τι; Τα μάτια μου γουρλώνουν από την έκπληξη
(Γαλλία; μα πως σου ήρθε;)
(θέλω να σε πάω όσο πιο μακριά γίνεται από εδώ. Θέλω να είμαστε κάπου μόνοι, χωρίς να φοβόμαστε. Θέλω να σε κάνω να αισθάνεσαι ελεύθερη μαζί μου!)
Ω Alexander! Τα χέρια μου αγκαλιάζουν το πρόσωπο του και τα χείλη μου ενώνονται απαλά και γλυκά με τα δικά του. Νομίζω πως όσο περνάνε οι μέρες... άλλο τόσο τον ερωτεύομαι!