Wicked Games (the story of Elena and Alexander)

Dream

Όταν επιστρέφω στο σπίτι, μένω μερικά λεπτά στο αυτοκίνητο για να μιλήσω μαζί με τον Dante
(ξέρω πως αυτό που σου ζητάω δεν είναι εύκολο... Αλλά θέλω να με καταλάβεις)
Του λέω και εκείνος ξεφυσάει
(σε λίγο καιρό παντρεύεστε δεσποινίς, δεν μπορώ να σας αφήσω να κάνετε ένα τέτοιο λάθος! Δεν θέλω να ξέρω πως θα αντιδράσει ο πατέρας σας όταν μάθει πως...)
(το θέμα είναι να μην το καταλάβει, Dante. Σε ικετεύω! Μην του πεις τίποτα!)
Λέω με πιεστικό τόνο και εκείνος ξεφυσάει ξανά
(εντάξει δεσποινίς. Έχετε τον λόγο μου ότι ο κύριος Jones δεν θα μάθει τίποτα)
Ευτυχώς! Τώρα νιώθω μια μικρή ανακούφιση μέσα μου
(ούτε και εμένα μου αρέσει αυτό που κάνω Dante... Και αυτή μου η περιπέτεια... Είναι η μοναδική μου διέξοδος)
(αχ δεσποινίς Jones... Μακάρι να μπορούσα να κάνω κάτι για εσάς!)
Μουρμουρίζει, κάνοντας με να χαμογελάσω
(σου είπα τι να κάνεις. Απο εκεί και πέρα... Δεν χρειάζομαι τίποτα)
Ο Dante είναι αρκετά νέος. Έχουμε μόνο τρία χρόνια διαφορά, αλλά μου συμπεριφέρεται καλύτερα και από αδερφός
(θα σου χρωστάω χάρη Dante)
Λέω και έπειτα βγαίνω από το αυτοκίνητο. Μόλις ανοίγω την πόρτα του σπιτιού, ακούω φωνές να ηχούν και συγκεκριμένα του πατέρα μου
(δεν μπορώ να καταλάβω γιατί της είπες ψέμματα. Το θέμα είναι να σε ερωτευτεί, όχι να σε μισήσει! Ναι, το ξέρω πως είναι δύσκολη σαν χαρακτήρας, αλλά και εσύ δεν κάνεις κάτι για να βοηθήσεις την κατάσταση Daniel!)
Ορίστε! Άκουσα καλά; μήπως τρελάθηκα;
(κανόνισε να επιστρέψεις γρήγορα και να αφήσεις τις γκόμενες και τις αηδίες!)
Ακούω τον πατέρα μου να μουγκρίζει και έπειτα τρέχω ως τον επάνω όροφο, για να πάω στο δωμάτιο μου. Μόλις μπαίνω μέσα, κλειδώνω την πόρτα και ακουμπάω την πλάτη μου στο ξύλο. Πως είναι δυνατόν να μου το κάνει αυτό ο πατέρας μου; ο μοναδικός άνθρωπος που μου έχει μείνει! Μακάρι να ήταν η μητέρα μου εδώ! Ώρες ώρες... Εύχομαι να ήμουν εγώ στην θέση της! Παίρνω μια βαθιά ανάσα και βαδίζω προς το παράθυρο, κοιτάζοντας το τοπίο έξω. Απόψε κιόλας θα πω μια δικαιολογία στον πατέρα μου και θα πάω να βρω τον Alexander. Μια νύχτα μαζί του και όλα θα ξεχαστούν... Είμαι σίγουρη! Θα ζητήσω από την Elizabeth να με καλύψει και έπειτα θα φύγω. Δεν αντέχω άλλο μέσα σε αυτό το σπίτι!

Alexander's POV

Η ώρα είναι έξι το απόγευμα και εγώ στέκομαι στην αποβάθρα, δίπλα από το σκάφος μου, περιμένοντας την να έρθει. Έχει αργήσει λίγο. Δεν ξέρω εάν αυτό θα πρέπει να με ανησυχεί
(κύριε James...)
Η φωνή του Harry με βγάζει από τις σκέψεις μου και στρέφω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(κατά τι ώρα θέλετε να έρθω αύριο;)
(κατά της οκτώ το πρωί)
(εντάξει κύριε. Καλό σας βράδυ)
Λέει και φεύγει. Και εκείνη ακόμα να φανεί. Που είσαι ρε Elena! Για μια στιγμή, μπαίνω στον πειρασμό να της τηλεφωνήσω, αλλά δεν το κάνω. Μου είπε πως στις επτά παρά τέταρτο θα είναι εδώ!
(Alexander!)
Την ακούω να με φωνάζει και αυτόματα σηκώνω το κεφάλι για να την δω να έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μου
(επιτέλους ήρθες)
Μουρμουρίζω και χωρίς να το περιμένω, περνάει τα χέρια της γύρω από την μέση μου, αγκαλιάζοντας με σφιχτά. Μου ήρθε πολύ απότομα αυτό!
(πάμε μέσα στο σκάφος...)
Λέω καθώς την πιάνω από το χέρι και την οδηγώ ως την καμπίνα
(εδώ δεν θα μας ενοχλήσει κανείς)
Προσθέτω καθώς ανάβω τα φώτα, αποκαλύπτοντας το μικρό σαλόνι
(ώστε... Εδώ θα μείνουμε απόψε;)
Ρωτάει ενώ εγώ κλειδώνω την πόρτα
(θα περάσουμε ένα βράδυ εδώ... Μαζί...)
Μουρμουρίζω καθώς την πλησιάζω από πίσω και ακουμπάω τα χέρια μου στους ώμους της, κάνοντας την να τιναχτεί λίγο
(δεν θα σε αφήσω να φύγεις από εδώ μέσα!)
Συμπληρώνω ψιθυριστά κοντά στο αυτί της. Μπορώ να νιώσω καθαρά την ένταση στο σώμα της... Την επιρροή που έχει το άγγιγμα μου επάνω της
(έτσι νιώθω και εγώ όταν είμαι κοντά σου, Elena)
Της αποκαλύπτω σιγανά και χωρίς να το περιμένω, γυρίζει από την άλλη και ενώνει δυνατά τα χείλη της με τα δικά μου. Να πάρει! Αυτόματα τα χέρια μου αρπάζουν τους γοφούς της και την σηκώνω στην αγκαλιά μου, κάνοντας την να τυλίξει τα πόδια της γύρο από την μέση μου, έπειτα βαδίζω προς το δωμάτιο και πέφτουμε μαζί στο κρεβάτι, έτσι που τώρα εγώ βρίσκομαι από πάνω της. Τα χέρια της διατρέχουν βιαστικά τους ώμους μου και τραβάνε με μανία το παλτό μου
(ήρεμα μωρό μου)
Μουρμουρίζω επάνω στα χείλη της και τα κατά πράσινα μάτια της συναντούν τα δικά μου, κάνοντας την καρδιά μου να χτυπά ξανά
(Alexander... Αυτό... Δεν πρέπει να συμβεί... Όχι τώρα)
Ψελλίζει, προσπαθώντας παράλληλα να αναπνεύσει. Έχει δίκιο! Τρέχουμε πολύ. Αλλά γαμώτο μου... Δεν μπορώ να την έχω τόσο κοντά μου και να μην την αγγίζω!
(έχεις δίκιο... Λάθος μου)
Λέω καθώς ανακάθομαι και βγάζω το παλτό μου
(ας... Συζητήσουμε καλύτερα)
Μουρμουρίζει και ανακάθεται και εκείνη, έτσι που τώρα είμαστε στο ίδιο ύψος. Την παρακολουθώ να βγάζει το παλτό και έπειτα τα παπούτσια της. Θα ήθελα πολύ να την κάνω δική μου τώρα, αλλά δεν πρόκειται να την πιέσω για τίποτα
(ξάπλωσε δίπλα μου)
Λέω καθώς βγάζω και τα δικά μου παπούτσια και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Αυτόματα εκείνη χώνεται στην αγκαλιά μου, ακουμπώντας το κεφάλι της στο στήθος μου. Πρώτη φορά μου το κάνουν αυτό!
(καλύτερα είναι έτσι)
Την ακούω να ψιθυρίζει και τρίβει το μάγουλο της στο στήθος μου. Πρώτη φορά μου το κάνουν αυτό και... Απο την μία νιώθω άβολα, αλλά από την άλλη...
(εάν σε κάνω να αισθάνεσαι άβολα, τότε πες το μου)
Λέει και παίρνω μια βαθιά ανάσα καθώς περνάω το χέρι μου γύρω από την μέση της
(είμαι εντάξει)
Αποκρίνομαι σιγανά και χώνω την μύτη μου στα μαλλιά της για να πάρω μια βαθιά ανάσα. Το άρωμα της είναι τόσο μεθυστικό! Νομίζω πως θα μπορούσα να ζήσω για πάντα εδώ, μαζί της... Να την κρατάω στην αγκαλιά μου και να ακούω την ανάσα της. Δεν ξέρω τι μου προκαλεί αυτό το κορίτσι και δεν ξέρω εάν αυτό που μου προκαλεί είναι καλό ή κακό.