De weerwolfprins [deel 1]

Hoofdstuk 18

Het wachten heeft nu een andere sfeer. Nu wachten we tot de Alfa is aangesterkt, en dat gaat vrij vlot. De Alfa vraagt niet meer naar me, en ik blijf uit zijn buurt. Toch kan ik het niet laten om hem te observeren. Hij gaat goed om met de anderen. Zij zijn blij als hij hun vraagt iets te doen voor hem; ze doen het graag. Hij is een echte leider, streng maar rechtvaardig.
Hij kijkt nooit in mijn richting als ik naar hem kijk, maar ik weet ergens dat hij mij toch niet veel uit het oog verliest. Om hem wat te ontlopen, voor mijn eigen gemoedsrust, maak ik veel gebruik van een redelijk verborgen plekje net buiten het kamp. Het is een open plek, bijna ondoordringbaar omgeven door bomen en struiken. Er was wel een doorgang, maar die heb ik vrij snel na mijn vrijlating van de boom voorzien van een dunne deken die ik weer terug heb weten te vorderen van een jonge wolf die hem uit mijn tas had gejat. Dit is al een tijdje mijn badkamer. Mijn ontlasting begraaf ik er op een bepaalde plek, en het is er (daarom) best plezierig om te zijn als ik mijn privacy extra hard nodig heb.

Ook zoekt Colin weer toenadering. Hij wil nog steeds niet vertellen op welke manier hij gestraft is door Sander, maar de zware last die op hem drukte lijkt weg. Samen met hem maak ik lange tochten. Hij heeft toestemming gekregen van de Alfa om mij meer te vertellen over zijn soort. Iets waar hij gretig gebruik van maakt en ik luister graag. Zo leer ik dat weerwolven niet alleen kunnen veranderen met volle maan; iets wat ik natuurlijk al aan den lijve had ondervonden. Maar met volle maan is het wel makkelijker om te veranderen. Minder pijnlijk. Want de botten veranderen, verschuiven, breken en helen in een fractie van een seconde. Het voelt als een extreem hevige maar korte pijnstoot. Met volle maan gaat het op één of andere manier natuurlijker. Dat neemt niet weg dat het wolf zijn geweldig is en de pijn zo vergeten.
Vince is speciaal onder de wolven. Hij is een Alfa over meerdere leefgebieden. Zijn ouders zijn er koning en koningin over, opperalfa's, wat hem de prins maakt. Zodra hij een vrouw heeft, dragen zijn ouders het stokje over aan het nieuwe stel. En daar zit het probleem; Vince wil niet minder dan zijn soulmate of in het kort; mate, trouwen, en die heeft hij nog niet gevonden in zijn 26 jaar. Vrij laat voor een wolf, en ook gevaarlijk: zijn mate wordt ook ouder en heeft de moed misschien al opgegeven en een ander getrouwd. Wat voor lastige toestanden zorgt.

Over het zijn van een halfwolf weet Colin me niet zoveel te vertellen. Het is vrij zeldzaam omdat wolven veel sterker hun mate voelen en weten te vinden dan mensen waardoor ze voornamelijk onder hun eigen soort trouwen en paren. Maar het gebeurt natuurlijk wel. Zowel vrijwillig als onvrijwillig: zeker een mannelijke wolf heeft zijn driften niet altijd in de hand, en dan is een vrouw een vrouw. Of ze nou kan veranderen in een wolf of niet. Een halfwolf is te herkennen aan de geur. Halfwolven kunnen ook in een wolf veranderen, maar dat moet wel met behulp van hun mate die er door hun beet voor kunnen zorgen dat er bepaalde stoffen vrijkomen via diens speeksel in de bloedbaan van de halfwolf. Een beet van een reguliere wolf kan hier in principe ook voor zorgen, maar doordat er geen liefde en lust tussen die personen is, wordt dit extreem pijnlijk, vaker wel dan niet leidend tot de dood, waardoor het niet aan te raden is.
Een wolf voelt door aanraking al dat hij zijn mate heeft gevonden, maar voor of bij een halfwolf is dit veel lastiger in verband met het halfmens gedeelte.
Mocht ik dus in een wolf willen veranderen, dan weet ik nu dat daar veel haken en ogen aan zitten.
Hoewel het me heerlijk lijkt om zo vrij door de bossen te kunnen rennen, denk ik niet dat ik de dood ervoor over heb, dus dit laat ik snel los.
Meer krijg ik niet uit Colin wat het halfwolf gedeelte betreft: hij is net 15 jaar en voelt zich erg ongemakkelijk als ik aandring op het liefdes-gedeelte. Wat ik ook wel weer begrijp.

Hij verteld wel vrij over zijn leven en familie. Ik ben zelf relatief eenzaam opgegroeid met een afwezige vader, waar ik nu tot mijn verdriet twijfels over heb, en een moeder zonder verdere familie, dus ik luister graag naar zijn verhalen over zijn thuis. Ik krijg er heimwee van.