De weerwolfprins [deel 1]

Hoofdstuk 5

De wekker gaat, en ik word met een kreun wakker. Waar ik in de bossen licht slaap en met zonsopkomst uitgerust wakker word, heb ik daar een stuk meer moeite mee in een besloten kamer.
Ik zet mijn telefoon aan die reageert met een *ping! O, ja: ik heb mijn nummer gisteren aan Gerard gegeven.

Slaap lekker Alexis, bedankt voor de leuke avond!

Ah, oké. Die had ik misschien gisteren al kunnen lezen. Ik antwoord met:

Goedemorgen! Ik ga er weer vandoor, ik vond het ook gezellig. Misschien zien we elkaar ooit weer.

Verder heb ik geen berichten, net zoals mijn vrienden schaars zijn. Social media is in een kwartiertje afgestruind, daarna is het tijd om op te staan en de dag te beginnen.
Ik maak weer goed gebruik van de douche, iets wat ik in de bossen zeker ga missen. Maar dat heb ik over voor mijn rust en privacy.

Volgeladen met tassen breng ik de sleutel naar de balie waar dezelfde receptionist als gisteren weer zit. Ik vertel hem dat ik een prettig verblijf heb gehad en ga dan naar de garage toe. Bertus is ook alweer druk aan het werk. Mijn auto staat te shinen voor de garage. Dat zegt niks, maar hopelijk zijn de euvels nu verholpen.

Inderdaad, de auto heeft een opknapbeurt gehad. Hij rijdt weer als een zonnetje, waar ik erg blij mee ben. Ik ben van plan zover als mogelijk is door te rijden in het woud en probeer er dan met kompas en kaart aan de andere kant uit te komen. Na een kort verblijf aan die kant, wil ik de auto weer opzoeken -mocht hij er nog zijn- en een nieuwe uitdaging vinden. Misschien dit stadje nogmaals aandoen. Maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen: hier zal ik zeker heel wat weken zo niet maanden mee zoet zijn.

Moonlight heeft geen backpacker-winkel, iets wat ik wel bijzonder vind zo aan de rand van de bossen, dus ik heb mijn noodzakelijke spullen bij de kledingwinkel en supermarkt gehaald. Samen met oude vertrouwde spullen die ik al in bezit heb, zoals een fijne slaapzak en goede wandelschoenen, heb ik er vertrouwen in. Klaar voor de start.

Ik zie op de kerktoren een grote antenne staan; is dat de zendmast van Moonlight? In dat geval zal ik een korte stop houden over zo'n 25 km om voor de laatste keer gebruik te kunnen maken van het bereik. Niet dat ik verslaafd ben aan social media, maar hierna zal ik heel lang afgesloten zijn van de bewoonde wereld, dus het lijkt me wel een goed idee.

Met een laatste blik op het dorp, mompel ik een onhoorbare groet, start de auto en rijd weg.

Het oerwoud begint rustig. Dat zal te danken zijn aan de houthakkers die het woud wat indammen zo vlak bij hun woonplaats. Er is zelfs nog een goed begaanbare weg, maar ik zie al wel waarschuwingsborden die aangeven dat de weg doodloopt in het woud. Precies wat ik wil en waar ik wil zijn.

De weg loopt nog steeds door als de 25km erop zitten, dus ik parkeer langs de kant van de weg en neem mijn pauze. Ik zet mijn telefoon aan.
Het *ping! dat gelijk klinkt na opstarten verbaasd mij niet echt. Gerard lijkt mij een vroege vogel en hij zal ondertussen wel gereageerd hebben op mijn bericht. En inderdaad:

Goedemorgen Alexis, jammer dat je al weg bent: ik had nog wel even afscheid willen nemen. Mocht je Moonlight ooit weer bezoeken, zorg je dat je dan nog even bij mij langsgaat? Het ga je goed!

Ik glimlach en wil hem net antwoorden als ik een filmpje van hem binnenkrijg.

Dus open ik die eerst.

Ik zie het dorpsplein, maar die is niet leeg zoals ik hem achter heb gelaten. Het staat er behoorlijk vol; ik herken Gerard sr met zijn raadsleden. Ik herken wat publiek wat op een afstand staat. Maar ik herken de twintig stuks jonge mannen niet. Ze zijn groot. En dan heb ik het over groot. Het merendeel is zwart, ze zijn luchtig gekleed in een sportbroek en hemd met makkelijke schoenen. Daardoor zijn hun opbollende spieren en is hun intimiderende houding goed te zien. En dat zie ik allemaal op een minischermpje. Ondanks hun houding begrijp ik dat het om een random vriendschappelijk bezoek gaat als ik zo op hun conversatie af kan gaan die ik redelijk duidelijk doorkrijg.

Ondertussen krijg ik nog meer appjes binnen van Gerard, en ik ga er vanuit dat ik de reden van het verzonden filmpje snel zal zien en begrijpen.