Benim Ol +18 Zeyker

SEZON FİNALİ:''SON DEFA''

Şarkı : Emre Aydın - Son Defa

İşte günlerce yazmaya çalıştığım bölüm . Ben Benim Ol'a yakışır bir final istedim . İstediğim gibi oldu asla pişman değilim. Üzülmeyin her şey mutlu bitmek zorunda değil. Ben de Aşk-ı Memnu'nun mutlu bitmesi için kendimi yırtmıştım ama kötü bitmişti.  Şimdi iyi ki de öyle bitmiş diyorum çünkü kötü bitenlerin daha kalıcı olduğuna ve daha gerçekçi olduğuna inanıyorum. Ben finali içime sinerek yazdım , haftalardır kafamda ki kurgu buydu. Benim Ol bittiği için ben de üzülüyorum. Çok benimsemiştim ama her şey tadında güzel. Beni anlayacağını biliyorum.

Senin Olurum'un bölümlerini paylaşmaya başladım , kütüphaneye eklerseniz güncellediğim de bildirim alırsınız , Senin Olurum'la nice bölümlere devam ederiz umarım.       

~~

Kadın yarım uyku halindeyken duyduğu düşme hissiyle sıçrayarak gözlerini açtı . Nefesi hızlanmıştı  , başı dönüyordu ve bu acı vericiydi . 

Ellerini dua eder gibi yüzüne koydu , ve gözlerini ovdu. Gözleri yanıyordu , çok uyuduğu için mi yoksa hiç uyumadığı için mi olduğuna karar veremedi . Dudakları kurumuştu.

Bulunduğu odaya baktı , burayı daha önce görmemişti. Duvarlar ve yerler boydan boya siyahla kaplıydı.

Yattığı yere döndü , siyah kadife yuvarlak bir yataktan kalkmıştı . Herhangi bir çarşaf , ya da battaniye yoktu. Sadece siyah saten bir yastık vardı  . Yatağın altında baza da yoktu , yatak başlığı da. Sadece yere yapışık durumda çıplak bir yatak.

Oda herhangi bir yerden ışık almıyordu gerçi tavana yakın bir yerde küçük bir pencere  vardı ama camı gazetelerle örtülmüştü.

Bu karanlık yerde ürktüğünü farketti ve üşüyordu da . Üstünde sadece siyah bir sütyen ,  altında siyah diz kapakları yırtık bir siyah pantolon  ve ayağında ki  devasa  yükseklikte ki  siyah deri  platformlar.

" Kimse yok mu ?"  sesi çatallaşmıştı .

Oda da yankılanan sesi daha çok ürkmesine neden oldu , ayrıca karnı acıkmıştı . Her şey üst üste gelmek zorunda mıydı ? Gazetenin tam kapatamadığı camın kenarlarından beyaz bir ışık süzülüyordu . Bir şeyler yemeye ihtiyacı vardı en azından bir bardak su . Pencerenin altındaki köşede devrilmiş bir şişe gördü yanında ise  bir tane kesme bardak . Yerinden kalkıp hızlıca devrilmiş  şişeyi eline aldı ve soğuk zemine oturdu .

Viski şişesiydi , kadının  sıvıya ihtiyacı vardı  . Şişede yarısından daha az kalmıştı ve içecekti . Kesme bardağı eline aldı ,  bardağın dibinde bir damla kadar viski vardı , demek ki kendisinden başka biri  de daha önceden buradaydı . İçki şişesinin kapağını açıp birazını bardağa döktü . Şişenin kapağını kapatmadan öylece yere koydu  ve ihtiyaçla bardağı dudaklarına götürdü.

On dakika içinde şişede ki kalan tüm içkiyi içmişti.  Kendine geldiğinde buradan nasıl çıkacağını düşündü . Kapı siyah renkli duvarların arasında kamufle olmuş gibiydi , belli belirsiz ayırt edebiliyordu. Bulunduğu oda küçüktü . Burayı daha önce görmesede tanıdık geldiğini düşündü. Tanıdık kokuları duyuyordu.

" Yardım edin , lütfen ." diye bağırmıya çalıştı ama boğazı acıyordu . Buradan çıkmalıydı , sütyenle daha ne kadar idare edebilirdi ki ?

Buraya nasıl geldiğini hatırlayamıyordu .

   Keşke Kerem burada olsaydı diye düşündü . Ona ihtiyacı vardı , güçlü kollarına , kokusuna , bedenine.  İki aydır göremiyordu onu.  İki ay.