Siyah aşk olur mu ?
Bizimkisi siyahtı , simsiyah.
Hayır , hayır ! aşk değildi bizimkisi. Biz bile değildik aslında.
Siyahtık , ama neydik bilmiyordum.
~~
Sevgi sözcükleri yoktu. Sevmek yoktu. Yasaktı , sonuna kadar ! O böyle istemişti.
Tek yaptığı...
Arabaya yerleştiler. Zeynep biraz solgun gözüküyordu. "Bugün daha iyi misin?" diye sordu adam. "İyiyim, çok iyiyim. Geçti." tedirgin sesi adama hiç inandırıcı gelmedi. Kaşlarını sorgularcasına kaldırdı. "İyisin, öyle mi? Eminsin yani." Kadın hızla başını aşağı yukarı salladı. Adam kadının içinde yaşadığı endişeleri biliyordu o sebeple üstelemedi. Arabayı çalıştırıp hızla geri giderken sordu "Nereye gidiyoruz?" Saatine baktı kadın. "Daha erken 13.00 bile olmamış. Kahvaltı yapalım önce." Düşündü. " Sonra biraz alışveriş yapsam da olur mu?" Gözlerini devirdi adam, sonra güldü. "Beni ördek gibi dolaştıracaksın yani." Kadın havalı bir şekilde bir eliyle saçını geri attı.
"Daha iyi bir planın var mı?" düşünmüş gibi yaptı.
"I-ıh. O halde sendeyiz güzelim."
Yol boyunca kimse konuşmadı. Kerem pür dikkat yola odaklıyken, Zeynep dışarıyı izliyor bazen sıkkınca nefesler alıyor, alt dudağını tedirginlikle ısırıyor , arada bir de adama bakıyordu. Bu detaylar Kerem'in dikkatinden kaçmıyordu ama üzerine de gitmek istemiyordu. O yüzden aldırış etmedi.
Sakin, bol yeşil alanı olan bir yere geldiklerinde durdular. "Burası güzeldir. Sakin." İkisi de aşağı indi. Mekana girip masaya oturduklarında Zeynep etrafı inceledi. Derin bir nefes aldı.
"Ne kadar temiz hava! Kalabalıkta değil. Baksana sadece bir kaç kişi var." başıyla onayladı adam. Garson gelip siparişlerini aldıktan sonra , öylece birbirlerine bakmaya devam ettiler. Kimse konuşmuyordu. İkisinin de zihni meşguldü. Kerem kafasını çevirip manzarayı izlemeye başladığında, kadın telefonunu çıkarıp onun profilden fotoğrafını çekti. Kamera sesiyle kendisine döndüğünde, kadın gülümsedi.
"Bak! Ne güzel çıktın." heyecanla telefonu ona doğru uzattı. Gülümsediler.
"Benim fotoğrafım yok, belki birkaç tane." diye mırıldandı. Zeynep üzüntüyle büzdüğü dudağıyla telefonunu geri kucağına koydu. "Beraber fotoğrafımız da yok." kadının sesindeki üzüntüyü fark ettiğinde "Çekiliriz." Sigarasını çıkardı. " Beraber daha çok vakit geçireceğiz."
"Geçirecek miyiz, gerçekten?" gözleri buluştu. Hüzünlü bakışlarla onu onayladı.
Kahvaltı geldiğinde, Zeynep iştahla yemeye başlamıştı bile. Kerem her zamanki gibi onu izliyor, tabağına neredeyse dokunmuyordu . Sigarası olan elini başına yasladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zeynep başını kaldırıp, ona baktı. "Yine hiçbir şey yemiyorsun." "Gerçekten nasıl hayatta kaldığına şaşırıyorum bazen." gözlerini kocaman açtı. "Gizli gizli mi yiyorsun yoksa?" Adam kahkaha attı sonra sigarasını söndürdü. "Gizli gizli." sırıttı.
Kahvaltı yapıldıktan sonra kadının boş tabağını alan garson, Kerem'in neredeyse dokunulmamış tabağına döndü. "Devam ediyor musunuz?" Zeynep atıldı. "Dokunmadı ki." Kerem tabağı garsondan tarafa itti.
