Yara Bandı (Tamamlandı)

YB | 7 | His

Selam!
Her şey güzel gidiyordur umarım...
Zevkle okumanızı diliyorum...

Hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlıyordu. Bense sahil kenarında bekliyor, uzaktan Alaz'ı izliyordum. Ölüdeniz'e bir saat önce gelmiştik ve Alaz bir tekne ayarlamakla meşguldü.

''Aden," diye seslendi Alaz bana.

Bu isme hâlâ yabancılık çekiyordum. Alaz'a baktığımda bana eliyle, gel, işareti yaptığını gördüm.

"Tekneyi ayarladım bebeğim," dedi bana.

"Küçük sahte bebek," diye homurdandı Ölü Kız.

Onu duymazdan gelerek Alaz'ın yanına doğru yürüdüm. Yanında Alaz yaşlarında bir kadın vardı; genç ve güzeldi açıkçası ama umurumda bile değildi.

Alaz elimdeki çantayı alırken kadın selamlaşmak için bana elini uzattı.

''Merhaba Aden, ben Yeliz," dedi kısaca. "Demir'le istediğiniz fiyata anlaştık. Marmaris'e vardığınızda marinadan tekneyi bir arkadaşıma teslim edeceksiniz.''

Elimi kendime çekip, ''Teşekkürler," demekle yetindim.

Sürekli yapmacık bir şekilde gülümseyen Alaz, elimi tutup beni tekneden içeriye çekerken sadece onun duyabileceği bir tonda, "Nasıl da kibarsın bebeğim," diye alay ettim ve tekneden içeriye girdim.

Beni belimden kavrayarak kendine doğru çekti. ''İyi günler Yeliz," dedi bana sarılırken. "Kendine iyi bak."

"Aman, baksa ne olur, sırıtık salak şey," dedi Ölü Kız.

"Şşşt..." dedim içimden ve bizden gitgide uzaklaşan Yeliz'i izlemeye devam ettim.

Bizden epey uzaklaşınca hızla Alaz'dan ayrıldım ve teknenin ortasına doğru ilerledim.

"Yılışık kadının teki," dedim Alaz'ın dümene oturduğu sırada.

''Sus Eva, rol bile yapamıyorsun.''

Sinirle kaşlarımı çatıp teknenin iç kısmındaki koltuğa oturdum. Alaz da tekneyi kıyıdan uzaklaştırmaya başladı.

Uzun olan koltuğa yatıp gözlerimi kapattığım sırada yavaş yavaş sallanıyorduk. Motordan çıkan sesler beni rahatsız etmekten çok öteydi. İyice denizin ortalarına geldiğimiz anlayınca pozisyonumu bozmadan aklıma gelen soruyu sordum.

''Tekne kullanmayı nereden biliyorsun?''

''Babamın teknesi var, ailem zengin," dedi umursamaz bir tonda.

Hızla yattığım yerden doğruldum. ''Zengin misiniz? Madem paran var neden polislerden kaçıyorsun ki? Rüzgar'a ailenin sana yardım edebileceğini söylemiştin, cinayetlerin yüzünden hapse girsen bile demek ki ailen kefaletini ödeyecek.''

Gözlerini yoldan ayırmadan, "Ailem, dedim Eva," dedi. "Ben zengin değilim. Para onların parası ve umurumda bile değiller."

Ayağa kalkıp yanına doğru yürüdüm. Oturduğu koltuğun tam karşısındaki düğmelerin ve dokunmatik küçük ekranın yanındaki boşluğa zıplayıp oturdum.

''İyi de neden?'' diye sordum merakla.

Bana doğru dönerek gözlerime baktı. ''Çünkü bu suçlulukla hapse girmeyi kendime yediremiyorum küçük kız.''

Aklım daha da karışmıştı. Acaba istemeden mi katildi?

''Beynini kıyıda unuttun herhâlde Eva!'' dedi Ölü Kız sinir bozucu bir şekilde.