KISSADAN HİSSE 2

İdrak Edebilmek !

    Bir Hocaefendi talebelerinden birini, edebinden, çalışkanlığından ve anlayışından dolayı diğer talebelerinden daha çok seviyor ve takdir ediyordu.

Hocanın talebesine olan sevgisi, diğer talebeler tarafından biliniyor ve için için kıskanılıyordu. Hatta arkadan konuşuluyor, “hocamız neden sadece bu talebesine ilgi ve yakınlık gösteriyor, aramızdaki tek zeki ve çalışkan talebe o mu” şeklinde sitem ediliyordu.

    Hocaefendi onların bu şekilde düşündüklerinin farkındaydı. Bir gün bunun sebebini onlar da öğreneceklerdi.

    Bir gün derse gelirken, medresede bulunan talebe adedince kuş getirdi. Talebeleri merak edip sordular:
-Hocam bu kuşları getirmenizin sebebi nedir?

    Hocaefendi her talebesine, yanında getirdiği bu kuşlardan birer tane vererek:
-Haydi yavrularım. Şimdi gidin ve bu kuşları hiç kimsenin görmediği bir yerde kesip getirin. Ama dikkat edin hiç kimse görmesin! diye tembihte bulundu.

    Bunun üzerine talebelerin her biri, bir yere dağıldı. Herkes kendince gizli bir yer bulup, kimsenin görmediğine kanaat getirdiği bir yerde kuşları kestiler.

Bir müddet sonra bütün talebeler, kestikleri o kuşları geri getirip hocaya teslim ettiler.

    Tabi hocalarının verdiği görevi hakkıyla yerine getirmenin gururuyla aralarında konuşmaya başladılar.

Kimisi;
“ben falan yerde kestim, hiç kimse görmedi” derken,

Kimisi de;
”öyle bir yerde kestim ki, ne gören ne duyan olmadı” diyerek övünüyorlardı.

    Bir zaman sonra hocanın çok sevdiği talebe de geldi.

Fakat o da ne?..

Kuşu kesmemiş,

Hocanın verdiği görevi yapmamıştı.

Diğer talebeler onu kınadılar. Hocanın sözünü tutmadığını, kendisine gösterilen bu sevgiye layık olmadığını konuşmaya başladılar.

    Hocaefendi o talebesine hitaben:
-Oğlum, kuşu niçin kesmedin? Oysa arkadaşlarının hepsi kesip verilen görevi yerine getirdiler.

-Hocam siz kuşları verip; hiç kimsenin görmediği bir yerde kesin demiştiniz. Fakat ben Allah’ın görmediği bir yer bulamadım. O sebeple bu kuşu kesmeden döndüm, özür dilerim.

    Bu cevap diğer talebelerin aklını başına getirdi.

Aslında Allah’ın görmediği bir yer olmadığını onlar da çok iyi biliyorlardı.

Lakin esas mesele bunu idrak edip ona göre davranmaktı.

Böylece hocalarının bu talebesini niçin daha çok sevdiğini, şimdi anlamışlardı.