KISSADAN HİSSE 2

Acı Suyun Sebebi

Îsâ Aleyhisselâm, Bir Gün Bir Yere Gidiyordu. Bir Irmak Kenarına Vardı, Bir Müddet Dinlendi ve Abdest Aldı, Birkaç Rekât Namaz Kıldı ve O Irmağın Suyundan Birkaç Avuç Su İçti ve Çok Hoş ve Tatlı Bir Su Olduğunu Anladı. Dört Tarafına Bakındı ve Gördü ki, Bu Irmağın Kenarında İçi Su ile Dolu Bir Küp Gömülmüş Bulunduğunu Gördü. O Küpteki Sudan da İçti ve Gâyet Acı Olduğunu Fark Ederek Bu İşe Şaştı. Zirâ Bu Küpe Su, O Irmaktan Geliyordu. 

Şu Hâlde, Irmağın Suyu Neden Gâyet Tatlı ve Küpün Suyu ise Gâyet Acı idi? 

Hayretler İçerisinde Kaldı ve Bir Karara Varamadı. İşte, Tam Bu Sırada Cebrâil Aleyhisselâm Geldi ve:

▬ "Yâ Nebîyallâh!" Dedi, "Hakk Teâlâ Sana Selâm Etti ve Küpe Sorsun, Küp Suyunun Neden Acı Olduğunu Ona Haber Verecektir!" Buyurdu..."

Bunun Üzerine Îsâ Aleyhisselâm, Meseleyi Küpe Sordu ve Küp Allahû Teâlâ'nın Desturuyla Lisâna Gelerek Cevap Verdi:

▬ "Yâ Nebîyallâh!" Dedi, "Ben Bir Ulu Padişâh idim. Dünyâda Üç Yüz Yıl Hüküm Sürdüm. Peşim Sıra Üç Yüz Bin Asker Gelirdi. Üç Yüz Ulu Şehrim Vardı. O, Üç Yüz Şehirde Üç Yüz Ulu Sarayım Vardı. Bu Üç Yüz Sarayıma Ara Sıra Gider ve Zevk Ederdim. Bu Zevk ve Sefâda iken, Bir Gün Ânsızın Bana Hastalık Geldi ve Sonunda Azrâil Aleyhisselâm'ın Harbesini Yedim, Can Acısı Çektim. Bütün O Saltanat, Devlet, Hükûmet, İyş-ü Nûş, Zevk ve Temaşa, Hepsi-Hepsi Bir Ânda Elimden Çıkıverdi. Bunlardan Hiçbirisinden Bana Bir Fayda ve Çâre Olmadı. Bütün Görüp Geçirdiklerim Bana Bir Gün Bile Gelmedi. Beni, Bir Yere Gömdüler ve Üzerime Büyük Bir Türbe Yaptılar. Üç Yüz Yıl O Türbede Yattım ve Çok Ağlayıp Feryâd Ettim ve Lâkin Hiç Kimseden Medet Bulamadım. Üç Yüz Yıl Sonra Bir Zelzele Oldu ve Türbem Yıkıldı ve Üç Yüz Yıl Kadar Bütün O Şehir Bir Harabe Hâlinde Kaldı. Sonra O Şehri Tekrar İmâr Ettiler. Benim Türbemin Bulunduğu Yere Bir Kiremitçi Geldi, Kiremit Pişirerek Satmağa Başladı. Bir Gün, O Yerlerin Padişâhı da Geldi ve O Şehre Büyük Bir Saray Yaptırdı. O Saray İçin Kiremit Ismarladı ve Benim Türbem Olan Yerden ve Benim Etim, Kemiğim Karışmış Bulunan Topraktan Kazdılar, Balçık Yaptılar, Kiremit Döktüler ve Padişâh Sarayını Bu Kiremitlerle Örttüler. Yıllarca Kiremit Olup Padişâh Sarayının Damında Durdum. Aradan Yine Zaman Geçti, O Padişâha da Zevâl Erişti ve Öldü. Sarayı da Yıkıldı ve Kiremitleri Kırıldı. Ondan Sonra, O Şehre Bir Küpçü Geldi ve Sarayın Bulunduğu Yeri Kendisine İmalâthane Olarak Seçti, Benim Etimden ve Kemiğimden Olma Kiremitleri de Dövdü, Balçığa Karıştırdı ve Bir Küp Yaparak Sattı. Bir Zaman da Evlerde ve Yerlerde Küp Olarak Durdum. Nihâyet Büyük Bir Sel Geldi, Beni Bulunduğum Yerden Söktü, Çıkardı ve Şuraya Getirdi, Bıraktı. Yıllardan Beridir Burada Duruyorum..."

Îsâ Aleyhisselâm Küpe Sordu:

▬ "Hikâyeni Anladım Amma Benim Asıl Merak Ettiğim Şudur ki, Şu Irmağın Suyu Gâyet Tatlı Olduğu ve Senin İçine de O Sudan Dolduğu Hâlde, Senin Suyun Neden Acıdır?"

Küp, Bu Soruyu da Şöyle Açıkladı:

▬ "Yâ Nebîyallâh! Ne Zamanki Azrâil Aleyhisselâm Harbesini Bana Vurunca, Ölüm Acısı Benim Bütün Gövdeme Yayıldı, Etime ve Kemiğime Bu Acı Sindi. O Acı Hâlâ Benden Gitmiş Değildir. Benim İçimdeki Suyu Acılaştıran da İşte O Can Acısıdır..."

Cefâlarla Dolu Bu Vefâsız ve Fâni Dünyâda, En Büyük Devlet ve Saltanat Süren Bir Padişâhın Dahi Sonu Ölümdür ve Ölüm Acısı Bütün Ömrün Zevk ve Sefâsını İnsanın Burnundan Getirir, Onu Tahtından ve Tacından Ayırır, Yere Vurur ve Toprağa Karıştırır. Bu Topraktan Bile Ölüm Acısı Gitmez. Şu Hâlde Sakın Gâfil Olma!