past precies 2/ TAEKOOK DUTCH

31- 507

POV TAE*

"maar taehyung moeten we geen familie van hem informeren?" vraagt jin ineens als we in de lift staan. ik denk even na. zn ouders zijn dood dus dat gaat lastig. ehm de enige die we hebben zijn hoseok en yoongi. denk ik. en ik slik even. yoongi zei als ik jungkook nog een keer pijn doe dan komt hij mij een lesje leren. denk ik weer. "wat is er?" vraagt jin. "ik bel yoongi en hoseok" zeg ik tegen hem ze hoeven de reden niet te weten. denk ik. "geen idee wie dat zijn maar bel ze maar." zegt jin.

*PING*

we stappen uit de lift en we lopen naar kamer 507 waar jungkook ligt. "kennen jullie jungkook?" vraagt de dokter die uit de kamer komt lopen. ik knik. "we hebben goed en slecht nieuws." zegt hij en ik kijk hem geschrokken aan. "vertel..." zeg ik zachtjes. "goede nieuws is hij leeft nog we waren net optijd om te reänimeren" zegt de dokter en een opluchtings zucht verlaat mn lippen. "het slechte nieuws?" vraagt jin nu. "hij is lelijk gevallen op zn hoofd we weten niet of het goed gaat als hij weer wakker word hij ligt niet in coma maar toch" antwoord hij. ik kijk hem geschrokken aan. als hij nu gehandicapt is vergeef ik het mezelf nooit meer. denk ik weer. "kunnen we naar binnen" vraag ik voorzichtig. "tuurlijk maar als er iets gebeurt haal zo snel mogelijk een van mijn collega's" zegt hij en hij loopt weg.

ik open de deur van zijn kamer en ik zie hem liggen met verband om zijn hoofd, overal draadjes en plakkers en gesloten ogen. "jungkook" zeg ik zachtjes als ik hem zie liggen. ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. "ik snap je helemaal" zegt jin als hij naast me komt staan. ik kijk hem vragend aan. "dat je hem leuk vind, hij is best mooi." zegt hij en ik kijk hem nepboos aan maar ik werp snel mn blik weer op jungkook. "dat zei ik ook tegen hem zo vaak als het maar kon" zeg ik verdrietig. "maar het is over" volg ik mijn zin. "over?" hij kijkt me vragend aan. "hij heeft eht zojuist 1 uur geleden uitgemaakt." zeg ik. "ik snap hem, het is niet heel gek. ik bedoel maar je hebt hem wel een soort van gebruikt." zegt jin. ik knik en het is stil. het enige wat ik doe is kijken, kijken naar jungkook. ik staar hem dromerig aan. ineens bedink ik me dat ik yoongi en hoseok nog moet bellen. "ik ben zo terug" zeg ik tegen jin en ik verlaat de kamer.

POV JIN*

"ik ben zo terug" zegt hij en hij verlaat de kamer. "hoezo?" probeer ik nog te vragen maar hij is al weg. "laat maar zitten" mompel ik en ik pak mn telefoon. "w-w-wwie b-b-ben jij?"