past precies 2/ TAEKOOK DUTCH

30- klop..... klop......

POV TAE*

"jungkook" zeg ik zachtjes en ik ren naar de deur toe. "jungkook wat heb je jezelf aangedaan?" zeg ik zachtjes als ik naast hem op de grond ga zitten. ik voel zijn pols en ik leg zijn hoofd op mn schoot. hij leeft nog. gelukkig. maar als we niks doen dan niet meer. terwijl mn schoot al onder het bloed zit van zijn hoofdwond begin ik zachtjes te huilen. "word alsjeblieft wakker" huil ik zachtjes en ik pak zijn hand vast. "ik weet dat je me haat maar alsjeblieft word wakker." huil ik. ondertussen is jin achter me gaan staan en hij legt zn hand op mn schouder. "we moeten naar een dokter" zegt hij. ik knik en ik til hem op in bruidsstijl naar de voorkant van de bus.

"taehyung wat is er met hem gebeurd?" vraagt bangchan als ik binnen kom lopen. "we moeten naar een ziekenhuis" is het enige dat ik zeg. "hoe denk je dat te doen? we worden overal door de politie gezocht?!" zegt changbin. "ben je gek ofzo?" zegt nu felix. "we moeten wel anders gaat hij dood." zegt jin. "en wij worden nog niet herkent dus wij kunnen naar binnen" zeg ik. "vooruit lee know rij naar het ziekenhuis" zegt bangchan zuchtend. lee know knikt en hij rijdt naar het zieken huis terwijl ik en jin weer op onze plek zitten. ik draag jungkook nog steeds in mn armen. het bloed stroomt uit zijn hoofd. ik hou zijn pols vast om te voelen wanneer zijn hartslag langzamer gaat die al aardig traag is. klop.... klop.... klop...... klop.......... klop......... klop............ "lee know sneller!" zeg ik in paniek als ik voel dat zijn hartslag bijna stopt en lee know geeft meer gas. "jungkook hou vol" zeg ik zachtjes tegen hem. klop............... klop............... ik begin in paniek te raken van zijn enorm trage hartslag. "jungkook geef niet op alsjeblieft." huil ik. "we zij er" zegt lee know en hij stopt.

klo-......... "ZIJN HARTSLAG STOPT" schreeuw ik huilend. ik til hem op en ik ren naar binnen. als ik binnen ben word hij gelijk over genomen. "jungkook" zeg ik zachtjes en ik zak ineen op mn knieën. "kom we gaan weer." zegt bangchan en hij legt zijn hand op mn schouder. ik voel de stoom uit mn oren komen. "NEE, DOOR JULLIE MET JULLIE KUT GROEP MOEST IK HEM PIJN DOEN. IK BEN HEM KWIJT HOOR JE DAT KWIJT! HIJ HAAT ME. IK HOU VAN HEM! schreeuw ik boos en het laatste langzaam met pauzes. "jezus rustig" zegt hij geschrokken. "NEE IK BEN NIET RUSTIG" zeg ik gestrest. "taehyung kalmeer" probeert nu I.N. "NEE" zeg ik nog steeds boos en huilend. "ik blijf bij taehyung gaan jullie maar" zegt jin en hij slaat een arm om me heen. "maar onze missi-" zegt bangchan. "IK ZEG STIK ERIN" schreeuw ik boos en ze verlaten allemaal boos het ziekenhuis.

als ze weg zijn trekt jin me in een knuffel. ik hou het allemaal niet meer en ik begin ze hard te huilen dat ik geen eens meer tranen heb. "ssshht taehyung" zegt hij kalmerend. "jin we zijn er nu wel maar hij haat me. ik ben de laatste die hij wilt zien." zeg ik huilend. "taehyung hij houdt ook van jou maar, je hebt het inderdaad wel een beetje verpest. dus als je het goed wil maken doe niet teveel je best dan gaat het juist fout" zegt hij. ik knik. "kom dan gaan we bij zijn kamer wachten" zegt jin ik knik weer en ik loop achter hem aan naar de balie.

"jeon jungguk" zeg ik. "kamer 507" zegt het meisje achter de balie. "bedankt" zeggen jin en ik tegerlijker tijd en we stappen in de lift op weg naar de vijfde verdieping...