past precies 2/ TAEKOOK DUTCH

29- wat was dat?

POV TAE*

"taehyung?" zegt hij ineens. "ja" zeg ik met nog een beetje hoop dat het goed komt. "het is uit, ik hoef je niet meer te zien" zegt hij. "maar jungkook..." zeg ik verbaast en verdrietig. "NEE TAEHYUNG HET IS UIT VERLAAT DEZE KAMER IK HOEF JE NIET MEER TE ZIEN!" schreeuwt hij naar me ik heb hem nog nooit zo gezien. huilend onder het bloed en blauwe plekken. ik laat een zucht horen en ik verlaat de kamer. ik maak voor een laatste keer oogcontact en ik verlaat de kamer. fuck wat heb ik gedaan... 

als ik weer in de kamer kom bij stray kids ga ik weer naast jin zitten. "hoe ging het?" vraagt hij nieuwsgierig. ik hou het niet meer en ik begin zachtjes te huilen. "ssshht, het komt echt goed geloof me." sust hij me toe. "NEE JIN HET KOMT NIET GOED! STOP MET ME MOED IN TE SPREKEN IK ZIT FOUT IK BEN EEN VRESELIJK WEZEN!" schreeuw ik boos en iedereen kijkt me aan. "taehyung? zeg je nou dat je hem echt leuk vond?" vraagt seungmin lachend maar verbaast. "kut hoe hard zei ik dat?" vraag ik zachtjes. "nou ik denk dat ze je in rusland zelfs konden horen." lacht hyunjin. ik kijk naar jij die zo te zien is geschrokken van mijn reactie. "sorry jin, ik bedoelde het niet ze ik was gewoon gefrusteerd" zeg ik spijtend. IK BEN OOK ZO EEN ROT MENS IK KAN ECHT HELEMAAL NIKS. HET ENIGE DAT IK KAN IS MENSEN LATEN HUILEN! schreeuw ik tegen mezelf in mn hoofd. "nee ik snap het wel verontschuldig je maar niet." zegt jin en hij geeft me een knuffel. hm hij is echt heel aardig. denk ik in mezelf en er verschijnt een keline glimlach op mn gezicht.

Ineens hoort iedereen een keiharde schreeuw. en daarna is het doodstil. "wat was dat?" vraagt jin geschrokken. "jungkook" zeg ik zachtjes.

POV JK*

Waarom deed hij dat nou weer? ben ik echt zo stom? UGH IK HAAT MEZELF! ik denk snel na en ik gooi mezelf met mn stoel op de grond. ik schreeuw een keer hard van de pijn maar dan word alles zwart...