[HOLD] Enchanted: The Accursed Daughter

Chapter 53

ENCHANTED: The Accursed Daughter
©EmpressWinteroo

Chapter 53

I R I N E

MATAPOS naming nag-usap ni Errapel, tinawag kaming dalawa ni Sov Krysta para sa isang battle training. Pero mas pinili kong hindi sumali at manatili nalang sa loob ng palasyo kaya si Errapel nalang ang sumama.

Dinahilan kong masama ang pakiramdam ko para payagan ako ni Sov Krysta at pinaniwalaan niya naman.

Matapos ang usapan namin ni Errapel, hindi ko mapigilan ang sarili kong sisihin sa mga nangyari. Na kahit ano pala ang gawin ko, ang existence ko ang nagiging dahilan kung bakit maraming buhay ang nawawala. Kung bakit ang lahat ay nagkakagulo.

Kaya nandito ako ngayon sa kwarto ni Sister Leyva hawak ang isang sulat na ginawa ko kanina. Wala siya ngayon sa kwarto niya at kasama parin si Eoin at iba pang mga Mestro para sa mga kailangang pag-usapang plano.

Tumitig lamang ako sa sulat. Tama nga naman si Sister Leyva, kung buhay pa si Sister Martha, siguradong hindi niya hahayaang mangyari ang nakaraan.

Inipit ko ang sulat sa gitna ng librong nakapatong sa bedside table ni Sister Leyva. Kaagad akong umalis sa kwarto niya at gawin ang nararapat.

'Red,' tawag ko sa kanya gamit ang mindlink.

Patuloy lang akong naglakad sa hallway ng palasyo habang hinihintay ang sagot niya. Bitbit ang sword kong nakalagay sa scabbard at ang ilang mga gamit kong nakalagay sa isang pouch.

'Red,' tawag kong muli.

Lumabas ako ng palasyo at naglakad papunta sa direksyon kung nasaan ang kwadra ng mga kabayo.

'Irine?'

Pumasok sa isip ko ang boses ni Red. Napangiti ako nang mapait nang marinig muli ang boses niya.

'Kailangan ko ng tulong mo,' sagot ko sa kanya gamit ang aking isip. 'Papunta akong kwadra.'

Matapos n'on ay pinutol ko ang link. Sakto namang nakarating ako sa kwadra ng mga kabayo. Mabilis kong pinuntahan ang kabayo kong nasa bandang gitna ng kabuuan ng horse stable.

Hinaplos ko muna ang ulo niya. Habang hinihintay si Red ay minabuti kong kunin ang mga kagamitan para i-ready ang kabayo sa horseback riding.

Nilagay ko sa likod niya ang blanket at saddle pad bago ipatong ang saddle na uupuan ko pagsakay ng kabayo. Sumunod kong ikinabit ang breast collar sa dibdib ng kabayo at kinuha ang girth para ikabit sa saddle. Ikinonekta ko ang girth at breast collar na magsisilbing gamit para manatili ang saddle sa likod ng kabayo at hindi mahulog. Pagkatapos ay kinuha ko na ang stirrup at ikinabit sa saddle bilang aapakan ko kapag sasakay sa kabayo.

Matapos ng lahat ng dapat gawin ay pumunta ako sa ulunan ng kabayo ko at nginitian siya. Hinaplos ko ang ulo niya at pinagmasdan ko ang brownish niyang kulay.

Kung kaya bigyan ko siya ng pangalan? Napaisip ako.

Petra?

Bahagya akong natawa nang maalala ang mundo ng mga tao. Minsan, nakakamiss nalang na mamuhay ng normal.

Mas gugustuhin kong mamuhay ng normal.

"Aalis tayo," sambit ko sa kanya. "At simula ngayon ay tatawagin kitang Autumn."

Hinalikan ko si Autumn at hinaplos muli siya.

"Irine." Tawag sa 'kin ng isang pamilyar na boses.

Nilingon ko ang likod ko at nakita kong si Red na nakapamulsa katulad ng inaasahan ko.

"Buti naman at dumating ka," usal ko. Hinarap ko siya bago ngumiti. "Samahan mo ako, Red "