[HOLD] Enchanted: The Accursed Daughter

Chapter 35

ENCHANTED: The Accursed Daughter
©EmpressWinteroo

Chapter 35

I R I N E

Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip ngayon ni Red pero isa lang ang masasabi ko.

Nababaliw na siya.

Habang nakapikit ay nararamdaman ko ang pagnginig ng mga kamay ko. Masyadong madilim ang nakaraan ko at kapag nakakakita ako ng dugo, bumabalik ang nakaraang matagal ko ng inalis sa ala-ala ko.

"Ang mga mata mo, Irine. 'Yan siguro ang sinasabi ni Sister Martha na dapat nating itago," hindi makapanilawalang sambit ni Sam nang makagising ako mula sa masakit na pagkakatulog ko kagabi.

Kaarawan ko na ngayon at labing limang taong gulang na ako. At ang mga itim na kulay ng kanan kong mata ay naglaho na.

Naging asul na ito. Madilim na asul.

"Nasaan na nga ba si Sister Martha?" Tanong ko.

Bigla siyang natigilan sa tanong ko.

"Kagabi kasi nang mawala 'yung sakit ng kanan kong mata, bigla siyang naglaho sa paningin ko. Hindi pa kasi ako nagpapasalamat sa kanya." Patuloy ko.

Nakita ko kung paano nanlaki ang mga mata ni Sam na para bang nagulat. "Nandito si Sister kagabi? Pinuntahan ka niya?"

Nagtaka ako sa kinilos niya. "May problema ba?"

"Irine..." Hinawakan ni Sam ang dalawa kong mga kamay at inilagay sa ibabaw ng hita niya habang nakaupo kami sa kama. "H'wag ka sanang magulat sa sasabihin ko ha? Kasi..."

Sa una, hindi ko talaga mawari kung anong nangyayari. Bakit ganito si Sam ngayon? Bakit ang lungkot niya?

Pero hindi ko inaasahan ang mga sumunod niyang sinabi.

"Noong tinawag ko si Sister Martha kagabi, Irine, hindi ko alam kung bakit mo siya nakita rito pero nakita ko nalang siyang walang buhay sa kama niya. Irine, wala na si Sister Martha."

Hindi ako makapagsalita. Si Sister Martha? Paano?

"Nagsisinungaling ka lang 'di ba?" Hinigpitan ko ang hawak sa mga kamay niya. "Hindi totoo ang sinabi mo 'di ba? HINDI BA?"

Pilit ko habang hinayaan ang mga luha kong umaagos mula sa mga mata ko

"Irine, tahan na..." Niyakap niya ako. Pero hindi ako matatahimik hangga't hindi ko nakikita si Sister Martha. "Irine!"

Sinubukan akong pigilan ni Sam ngunit patuloy lang ako sa paglalakad patungo sa kwarto ni Sister. Nang makapunta ako, wala akong nakitang anumang bakas ng anino niya.

"Hindi totoo ang sinasabi ni Sam." Iyan ang palagi kong sinasabi sa sarili ko pero kahit ako kinakabahan na. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag wala na si Sister Martha.

Pumunta ako sa sala ng ampunan at nagbabakasakaling nandoon si Sister ngunit hindi ko inaasahan ang nakita ko.

Ang lahat ng tao ay umiiyak at nagdadalamhati habang nakaharap sa puting kabaong na nakalatay sa sala.

Tinakpan ko ang aking bibig. Hindi. Hindi maaari 'to.

Hindi naman siya ang nakahiga sa kabaong hindi ba? Oo, hindi si Sister Martha.