[HOLD] Enchanted: The Accursed Daughter

Chapter 37

ENCHANTED: The Accursed Daughter
©EmpressWinteroo

Chapter 37

I R I N E

Humahampas ang malamig na hangin sa balat ko habang tumatakbo. Tanging tunog lang ng yapak ni Maya ang nagiging gabay ko para sundan siya.

Walang umiilaw sa daan ko. Madilim, mahangin, at nagbabadya pang magbuhos ng ulan ang mga ulap.

Sa bawat takbo ko, nadadagdagan ang bigat ng nararamdaman ko. Hindi talaga maganda ang kutob ko rito.

Mabilis na nabuksan ni Maya ang gate papunta sa Battle Ring at pumasok kaagad doon. Kaya binilisan ko rin ang takbo para habulin siya.

Kailangan kong tanungin si Maya kung ano ba ang nangyayari dahil ako mismo ay walang kaalam-alam kung bakit nagkakaganito siya.

Hinihingal akong huminto sa gitna ng battle ring habang pinagmamasdan kung ano ang susunod na gagawin ni Maya.

Nakatayo siya hindi kalayuan sa'kin.

"Pinagkatiwalaan kita, Irine," panimula niya. "Pero bakit? Bakit nakita ko kayong magkatabi? Ang akala ko wala kang gusto sa mahal ko!"

Kaagad akong napaatras nang marinig ang galit at kakaibang boses ni Maya. Halos namawis ang mga palad ko dahil sa kilabot na dala ng boses niya.

Iba siya. Iba ang kaharap ko ngayon kumpara sa nakilala kong Maya.

"Hindi ko sinasadya, Maya. Hindi naman ako naninira ng pangako. Tutulungan parin kita–"

"SINUNGALING!"

Ibinaon ni Maya ang mga swords sa lupa at nagsimulang naglakad sa direksyon ko. Sumasabay ang lamig ng hangin sa kabang nararamdaman ko ngayon.

"Maya, ano ba kasing nangyayari–" Hinawakan ko ang kamay niyang mahigpit na hinawakan ang leeg ko.

Halos masuka na ako sa sakit na dulot ng pagkakahawak niya. Pinilit kong magpumiglas habang nakatingin sa mga nanlilisik niyang mga mata ngunit masyado siyang malakas.

"Ang dali mo talagang maloko, Irine. "

Tinulak ako ni Maya dahilan kung bakit ako natumba. Kaagad akong huminga ng malalim nang hindi man lang inalintana ang sakit ng pagkakabagsak ko sa matigas na lupang kinakatauyan namin.

Nararamdaman ko parin ang sakit ng naiwang bakas ng pagkakasakal niya at ang bigat ng paghinga ko.

Hindi ako makapaniwalang tumingin kay Maya na ngayo'y nakayukom ang mga nanginginig na kamao.

"Hindi ko alam kung bakit pumayag pa si Red na turuan ka. Wala ka naman palang binatbat," usal niya.

Lumapit siya sa'kin at umupo para makapantay niya ako.

"Hindi mo nga nalaman na napapaikot na kita sa palad ko. Hindi mo alam na nahypnotize na kita, 'diba?" Tumawa siya. "Nakakaawa ka."

Hindi ako sumagot.

Ang tanging nasa isip ko lang ay alam kong hindi siya si Maya. Mahinhin ang kilala kong kaibigan. Mabait at masiyahin. Pero ang nakikita ko ngayon ay puno ng galit, selos, at kasamaan.

"Ganito nalang." Hinawakan niya ang hibla ng buhok ko kaya napaatras ako. "Maglaro tayo, Irine. Laruin natin ang kamatayan mo."

Halos hindi ako makahinga sa narinig ko. 

Ngumisi siya at tumayo. Kinuha niya ang sword kong natusok sa lupa at inihagis sa harapan ko.

"Tumayo ka riyan!" Sigaw niya.