Chapter Twenty Nine

18 0 0
                                    

KAZUMI

Pumasok na ako sa kwarto namin ni Miss Emily.

Sumalubong sa akin ang dalawang kama kung saan ay nakaupo sa isa si Miss. Katabi ng mga kama ay ang cabinet, hindi siya ganoon kalaki at masasabi kong kakasya ang mga gamit ko roon.

Malaki na rin ang kwarto, hindi siya masikip. May nakita rin ako pinto sa dulo at tingin ko papasok do'n ang bathroom.

Nakangiti si Miss sa akin habang papasok ako ng kwarto.

"Okay lang ba do'n sa kabila ang bed mo?" she asked pertaining to the bed near the window.

"Okay lang po," I said and I nodded. Sinuklian niya naman ako ng ngiti.

"No need to be so formal, Kazumi. At pwede mo rin akong tawaging Emily kahit dito man lang. 'Di naman naglalayo ang age natin diba," she smiled at me. She's very pretty, no doubt kuya likes her.

Humiga siya sa kama kaya lumapit naman ako sa kama ko at umupo.

"Okay, Emily," sagot ko at tumawa naman siya.

"That's better."

Tumahimik naman kami. I don't know what to say, it's not like we're really close with each other.

Napatayo kami ng biglang may kumatok sa pinto.

"Ako na," she volunteered kaya hinayaan ko na lang siya at nanatiling nakaupo sa kama habang tinitingnan siyang bumukas ng pinto.

Sumalubong sa kanya ang taong hindi ko kilala. May sinabi siya kay Emily, saka ko lang napansin na nasa kamay niya ang dalawang baggage at isa roon ay akin. I'm sure 'yong isa ay pag-aari ni Emily.

Tumayo ako at lumapit sa kanila ng i-abot ng lalake ang baggage kay Emily.

"Thank you," I heard Emily said as she closed the door.

Kinuha ko ang baggage ko sa kanya and thanked her.

Nagsimula na kaming mag-ligpit ng gamit. I started to put all my clothes inside the cabinet.

"I heard aalis daw kayo next week?" she said out of the blue.

I noticed she was done unpacking at umupo ulit sa kama pero ngayon ay kaharap na ako.

"Yes. We'll be back in a month I guess."

Tumango-tango na man siya.

"How's your kuya pala?"

I was shocked when she mentioned kuya but then, I didn't let her she that. It's just, kuya was madly in love with her before, and it's just sad that she didn't see his sincerity. I don't know if he loves her still though.

"He's fine." I was going to tell her that he's the main reason why we're going to New York but I didn't. She didn't have to know all that, also it's not as if she cared.

"Buti naman. Send my regards to him when you see him," she smiled.

Inayos ko ang tayo ko at nag-inat nang matapos akong magligpit.

May kumatok sa pinto kaya napatingin ako do'n.

"I'll get it," I volunteered.

"Kazumi! Tara, chill muna tayo sa room namin, ando'n na sina Cleo." Sumalubong sa akin ang kapatid kong si Elle. She was excited!

Napalingon naman ako sa likod ko at nakitang nakatingin lang sa amin si Emily, and before I could say anything, she said, "You can go, basta't be down stairs when it's 11:30."

Hindi na ako naka-angal dahil narinig na rin ni Elle ang sinabi ni Emily at hinila na ako papuntang kwarto nila.

Nang dumating sa kwarto nila, ando'n na nga ang barkada at ako na lang ang kulang. Nakaupo sila sa floor na may mat na nakalapag. Ang ready nila 'noh? At may chips pa sila!

"Thank God and the perfect girl is here!" Cleo teased. She know I hated that title.

"Oh come on, Cleopatra, you can do better than that!" I teased back and we all laughed.

I sat down and got some chips for myself too. 'Di pwede sila lang ang kumakain.

"So, we saw you kanina!" Jazz said out off nowhere and tried to tickle me.

I looked puzzled. "What are you talking about?"

She told Gia to get her phone and she did. Binuksan niya ang phone niya and did some things at pinakita sa akin ang screen.

Nanlaki agad ang mga mata ko sa nakita ko. It was me sleeping while my head was leaning on Lucas's chest. I can see how comfortable I was while Lucas was looking at the camera or maybe at the back of the camera and was trying to whisper something.

I heard giggles and I bet it was them then that's it, the video didn't last for one minute. I felt my cheeks burned up.

I was planning to snatch Gia's phone but she immediately put it back inside her pocket.

"What the hell guys? Walang malisya 'yon okay? I dozed off and I didn't realized that I felt asleep in his c-chest." I didn't want to sound defensive but I definitely failed. I also had a hard time saying the last word as I felt a lump on my throat.

"Eh ba't ka namumula?" puna sa akin ni Elle.

"Kilig ka noh?" 'Di na napigilan ni Angel na sumabay kaya nagulat ako, mukhang kinikilig din siya!

Natawa na lang ako sa mga mukha nila. Not literally because of their faces, okay? But because of the look in their faces. Asang-asa sila sa amin ni Lucas eh, as if!

"I am not!" I denied. Well I admit, kinilig ako ng slight pero hanggang do'n lang 'yon! Walang aasa para walang masaktan.

"Heh, kilala ka namin, Kazumi. Ano magsisinungaling ka?" ani Gia.

"Fine! I give in. Oo k-kinilig ako pero s-slight lang!" Umiwas ako sa tingin nila dahil alam kong ang pula ko na ngayon.

"May slight, slight pang nalalaman, oo o hindi lang naman, Kazumi," natatawang sabi ni Jazz.

"Ang sabihin mo, mahal mo pa rin siya," sabi ni Anne at tinitignan ako gamit ang mapanuri niyang mga mata.

Oo na mahal ko siya! That never changed. Pero siyempre, 'di ko yan sasabihin sa kanila.

I-de-deny ko na sana ang mga pinagsasabi nila ng may marinig kaming tunog na parang bell.

I looked at my wrist watch and I saw the time. 11:30.

Tumayo na ako. "Eleven thrity na, let's go downstairs," sabi ko at tumalikod na sa kanila at dumeretso na sa pinto.

Narinig ko pa ang mga reklamo nila dahil daw nabitin sila. Sumunod din naman sila sa akin.

Bumaba na kami at nandoon na halos lahat ng classmates namin pati na rin si Miss sa may sofa kaya umupo na rin kami at hinintay kung ano man ang sasabihin niya.

Perfectly Imperfect  (The Perfect Girl Sequel)Where stories live. Discover now