ေမမဒီဆိုေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို အဂၢ ရင္းႏွီးသည္။ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္သူ႔ကို ၾကင္ၾကင္နာနာဆက္ဆံတတ္သည့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ စိတ္ရင္းျဖဴစင္ကာ သေဘာေကာင္းသည္။ ၿငိမ္းေအးမႈေရာေသာ သူမ၏အလွသည္ ရွာမွရွားေသာ အလွမ်ိဳးျဖစ္သည့္အျပင္ ေဒသတြင္း ဒုတိယအာဏာရွိသူ ဦးသီဟ၏ ဇနီးမယားျဖစ္ေသာ္လည္း ေမာက္မာျခင္းမရွိ။ အားလုံးကို တတ္နိုင္သမၽွ ကူညီတတ္သူ။
သို႔ေသာ္ ေမမဒီသည္ အဂၢကို စမ္းသပ္ခန္းမ်ားထဲ ပိတ္ေလွာင္ခံရျခင္းမွ မကယ္တင္နိုင္ခဲ့။ မုန္းတီးစရာ အျဖဴေရာင္၀တ္စုံသည္ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာကို အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေလးလံေစသည္။ ေလ၀င္ေပါက္သာရွိသည့္ က်ဥ္းက်ပ္ေသာ အေဆာင္မ်ားအတြင္း အခ်ိန္ေတြၾကာခဲ့သည္။
စမ္းသပ္ေနရာသို႔ အဂၢမိခင္ႏွင့္အတူ ေရာက္လာတတ္သည့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို မၾကာမၾကာ ျမင္ရသည္။ စိတ္မပါေသာ္လည္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဦးသီဟ၏ ေဖ်ာင္းဖ်မႈေၾကာင့္ လက္ခံခဲ့ရဟန္တူသည္။ သေႏၶသားကို လြယ္ထားရေသာ ၀မ္းဗိုက္ေလး ျပည့္လာသည္ႏွင့္အမၽွ ေမမဒီ၏ က်န္းမာေရးသည္ ခ်ိဳ႕တဲ့လာသည္။ ေမြးဖြားခါနီး ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္မ်ားတြင္ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို မေတြ႕ရေတာ့။
"သားေလးေမြးတယ္၊ ခ်စ္စရာေလး သားႀကီးရယ္၊ မင္းညီေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္၊ မင္းတို႔ ဒီေနရာမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အေဖာ္ရတာေပါ့"
ဒီစကားေတြကို ေျပာေနစဥ္က မိခင္၏ မ်က္လုံးမ်ားသည္ ရင္ကြဲနာက်ေနေသာ သားေပ်ာက္မိခင္တစ္ေယာက္ပမာ။ သတင္းေကာင္းတစ္ခုလို ေျပာျပေနေသာ္လည္း ၀မ္းနည္းေၾကကြဲကာ မ်က္ရည္၀ဲေနခဲ့သည္။
"သား အေဖာ္မလိုခ်င္ဘူး"
ေခါင္းမာမာနဲ႔ ျငင္းေတာ့ မိခင္ မ်က္ရည္က်သည္။ သူ႔ကိုဖက္ကာ မ်က္ရည္က်ေနေသာ မိခင္ကို စိတ္နာခဲ့သည္။ အိမ္ျပန္မေခၚသြားဘဲ အျမဲႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားသည္ကို ဆန႔္က်င္ဖို႔ရန္ စကားနည္းသည္ထက္ နည္းလာသည္။ ေတြ႕ဆုံခ်ိန္မ်ားတြင္ ေမးသည္မ်ားကို ေျဖခ်င္မွေျဖေတာ့သည္။ ေၾကာက္ရြံ့စြာရင္ဆိုင္ရသည့္ ဦးရာဇာအေၾကာင္းကို မေျပာျဖစ္ေတာ့။
YOU ARE READING
HEXAGON
Science Fictionရတယ်။ ကမ္ဘာပျက်တာ သိပ်အရေးမကြီးဘူး။ ငါရှိတယ်။ ငါက မင်းရဲ့ကမ္ဘာ။
