Voorbestemd

32. Vau Cagnata

'Vaalea seinä.'

Ik maak een barrière om ons heen voor de explosie van Saella. Ik heb vertrouwen dat ze de tähti purskahti kan uitvoeren, dus het enige wat wij nu kunnen doen is wachten.

Met een oppervlakkige adem blijf ik in het duister is staren tot de spreuk van Saella tevoorschijn komt, ik versterk mijn barrière zodat het niet in één keer breekt. Een minuut geleden is het teken gestuurd, dus de explosie zal elk moment kunnen komen. Mijn hart klopt in mijn keel, dit is waarschijnlijk de laatste kans die we hebben.

'Hoe fel is Saella's spreuk straks?' vraagt Carl dan. Ik kijk over mijn schouder naar hem, hij heeft krassen die zijn armen rood kleuren en een bloedende lip. Zijn zwaard is uitgetrokken, maar het is vrij nutteloos tegen de schaduwen die zich om zijn metaal heen zullen vormen. We moeten hem gewoon zien te brengen tot de kern van Mørket.

'Erg fel,' zeg ik dan, mijn mond is erg droog. De tähti purskahti is de felste en sterkste lichtspreuk die op dit moment is bedacht. 'Je kan waarschijnlijk voor een moment niks zien, dus we zijn tijdelijk blind. Maar daarna moeten we meteen rennen.' Carl en Lance knikken op mijn bevel.

De schaduwen die op mijn barrière trommelen, breken bijna door en ik trek de mana weer gelijk om de barrière intact te houden. Een verblindend licht overspoelt ons en ik knijp mijn ogen dicht. Een explosie klinkt en mijn barrière breekt onder de impact. Ik houd mijn armen voor mijn gezicht tegen de wind die de ontploffing heeft veroorzaakt. Zand waait tegen me lichaam aan en ik voel mijn kleren naar achteren trekken.

Wanneer de wind voorbij is, open ik voorzichtig een oog. De duisternis voor ons is volledig geklaard van het zwart en de paarse kern van Mørket is te zien. Saella heeft een enorm gebied vrijgemaakt voor ons.

'Ga nu!' roep ik dan naar Carl en Lance. Dit is onze enige kans.

Als de kern niet kan worden kapot gemaakt met magie, moet ik die twee er maar naartoe leiden. De schaduwen springen alweer op ons met een krassende gil, ze reiken naar ons toe, maar ik ben sneller.

'Valokeihäs!' Ik zwaai mijn staf naar achteren en drie lichtsperen vormen zich uit het oog van Ignis. Ze doorboren de schaduwen die op het punt staan om op ons te duiken. Carl sprint vooruit met Lance en ik volg ze. Ik gooi lichtspreuken om de schaduwen om ons heen in bedwang te houden, maar ze komen langzamerhand toch dichterbij. Ze sluiten ons in en proberen de kern van Mørket weer op te slokken voordat we er kunnen zijn.

Een schaduw haakt aan mijn voeten en ik tuimel voorover. Mijn gezicht en knieën schrapen over de grond. Alle lucht is uit me geslagen zodra ik contact maak met de harde grond. Schaduwen klauwen zich aan mijn benen en ze maken brandende wonden in mijn enkels. Ik schreeuw het uit van de pijn. Ik zwaai mijn staf naar achteren en laat licht ongecontroleerd ontploffen. De schaduwen trekken zich terug voor een seconde, maar dat is genoeg tijd voor mij om mijn benen naar me toe te trekken.

'Tähtien valo!' De schaduwen deinzen terug en ik kijk snel naar mijn wonden. Er zitten lelijke snijwonden in mijn enkels, alsof er een beest zijn klauwen in me heeft gezet en zijn best heeft gedaan om mijn voeten los te trekken. Mijn enkels bonken en ik klem mijn staf hard in mijn handen. Hiermee kan ik zeker niet meer lopen.

Een schaduw klauwt aan Lance's lichaam. Het graaft in zijn bovenlichaam en de jager schreeuwt het uit. Mijn ogen verwijden en ik richt mijn staf op hem. Ik moet de schaduwen van hem verjagen. 'Valokeihäs!' Een speer schiet door de lucht en jaagt de schaduwen voor een moment weg. Lance valt op de grond en klemt zijn buik in zijn handen. Zijn armen zitten onder het bloed en ik wil niet eens weten wat het vlezige is dat uit zijn wond steekt.

De schaduwen dringen weer bij me aan en ik jaag ze snel weg met wat licht. Mijn handen zijn zwaarder geworden, ik heb niet veel mana meer over. Ik kan Carl nergens zien, is hij ook gepakt? Ik wil opstaan, maar mijn enkels laten het niet toe. Mijn wonden branden hevig en prikken enorm. Tranen schieten in mijn ogen door de pijn en ik laat mezelf vallen op de grond. Misschien moet ik proberen in één keer het hele gebied te belichten, zal dat helpen of moet ik juist mijn mana bewaren? Ik bijt op mijn onderlip, ik weet niet wat de beste oplossing hiervoor is.