Voorbestemd

4. Vau Cagnata

Saella's kin zou zo de grond hebben kunnen raken als ze haar mond nog iets wijder opent. Om te zeggen dat ze verrast is, is een onderschatting. Slijm en bloed hangen aan haar onderlip van het schouwspel van net. Het ziet er vies uit en ik zucht, ze lijkt het zelf vergeten te zijn.

Saella wordt wakker uit haar verraste trance en schiet naar de wasbak. Ze gooit een handdoek om haar linkerschouder terwijl ze de kraan opendraait. Haar staf valt met een luid gekletter op de grond. Ze laat het water over haar gezicht lopen en begint als een gek over haar gezicht te wrijven. Ik geef haar de tijd om zichzelf op te frissen. Als we nog moeten spelen volgens de regels van mensen met blauw bloed, heeft ze me eigenlijk beledigd door me niet eerst te begroeten, maar aangezien ik haar kamer zonder toestemming binnen ben gekomen, laat ik het gaan.

Toen ik geschreeuw en gehuil uit de kamer hoorde komen, ben ik binnengekomen na een paar keer geklopt te hebben. Het klonk niet goed, alsof er iemand gemarteld werd. Ik had niet verwacht om Saella hier te zien. Op het eerste gezicht wilde ik weglopen, doen alsof ik niks heb gezien. Als het Saella is, heeft ze vast een goede reden om in zo'n barre toestand te zijn, maar de zwarte lijnen langs haar nek hebben me tegengehouden, ze zijn omhoog gekropen tot haar gezicht en zijn langzaamaan weer teruggelopen. Ze is besmet met de schaduweter.

Saella grijpt de hoek van de handdoek over haar schouder en droogt snel haar gezicht ermee af, ze draait zich dan weer naar me toe, dit keer zonder bloed op haar gezicht. In de lucht hangt de onmisbare stank van gal en het enige geluid nu is de stortbak van de wc die wordt opgevuld.

'Jonkheer Cagnata.' Haar stem is schor, maar ze heeft ook een partij zitten te schreeuwen zojuist. Ze maakt een kleine buiging. Normaal ben ik niet van de regels over de rangen van edelen, maar ik heb in Lux ooit duidelijk gemaakt dat ze moet onthouden dat mijn status altijd hoger is dan de hare.

Ze trilt op haar benen en druppels water lopen van haar korte haren af, dat is iets nieuws. Edele vrouwen behouden altijd lang haar omdat dat elegant, mooi en vrouwelijk was, maar Saella's korte haren hebben ook een charme in mijn ogen. Ze kijkt me strak aan met haar achterdochtige staar, haar blik zegt dat ze wacht totdat ik iets zeg. Ik wil haar zoveel vragen, ik wil weten waarom ze is weggelopen, waarom ze hier is en of ze ziek is.

'Ben je ziek?' vraag ik haar dan. Het levert een oogrol op die ik negeer, ze heeft nog steeds geen manieren geleerd.

'Voedselvergiftiging,' liegt ze gemakkelijk. Ze slaat haar armen over elkaar en tikt ongeduldig met haar voet. Ze is vanbinnen niet veranderd vergeleken met twee jaar geleden. 'Ik had een slechte vissensoep, wil je ook? Ik kan je wel aanwijzen waar het is.' Ik negeer haar aanvallende opmerking, haar wangen zijn uitgezakt en ze heeft krassen op haar rechterarm. Ze ziet er niet meer verzorgd en perfect uit zoals in Lux. In de magische academie is ze altijd een perfect plaatje geweest, precies hoe een jonkvrouw eruit moet zien volgens de boeken, alleen haar personaliteit heeft altijd het probleem gevormd.

'Waarom was je niet op komen dagen bij de koninklijke strijd anderhalve maand geleden?' Ze tuit haar lippen een beetje, maar ik mis niet dat haar schouders in een gespannen houding raken. Een uitnodiging van de koning weigeren, kan worden gezien als respectloos gedrag tegen de koning en leiden tot inhouding van de adellijke titel.

'Wat, had je een speciaal afscheid gewild?' Ze ontwijkt de vraag en schudt haar hoofd. 'Als je hier bent gekomen om je neus in mijn privéleven te steken, vraag ik je vriendelijk om weg te gaan, jonkheer Cagnata.' Ze spuugt de laatste woorden haast uit. Haar stem zit vol met irritatie en ik wil het liefst tegen haar zeggen dat ze moet stoppen met praten.

'Je bent geïnfecteerd met de Schaduweter,' zeg ik dan. Ik heb de foto's ervan gezien in de schoolboeken, de zwarte lijnen zijn een kenmerk ervan. De ziekte is makkelijk overdraagbaar en is het eerste teken dat Mørket weer opgerezen wanneer alle stukjes van zijn kern bij elkaar worden gebracht. De ziekte betekent meestal een zekere dood, voor de meeste mensen is het binnen twee weken over. Het moet niet onverschillig behandeld worden, en ik ben bang dat Saella dat juist zal doen.