JaDe!

3.Bölüm

Sehun revirde gözlerini açtığında yanı başında sadece Chanyeol vardı. Esasında Jongin'in ısrarcılığını sürdürüp de yanında beklemeyip gitmesine, çok şaşırmıştı.

"Kendini nasıl hissediyorsun? Daha iyi misin Sehun?"

Chanyeol'ün sorusuyla yavaşça yattığı sedyede doğrulup oturdu. Birkaç kez derin derin nefes alıp verdi. Baş dönmesi geçmişti. Kendisini daha iyi hissediyordu.

"Gitti mi?"

Chanyeol onun tabiki Jongin'den bahsettiğini anlamıştı. Başını salladı ama Sehun her zamankinden daha kaygılı olduğunu fark etti.

"Sadece halletmesi gereken birkaç evrak işi olduğunu söyledi. Sen kendine gelir gelmez de bizimle birlikte morga ve oradan da olay yerlerini görmeye geleceğini söyledi. Bana neden bizimle gelmesi gerektiğini senin açıklamanı bekliyordum."

Sehun sedyeden kalkıp üzerini başını düzeltti. Chanyeol ondan hala bir cevap bekler gibi gözlerinin içine bakıyordu.

"Üzgünüm Chanyeol, aklıma başka bir çözüm yolu gelmedi. Yoksa beni başka türlü bırakmayacaktı."

"Abinle konuşman gerektiğinin farkındasın değil mi? Ona olan biteni anlatman gerek."

"Farkındayım ama anlamadığım şey onun benim izimi nasıl olup da bulduğu, yaşadığımı nasıl öğrendi? Bunca sene ustalıkla kendimi gizlemişken nasıl olup da burnumun tam dibine kadar girdi, bilmek istiyorum."

"Bunu kocana da sorabilirdin."

Chanyeol'ün yarı sinirle yarı alayla söylediği cümleler, Sehun'u oldukça kızdırmıştı.

"Şakanın sırası değil Chanyeol, bunu ona sorsam bile bana dürüst olacağını mı sanıyorsun? Önceliğimiz bu seri cinayet davası, her ne kadar bu bana ızdırap verse de sonrasında onunla eninde sonunda yüzleşmek zorundayım."

"Bunu yapmak zorunda değilsin Sehun biliyorsun. Tek yapman gereken abin ile konuşmak."

"Şu an bunu yapamam ama yarın sabah ilk yapacağım şey onu görmek olacak."

Chanyeol, arkadaşının moralinin bozulduğunu bilse de sormadan edemedi.

"2 gün sonra Rue'nun ölüm yıl dönümü, ziyaret edecek misin?"

Sehun bir şey söylemek yerine içini çekince Chanyeol başka bir şey sormadı. Hemşire ile vedalaşıp revirden çıktılar.

Chanyeol panikten dosyayı yukarıda masasında unuttuğunu söyleyince, Sehun onu otoparkta arabanın içinde bekleyeceğini söyledi.

O yukarı çıkarken Sehun'da düşüncelerine gömülmüş bir halde yer altı otoparkına indi. Kendi arabasını bulup sürücü koltuğuna yerleştiğinde etrafta kimse olup olmadığına baktı.

Birazdan yapacağı şey için ortada kimsenin olmaması gerekiyordu. Aksi takdirde başı belaya girebilirdi.

Neyse ki etrafta kimse yoktu ve aracını da zaten otoparktaki kameraların açısının dışına park etmişti.

Botunun içine sakladığı siyah ince uzun kutuyu çıkarttı. Pantolonunun kemerini çözüp hafifçe aşağıya çekti. Sağ kasığı açıkta kalınca elindeki kutudan ince metal bir şırınga çıkarttı.

Derin bir nefes alıp şırıngayı kasığına batırdı. İçindeki sıvıyı kasığındaki damara enjekte ederken soluk soluğa kalmıştı.

İşini bitirince metal şırıngayı kutusuna geri koyup, hızlıca pantolonunu yukarı çekti ve toparlandı.