Kozmik (Kitap & Sesli Kitap)

47. Bölüm

Özümün koşulsuz sevgiden doğan kaynağına indiğimde ise seninle ve tüm kozmosla bir olduğumu söyleyebilirim ki bunu çok kısa bir süre önce kusursuz bir şekilde deneyimledin. Bu deneyimin sende yarattığı farkındalık ise Megfredor'un çalışma prensibini çözmeni sağladı. Bununla birlikte, geçmiş yaşamlarını hatırlama gibi birçok realitenin sana biliş olarak akmasını sağladın. Kendinle gurur duymalısın." 

Megfrela'nın her sözü yüreğimden çıkıyordu ve konuştuğu her harf tüm benliğimi ilmik ilmik dokuyordu. Bir gezegenin böylesine güçlü bir özle iletişim kurabildiğini tahmin dahi edemezdim. Boğazım düğümlenmişti ve ağlamamaya çalışıyordum. Kendimi çok garip hissediyordum. Aslında, kendi sesimle iletişim kurduğum bir gezegen beni asla gergin kılmıyordu, ama yine de kendime ağlamamam gerektiği komutunu vermeye çalışırcasına tuhaf bir karmaşayla baş başaydım. Her zaman yapmam gerekeni yapmalı ve sessizliğin sesiyle bütünleşmeliydim. İçimdeki saf beyaz ışıktan doğan yaşam enerjisiyle, hayatımda ilk kez gerçek anlamda kuş gibi hafifken aldığım en derin nefesle tüm karmaşayı üstümden atmayı başardım. Boğazımın düğümlenmesi tamamen geçmişti. Megfrela tekrar söze girdi:

"Çevrenize bakın, ne kadar da huzurluyum. Okyanusum doksan bir bin tür barındırıyor ve harika bir ahenkle yaşamlarını yaratıyorlar.  Beni doğuran Yılkapi onu, yani beni anne şefkatiyle aralıksız besliyor; gece olsa bile. Tüm doğa tam anlamıyla ahenk içinde dans ediyor ve kainata az önce Doruk'un aldığı bilinçli nefesin kaynağı olan saf beyaz ışıkla melodiler söylüyor. Bu melodiyi işitmek ister misiniz?" 

O an hayatımda yaşadığım en ilginç deneyimlerden biriyle karşı karşıya kaldım: Göz açıp kapayıncaya dek kendimizi gün aymadan önce bulunduğumuz ağaçlarla kaplı ortamda bulduk ve envaiçeşit kuş türü, yaşam enerjisini sınırsızca etrafına saçan ağaçlara kusursuz bir şekilde süzülerek kondu. Onlar her şeyin farkındaydı; çevremin gerçekliğinden artık tamamen emin olduğum hislerimle, hepsiyle iletişim kurabiliyordum. Yılkapi tüm koşulsuz sevgisiyle ışınlarını göndermeye devam ediyordu. Hep beraber bu muhteşem ana tanık olurken birbirimize sarılarak anın büyüsüyle dans etmeye devam ettik. Birkaç saniye sonra kuşlar hep birlikte kusursuz bir ahenkle şakırdamaya başladılar. Her an ruhumuza koşulsuz sevgisiyle dokunurken Lotuprana çimenlere oturmamızı önerdi. Paha biçilemez bir konserin, doğa konserinin merkezinde gözlerimden mutluluk göz yaşları akarken anın deneyimini yaşıyordum. Kısa bir süre sonra kuşların melodileri son buldu ve etrafımızda uçuşarak huzur dolu kanat çırpışlarıyla Megfrela'nın farklı yerlerine, muhtemelen biraz önce bulundukları yerlere dağıldılar. O sırada yeniden kalbimin derinliklerinden kendi sesimi işittim. Megfrela yeniden söze girdi:
"Tabiatın kusursuz bir yaşam öğretmeni olduğundan söz ettiğinizi dinlediğimde öylesine mutluydum ki, bu mutluluğumu çimenlerin verdiği tepkiler ile gördüğünüzü biliyorum. Kuşların muhteşem konseriyle birlikte bu konu hakkında ben de bir şeyler söylemek istiyorum.
Kuşlar, tıpkı doğadaki her şey gibi kusursuz bir öğretmendir; öyle ki, onlar sabah uyandıklarında karınları aç olmalarına rağmen ilk işleri şakırdamak olur. Bunun kozmik bir sebebi var. İkulzar buraya ilk geldiğinde de belirttiğim bir sebep..." O sırada İkulzar kollarını iki yana açmış Megfrela'nın havasına, yani onun ta kendisine içindeki çocukla bütünleşen kahkahalarıyla sarılıyordu. Sohbet araları dahi bana dersler veriyordu: İkulzar Megfrela'nın havasına kucak açarken derinliklerinde tüm kozmosa, yaşama, yani kendine sarılıyordu. Bu dersi sonsuza dek unutmayacaktım, tıpkı diğer derslerde olduğu gibi. Megfrela konuşmaya devam etti:  
"Kuşlar daima yiyecek bulacaklarını bilirler ve karınları aç olsa dahi hücrelerinin derinliklerinden çıkan ışıkla dolarak yaşama sonsuz şükranlarını sunarlar. Bunu yalnızca kuşlarla değil, tüm doğa ile görebilirsin." 
"Öyleyse her gün doğumunda, tüm yaşamla bir olduğumuz bilinciyle mutlak koşulsuz sevgiye kucak açmamız yaşamımızı temelden değiştirecektir." Bu yanıtı verdiğimde herkes beni en içten tebessümleriyle onayladı. Yaklaşık beş saniye sonra zihnimde Megfrela yerlilerinin doğaya karşı yaptıkları meditasyon belirdi. Onlar gün doğumuyla birlikte Yılkapi'yi selamlıyorlardı, fakat aynı zamanda gezegenlerine de en içten şekilde kucak açıyorlardı. 
"Kesinlikle. Onlar bu sayede daima yaratıcı imgeleme güçlerini geliştirebiliyor ve içlerindeki çocukla yaptıkları dansta asla yorulmuyorlar. Yaydıkları dalgaların bilincindeler ve bu süreçte her şeyin bilincine çok daha emin adımlarla varıyorlar. Fakat sen buraya gelerek farklı bir boyut açtın Doruk. Megfrela'ya dıştan bakarak tüm yaşam deneyimlerinin birikimiyle Lotuprana gibi üstat varlıkların deneyimlediği realiteyi hızla gerçekleştirmeye başladın. Bu sayede İkulzar ve Muurik başta olmak üzere tüm Megfrela'ya örnek oldun. Tüm yerliler en nihayetinde bu süreçte tekamül ettikleri için senin titreşim hızının artışını hissettiler ve deneyimlerine ortak oldular. Birbirinize adeta öğretmenlik yaptınız ve bu süreçte her şey olması gerektiği gibi kusursuzca gerçekleşti.