Unbreak My Heart (Playboy Series #6)

Chapter 13

"Bakit ko naman gagawin iyon?" patay-malisya nitong tanong.

Kibit-balikat niyang tugon. "Ewan, malay ko sa iyo. Baka crush mo ako?"

"I don't think so." mabilis nitong tanggi. "Wag kang mangarap ng gising, Misis."

Sa totoo lang hindi rin kasi alam ni Claire papaano sila nagkatabi nito. Sigurado kasi siyang sa sahig siya natulog. "Baka kinain ka siguro ng kunsensya mo na pinatulog mo ko sa sahig."

Saglit itong natahimik. "I really don't remember waking up last night." Nang lumakad ito patungo sa balcony at buksan ang sliding door ay sinalubong sila ng preskong hangin at nang amoy ng dagat. "Baka talagang may masama kang balak sa akin."

"Ang kapal ng mukha mo!" sigaw niya mula sa loob ng silid

"Kunsabagay, maawain naman talaga ako. Sige, puwede ka nang matulog dito sa kama ko." Nakangiting sambit nito sabay kindat sa kaniya.

Aba, good mood ata ang mokong. Pero hindi pa rin siya nagpadala sa tusong ngiti nito. Alam niyang may hindi magandang kalalabasan kapag natulog siya sa tabi nito. And the next time it happens, baka matukso na talaga siya na halikan ito habang tulog. Hindi na, 'no? Baka kung ano pa ang magawa kong kabulastugan sa susunod. Mabuti na ang sigurado.

"Bakit hindi mo na lang ako bigyan ng sarili kong kuwarto?" tanong niya ng sundan ito sa balkonahe. "Tutal naman pareho nating ayaw ng may katabi."

"Sa storage room na lang ang isa pang available room dito. Okay lang sa akin kung gusto mo dun matulog. Pwede din naman sa kusina."

"Kagabi, sa sahig. Ngayon naman, bodega. Hindi ba uso sa iyo ang mga guest rooms? Ang laki-laki nitong rest house niyo tapos iisa lang ang kuwarto?" nagtataka niyang tanong.

"Well, this isn't exactly a family house. Look around you, nasa pribadong isla tayo. Walang kapit-bahay. Walang ibang tao na makakapunta dito. Does that make sense now?" itinuro pa nito ang daungan ng bangka na matatanaw mula sa balcony na kanilang kinaroronan. "You see, this is a very private place. Walang ibang access papunta dito kundi ang magbangka ng isang oras o ang mag-chopper. Ginagamit lang ito ng kahit sino sa pamilya naman tuwing gusto naming magbakasyon o mag-unwind. We like to keep our privacy at the highest point possible. Ikaw lang ang unang babaeng dinala ko rito. Napilitan pa ako. Kaya huwag ka nang mag-demand ng kung ano-ano."

"Iba talaga ang buhay mayaman."

"This is who we are. This is what I am," seryosong sagot ni Vince. "Not because I married you doesn't mean I'll change my lifestyle just to please you. Wag mo sana kalimutan na isang taon lang ang itatagal ng kasal-kasalan natin na ito kaya hindi ko kailangang mag-adjust para sa iyo."

"Ano ba ang pumasok sa kukote ko at pumayag akong magpakasal sa isang tulad mo?" buong sarkasmo niyang wika.

"Because of Lucho and Dreico."

"Oo nga pala, dahil nga pala sa mga anak ko."

"Anak natin."

"Anak ko." Diin ni Claire.

"Ginawa natin yun dalawa, wag kang swapang." Sarkastikong tugon nito ng ngitian siya. "And let me remind you, kasal na tayo. Dala mo na ang apelyido ko... Mrs. Claire Hendelson."

"Salamat sa pagpapaalala at---what are you doing?" Hindi niya natapos ang naunang sasabihin dahil hinahawi na kasi ni Vince ang mahaba niyang buhok na hinahangin at nakatabon sa kanyang mukha.