Dear Diary ♥

Hoofdstuk 16

“Detective?” Hij stond op en stak zijn hand uit. Ik keek naar de hand die naar mij was gericht. “Angel, je kan mijn hand best schudde hoor” Zei hij. Ik keek hem aan. “Waarom bent u hier?” Vroeg ik zacht. “We wachtte op jou. Het is tijd om terug te gaan naar Orlando” Ik schudde mijn hoofd. “Ik wil niet meer terug” Hij keek me verbaasd aan. “Wil je niet naar huis?” “Ik ben thuis”

Hij ging weer zitten en keek even naar zijn papieren. “Ik kan je hier niet achterlaten” Zei hij. “Waarom niet? Hier ben ik veiliger dan in Orlando, of op school” Hij haalde zijn schouders op. “We kunnen een contactverbod regelen voor jou en Donny” Ik ging zitten. “Dat lost niks op, want binnen komt hij toch wel” Hij haalde zijn schouders op. “Hoeft maar één keer te gebeuren, dan kunnen we hem arresteren voor ingaan van een verbod.”

Ik haalde mijn schouders op. “Dan ben ik nog niet zeker dat hij niet komt. Ik ben dat hier wel. Ik heb een nieuw leven” Hij knikte. “Dat heb ik gezien ja” Hij was even stil. “Je kwam ook naar de kostschool voor een nieuwe start. Hoe vaak wil je dat nog doen?” “Tot ik Donny kan vergeten” Ik stond op en liep naar mijn kamer.

Ik opende het nieuws en mijn beelden van een halfuur geleden waren al te zien. Angel Westbrooke gevonden. Blond haar en een nieuwe stad. Dat is haar oplossing. Zal ze nu terugkomen naar Orlando?

Ik zette de televisie af en opende mijn oude telefoon. Ik zag dat ik een aantal nieuwe berichten had van Carlos, Alex en Kirsten.

Lieve Angel, alsjeblieft kom terug… Ik kan niet zonder je… Ik wil je terug in mijn armen… Al is het maar voor één keertje… Alsjeblieft

Carlos miste me echt. Ik had ondertussen Jones al maar het was allemaal even vaag. Ik kon het niet meer netjes op één rijtje zetten.

*Flashback*

“Angel kom op, niet gaan” Ik veegde mijn tranen weg. “Donny dit kan niet meer!” Ik ging verder met mijn spulletjes bij elkaar zoeken. “Je hoeft toch niet meteen alles in te pakken en weg te gaan?” Ik zei niks en ging stug door. “Angel, kom op.. Het was 1 keer!”

“Dit was niet de eerste keer Donny! Dat weet jij ook” Hij zei niks en sloeg zijn armen om mijn heupen. “We kunnen dit wel oplossen” Ik zuchtte. “Dat zeg je iedere keer” Hij drukte een kus in mijn nek. “Maar dat is ook iedere keer zo” “Ja, maar als je nu gewoon een keer het langer volhoudt dan een aantal weken! Dat zou een hoop schelen!”

Ik wurmde uit zijn houdgreep. “Ik moet gaan” Ik pakte mijn tas en liep weg. Ik ging naar huis. Thuis liep ik meteen door naar mijn kamer. Mijn vader hoefde dit niet te weten. Niet nog een keer. Hij begreep het toch niet. Donny was heilig voor hem. Ik miste mijn moeder.

Ik kroop op mijn bed en pakte mijn fotolijstje van mijn nachtkastje. “Mam, ik mis je!” Ik barste in snikken uit. Ik hield het lijstje dicht tegen me aan. “Ik heb je nodig!” Snikte ik luidruchtig. Ik begon hard te huilen. Ik moest met mijn moeder praten. Dit was echt iets waar je alleen met je moeder over kon praten.

Ik pakte mijn telefoon en rende weg. De begraafplaats was niet veel straten hier vandaan. Ik zakte neer naast haar steen. “Mam, ik moet met je praten” Ik snikte luid en veegde over de steen en leunde er voorzichtig tegenaan. “Mam, Donny heeft het gedaan. Hij dwong me. Ik wilde eigenlijk helemaal niet maar ik kon hem niet tegenhouden mam” Ik snikte luid. “Er is altijd iets. Ik kan er niet meer tegen”

“Vorige week lag hij ook nog met een nieuwe cheerleader in bed. Sinds ik geen cheerleader ben voel ik me niet meer mezelf. Ik probeerde het maar het lukte niet meer. En nu vervangt Donny me. Hij vindt me niet meer speciaal en hij gebruikt me nog alleen voor zijn plezier. Ik ben niet meer populair en geen cheerleader meer. Ik ben niks meer. Ik heb niks meer.”

Ik keek lang voor me uit. “Mam hoe moet ik dit nou recht zetten?” Ik begon weer zacht te snikken. “Ik wil Donny niet meer zien. Niet na gisteren, niet meer na hij me heeft gedwongen tot alles. Ik kan er niet meer tegen. Ik kan het hier allemaal niet meer.. Mam, waarom moest je me nou verlaten”

Ik liep langzaam naar huis. “Pap, ik kan het allemaal echt niet meer op één rijtje zetten. Ik moet een nieuwe start. En ik heb de perfecte plek.. Het is mam’s kostschool. Ze zou trots op me zijn. Zo kan jij ook nog meer werken.. Ik heb dan nog iets van mam.” Hij knikte. “Ik zal even kijken schat”

*end of flashback*

Ik keek voor me uit. Ik keek naar de deur die open ging en Jones die op mijn bed kwam zitten. “Angel.. Ik heb nagedacht.. Misschien is het allemaal te snel gegaan. Misschien hebben we elkaar gewoon op het verkeerde moment ontmoet.. Ik denk dat we het allemaal even moeten laten zitten. Je bent duidelijk nog niet klaar met je verleden.. En het verleden blijkbaar ook niet met jou” Ik knikte.

Er rolde een traan over mijn wang. “Ik wil niet dat ik alles weer kwijtraak, maar misschien is het tijd dat ik mijn problemen onder ogen kom, in plaats van telkens van ze weg te rennen” Hij knikte. Hij gaf een kus op mijn voorhoofd. “Je kan altijd terug komen naar hier.. Altijd zal ik er voor je zijn” Ik knikte. “Dankje”

Ik liep naar de badkamer en keek naar het doosje in mijn kastje. Ik keek nog een keer in de spiegel en begon met verven. De haarverf trok langzaam erin. Jones gaf me een knuffel. “We houden contact.” Ik knikte. “Lieve Angel, ik zal je nooit vergeten” fluisterde hij zacht Hij liet me langzaam los en liep weg.

Het wordt tijd om nu echt mijn problemen eindelijk onder ogen te komen

Ik spoelde mijn haren uit en liep naar beneden. “Ik wil terug naar Orlando” De detective, die nog met mijn vader aan het praten was keek op. Hij knikte. “Mooi. Laten we maar gaan dan” Ik knikte. “Ik kom morgen met alle spullen” Zei mijn vader. Ik knikte. “Oke”

Ik keek vanuit de auto van de detective nog één keer achterom. Dit was het dan.. Ik moest nu alles onder ogen komen………

Heyyy

Sorry voor het lange wachten allemaal

Ik zat echt vast.. Hopelijk was het een goed hoofdstuk?

Lovee yaaa aalll