Dear Diary ♥

Hoofdstuk 44

POV Angel

Er werd zachtjes op mijn deur geklopt. Ik gokte dat het Alex was die me alsnog mijn eten wilde geven, maar ik hoefde het niet. Ik was moe, ik wilde slapen, slapen tot al het drama voorbij was. 

Tot ik wakker werd van een vreselijke droom en dat ik wakker zou worden op de dag van mijn aankomst hier op school, mijn eerste dag hier. Een nieuw begin. 

Ik zou er alles voor doen om helemaal op nieuw te beginnen, terug naar hoofdstuk 1 en het verhaal herschrijven. Ik zou het liefst zou ik helemaal opnieuw willen beginnen, naar de dag voor ik Donny ontmoette. Dan zou alles anders zijn. 

Dan zou ik mijn moeder misschien nog bij me hebben. 

Ik zuchtte en kroop verder mijn bed in. 

Mijn kamerdeur ging open en iemand kwam op de rand van mijn bed zitten. 

"Angel?" Ik schoot overeind. 

"Carlos" 

Twee armen werden om me heen geslagen en het enige wat ik kon doen was huilen. Alles kwam eruit. Hij hield me dicht tegen hem aan en hij was ook aan het huilen. 

"Het spijt me zo Angel. Dat ik je niet geloofde, dat ik er niet voor je was en dat ik je in de steek liet toen je eindelijk naar me toe kwam." 

"Het is al goed, ik ben blij dat ik je nu hier heb" Hij kwam naast me zitten en ging naast me liggen. Ik kroop dicht tegen hem aan. 

"Ik heb je gemist" Fluisterde hij. Ik drukte een kus in zijn nek. "Ik jou ook" 

~~~

POV Alex

"Hey" Kirsten kwam binnen en kwam naast me op mijn bed zitten. "Hey" 

"Hoe gaat het?" "Goed denk ik" 

"Hoezo?" Ze keek me lang aan. "Angel..." 

Ik keek naar beneden. 

"Ik wist dat je nog niet over haar heen was" 

"Het leek zo makkelijk in eerste instantie, met de gedachte dat Angel dood was. Ik zou haar toch nooit meer terug krijgen. En ik heb echt wel gevoelens voor je maar..." 

"Maar Angel is niet dood en ik ben Angel niet" Zei Kirsten zacht. Ik keek haar aan. "Het spijt me, het is niet dat ik niet van je houdt maar... Het is allemaal zo ingewikkeld. Het is niet eerlijk voor jou als ik doe alsof je de enige bent voor mij" 

Een traan liep over haar wang. 

"Ik begrijp het..." 

Ze stond weer op. "Ik hoop voor je dat je krijgt wat je wilt" Hij schudde zijn hoofd. "Ze is nu met Carlos. Hij is alles voor haar, ik ben enkel haar kamergenoot" 

Kirsten wilde iets zeggen maar ze zei niks meer. "Ik zie je morgen in de les" 

Ik leunde achterover en keek hoe ze wegliep. Ik heb geen idee wat ik zojuist heb gedaan... 

~~~

POV Kirsten

"Kirsten, wacht op mij" Lola kwam naast me lopen. "Sinds wanneer ben jij er zo vroeg bij voor de eerste les?" "Ik was vroeg wakker" 

Lola keek me onderzoekend aan. "Wat is er met je aan de hand? Je ziet eruit alsof je nog geen minuut je ogen hebt dicht gedaan vannacht." 

"Het is over tussen mij en Alex" Mompelde ik zacht. 

"Nee, dat meen je niet?" Ik knikte en liep door en keek haar vooral niet aan, bang dat de tranen weer over mijn wangen gingen lopen. 

"Kirsten, praat met me, hadden jullie problemen?" Ik schudde mijn hoofd. "Maar we weten alle twee dat ik niet de enige voor hem ben" 

"Angel..." Fluisterde Lola zacht, meer tegen zichzelf dan tegen mij. 

En als we het net over de duivel hadden... Angel kwam vrolijk de gang in gelopen hand in hand met Carlos.

"Dat is gewoon wat me het meest irriteert. Ze is niet eens beschikbaar. Zij is vrolijk met Carlos en mijn relatie is eraan. Naar de haaien. En ik geloof niet dat we ooit nog een nieuwe kans gaan krijgen" Ik draaide me om en liep weg. 

Angel ging met Carlos bij Lola staan. Ik wist dat ze nu vast vreemd opkeek omdat ik wegliep, maar ik kon haar geluk er even niet bij hebben. 

~~~

POV Angel

"Heb ik iets verkeerd gedaan?" Lola schudde haar hoofd. 

"Ze heeft gewoon een slechte dag, niks persoonlijks" Ik zuchtte en keek Kirsten achterna. 

Kirsten was mijn beste vriendin. Ook al voelde ze zich slecht omdat ze een filmpje had gezien op Facebook, ze vertelde me altijd alles. En nu, liep ze weg. Ook al zei Lola dat het persoonlijk was, voelde het wel zo. 

De hele dag, tijdens iedere les en pauze zat ze er in stilte bij en zorgde dat ze aan de andere kant van de tafel zat, ver van mij af. 

Na school was het tijd voor cheertraining. Ik ging snel naar de kleedkamers en vind Kirsten eindelijk alleen. 

"Kirsten, je ontloopt me al de hele dag, wat heb ik verkeerd gedaan?" "Niks, Angel. Ik wil gewoon even alleen zijn." "Dat heb je nog nooit gehad" 

"En nu wel" "Kirsten, je kan me alles vertellen, ik ben je beste vriendin"

"Je bent er anders 3 jaar niet geweest om me op te vrolijken." 

Het was alsof ik een harde klap in mijn gezicht kreeg. Ik keek even naar mijn handen voor ik de kleedkamer verliet, de zaal in.

Niet alleen moest ik alles nieuw aanleren, mijn hoofd was er niet bij waardoor het allemaal niet lukte. De coach stond op het moment zijn geduld te verliezen. 

"Angel, je had dit stuk allang moeten hebben" Ik zuchtte en ging aan de zijkant zitten. 

Van alle mensen die ik dacht kwijt te zijn geraakt, dacht ik dat Kirsten altijd aan mijn zijde zou staan, maar blijkbaar had ik me vergist... Ik was mijn beste vriendin kwijt...