Dear Diary ♥

hoofdstuk 26

POV Alex

"Hoe bedoel je ze is verdwenen?" Ik hoorde mijn vader nog schreeuwen. Dat was een uur geleden. Ik had een uur met mijn vader en de politie gepraat over Angel. Niemand wist waar ze heen gingen en wat Donny van plan was.

Ik liep naar de kamer van Carlos en klopte op de deur. De andere zaten daar ook allemaal binnen op de bank. "Waar is Angel, ze zou toch al weer terug zijn?" Vroeg Carlos meteen aan mij.

Ik ging op de bank zitten. "Het ging helemaal goed, ze hadden wat ze moesten hebben en toen ging het mis zeiden ze" Ik durfde Carlos niet aan te kijken. "Wat bedoel je met 'toen ging het mis'?" Vroeg Kirsten. Ik schraapte mijn keel. "Donny had tegen haar gezegd, fijn dat we weer normaal kunnen praten, zoals vroeger en toen had Angel gezegd, het is niet zoals vroeger en dat weet je en toen fluisterde hij dat het wel weer zo kon worden"

Ik voelde Carlos zijn ogen op mij branden. "Waar is ze nu?" Vroeg hij achterdochtig. "Nou, daarna hebben ze gezoend en toen werd de microfoon losgetrokken, die is gevonden op een oud industrieterrein. Ze hebben haar nog geprobeerd te bellen maar haar telefoon is in de berm langs de snelweg gevonden"

Ik vertelde Carlos dat de politie er ook achter was gekomen dat ze al twee keer met hem had gebeld en hem één keer heeft gesproken op school, nadat ze met mij naar de schoolarts was geweest. Hij stond woendend op en rende de kamer uit. Ik stond op en ging hem achterna.

Boos sloeg hij met zijn vuist tegen de muur aan. "Waarom?! Waarom moest ik nou net verliefd worden op haar! Wie weet, misschien ging ze wel vreemd met hem!" Ik ging op de grond zitten en hij kwam naast me zitten. "Vond ze me nog wel leuk?" Hij keek mij vragend aan.

"Ze zei wel dat ze het niet meer zeker wist omdat je haar niet begreep in het hele verhaal rond haar vader en zijn verloofde, maar ze zei toen dat dat waarschijnlijk wel weer beter zou gaan als die bruiloft enzo voorbij waren" Een traan rolde over zijn wang naar beneden.

"Ik wilde alleen dat ze haar stiefmoeder een kans zou geven, misschien was ze wel beters als ze haar leerde kennen. Ik wilde niet dat ze mij daardoor ging haten. Ik wilde dat ze later geen spijt zou krijgen van haar beslissing om haar stiefmoeder te haten" Ik knikte. "Zo kwam het bij haar alleen niet over"

"Ik vraag me af wat er nou allemaal echt was in onze relatie. Of ze wel echt ooit van me heeft gehouden. Ik snap niet dat ze dat verleden gewoon achter zich laat. Als ik in haar schoenen stond had ik allang het verleden achter me gelaten" Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet dat zo net nog niet. Ik bedoel ze vergeet dan misschien wel al die nare dingen met Donny maar haar moeder wil ze natuurlijk ook niet vergeten, ik denk dat ze daar gewoon bang voor is, dat ze haar moeder dan ook vergeet."

Carlos knikte en staarde met een lege blik naar de muur waar hij zojuist tegen aan had geslagen. "Je moet gewoon met haar praten als ze terug is. Dan komt het allemaal wel goed want ik zag echt wel aan Angel dat ze iets voor je voelde. Ze heeft vast wel een een uitleg voor dit alles. Jullie zijn al best lang samen, dat kan niet allemaal nep zijn geweest, dat is niet allemaal voor niks geweest" Hij haalde zijn schouders op. "Dat vraag ik me allemaal nog af"

POV Angel

We kwamen aan in een klein dorpje aan de kust. Ik wist niet waar we precies waren maar ik wist wel dat we mega lang in de auto hadden gezeten want het was rond de middag, meer dan 12 uur nadat we in de auto stapten. Ik wist dat ondertussen iedereen wel aan het zoeken was naar mij. Ik was ook niet langer meer onschuldig waarschijnlijk. Iedereen dacht vast dat ik of was meegenomen door Donny of echt schuldig was en dit had gepland. Ik wist niet hoe ik dit ooit ging oplossen. Of ik mijn vader ooit nog kon spreken, mijn vrienden ooit nog zou zien. Ik wist het allemaal niet meer.

We stopten bij een parkeerplaats. Donny had onderweg, net voor middernacht en net na middernacht het maximale bedrag van zijn rekening gehaald zodat we vooruit konden. We hadden ook een klein zaakje gevonden die nep ID's maakte.

Ik liep een klein winkeltje binnen en haalde wat te eten, bij de kassa stond een man, misschien net in de dertig. "Hey, deze alstublieft" Ik legde het eten op de toonbank en gaf wat geld. Hij knikte. "Nieuw hier? Of gewoon op bezoek?" "Nieuw hier" zei ik vriendelijk.  "Ik ben David, de eigenaar van deze winkel" Hij stak zijn hand uit. "Lizzy, nieuw in de buurt" Hij knikte glimlachend en stopte de spullen in een tasje. "Ben je hier alleen komen wonen?"Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. "Samen met mijn vriend" "Hallo" Ik draaide me om en keek recht in de ogen van Donny.

David stak zijn hand nogmaals uit. "David" Donny schudde vriendelijk de hand van David. "Matt" Zei Donny vriendelijk terug. Ik pakte de tas van David over en glimlachte nogmaals naar David. "We zien je nog wel een keer" Zei ik. Hij knikte.

Donny en ik liepen terug naar de auto. "Waarom zo lief?" Vroeg hij. "Misschien zodat ze niet gaan denken dat we op de vlucht zijn voor de politie?" Hij knikte. "Klinkt als een goede reden" Ik schudde mijn hoofd. We reden naar een klein huisje. "Vlak na de poliitie bekend had gemaakt dat ze het onderzoek opnieuw gingen starten in Indonesië ben ik hier een paar keer heen gereden om dit huis op te knappen"

Ik keek verbaasd op. "Je wist dus wel waar we heen gingen! Was je ook toen al van plan om mij met je mee te sleuren naar dit gat?" Hij schudde zijn hoofd. "Nee, eigenlijk zou ik alleen gaan maar nadat jij met de politie had samengewerkt en ik alleen kon ontsnappen als ik jou mee nam, had ik niet veel keuze meer" Ik zuchtte. "Je kon me ook ergens aan de kant van de weg hebben gezet, ik was heus wel terug gekomen."

"En dan mij verraden?" Ik schudde mijn hoofd. "Denk je nog steeds dat ik dat zou doen? Ik moest wel die ene keer maar voor de rest heb ik niks gezegd!" Hij haalde zijn schouders op. "Zal wel, we zijn nu hier en je kan niet meer terug want ondertussen haat iedereen je waarschijnlijk al" Ik zuchtte en liep naar binnen.

Het huisje was al helemaal opgeknapt, dat was duidelijk te zien. Ik opende de woonkamer en er stond een bank, een tafeltje, een eettafel met vier stoelen en een klein keukentje in de hoek. Er was een trap en die ging naar boven. Daar was een slaapkamer met een twee persoonsbed en een deur naar een mini badkamer. Verder was er nog een kleine kamer over die nog leeg was en beneden was onder de trap een kleine wc ruimte. Ik zuchtte en ging boven op het bed zitten. Ik keek om me heen.

"Het is een rijke buurt. We moeten gewoon langzaam opbouwen. Ik zal eens in de zoveel tijd naar de bank gaan tot mijn geld op is of de bankrekening is geblokkeerd. Ik ga ook nog een keer terug naar je school om je spullen wat op te halen. We redden het wel. We moeten gewoon even een reden verzinnen waarom we met zijn tweeën hier zijn, een goede reden." Zei Donny. Ik knikte. "Je moet wel veranderen, geen all-star cheerleader meer, want dat valt op, dan vinden ze ons sowieso"

Ik wist niet precies of ik daarom ging veranderen want aan de ene kant wilde ik naar huis, maar aan de andere kant was een totaal nieuwe start misschien wel geen slecht idee...