Dear Diary ♥

Hoofdstuk 5

POV Alex

Twee weken waren voorbij gevlogen. Angel en ik leken steeds dichter te worden en dan nam ze weer even afstand van me. Ik probeerde haar alle tijd te geven maar iedere keer als ze afstand nam deed het stiekem toch pijn. Ik heb nog nooit zo veel van een meisje gehouden als van Angel.

We liepen met het team het veld op en gingen allemaal op de bank zitten. Het schoolteam Cheerleaden stond al op te warmen. De meiden van Silver Spirit zaten bijna allemaal al op de tribune in hun pakje. Hun chherwedstrijd tegen Fearless zou na de footballwedstrijd worden gehouden.

Angel stond bij de tegenstanders tribune met haar oude team. Ze lachte de hele tijd en ze leek hen echt te missen. Ze gaf iedereen een knuffel en liep toen terug ze zwaaide lief naar mij toen ze over het veld liep.

Angel liep naar mij en glimlachte toen ze voor me stond. "Alex? Wel winnen hè?" Ik knikte en ze glimlachte breed naar me. "Hoe was het bij je oude team?" Ze keek even naar hen die de tribune beklommen. "Vertrouwd" zei ze. "Spijt?" Vroeg ik. Ze dacht even na en schudde haar hoofd en kwam toen iets dichter bij me staan. "Dan had ik jou nooit ontmoet"

Ik keek naar het andere team wat nu pas uit de kleedkamers kwam. Ze leken me heel arrogant. Veel zwaaide naar mijn richting. Het duurde even voor ik besefte dat ze naar Angel zwaaide. Ze zwaaide vrolijk terug maar toen opeens vertrok haar gezicht en draaide ze haar gezicht weer naar mij.

"Gaat het?" Ze schudde haar hoofd. Ze keek achterom en toen naar mij. "Ik ehh... Zag een oude bekende... Iemand die... Tjaa... Die ik liever niet meer zie" Ze keek naar de grond. Ik sloeg mijn arm om haar heen. "Luister, je kunt me alles vertellen, ik zal je niet veroordelen. Neem de tijd" ze knikte. "Ik zie je straks" zei ze. Ze leek al weer een stuk vrolijker als een minuut geleden.

"Alex?" Zei ze terwijl se al een stukje naar de tribune was gelopen. "Succes, kom je straks na de wedstrijd nog kijken?" Ik knikte heftig. "Tuurlijk, ga het voor geen goud missen"

De fluit van de coach ging en Angel liep naar haar team op de tribune na de andere cheerleaders nog een keer succes gewenst te hebben.

"Jongens het is zo ver! We hebben hard getraind, ik wil al jullie harde werk vandaag zien!" Ik keek naar de jongens om me heen. Iedereen voelde de druk van de wedstrijd, ook de coach die stond te zweten voelde de druk. Ons team heeft al twee slechte seizoenen achter de rug en dit seizoen is net begonnen maar we hebben nu al een wedstrijd verloren.

*** De helft van de eerste helft was al voorbij en we stonden dik achter. Ik keek naar mijn team terwijl ik wachtte tot de bal me werd toegegooid. Mijn team was net zo dood als ik was.

Opeens zag ik iemand aan onze kant opstaan die snel de tribune uit sprong. Ze rende naar het veld en begon te gillen. "HÉ ALEX! VERGETEN HOE JE MOET SCOREN!" Gilde ze, zelfs boven de coach uit. Ik keek naar de lijn en daar stond Angel te gillen.

Ik kreeg de bal en rende zo snel als ik kon naar de achterlijn. Ik sprintte tussen de spelers door en iedereen begon te juichen.

Toen richtte Angel zich tot het publiek. "NOEMEN JULLIE DAT JUICHEN?" Ik hoorde een jongen naast me zuchten. Het was de quarterback van het andere team. "Wat?" Zei ik arrogant tegen de jongen. Hij keek me boos aan. "Die kleine gup daar? Pas maar op, die draagt grotere geheimen mee, groter dan zij zelf" Hij rende weer verder. Wat bedoelde hij daar nu mee?

POV Angel

Ik hielp de cheerleaders nog een keer met hun volume en ging toen weer naast Kirsten zitten. Ik keek naar Hem. Hij stond tegen Alex te sissen. Ik kreeg koude rillingen over mijn hele lijf. "Wat is er?" Vroeg Kirsten op een toon die alleen ik hoorde. "Mijn ex, hij praat met Alex en het staat me gewoon niet aan." Ik keek gespannen naar de wedstrijd. Hij had genoeg in
zich om mijn hele schoolcarrière hier te verpesten.