Dear Diary ♥

Hoofdstuk 31

POV Angel

We kwamen midden in de nacht aan bij school. Ik liep naar mijn kamer en plofte neer op mijn bed. Ik lag de hele nacht wakker. Ik draaide en draaide. Ik stond uiteindelijk maar op en liep naar de keuken om wat te drinken te pakken. Ik keek naar de slaapkamerdeur van Alex die gesloten was.

Ik ging op de grond zitten met mijn rug tegen een keukenkastje. Langzaam begon ik te snikken. De snikken werden steeds luider en ik kon mezelf niet meer stoppen. Mijn leven was een zooitje en ik wist niet of het ooit nog goed zou komen. Ik zou er net zo goed niet meer kunnen zijn.

Om Alex niet wakker te maken stond ik op, nog steeds huilend. Ik pakte mijn vestje van cheerleaden met mijn naam erop van de kapstok. Het verbaasde me dat die er nog hing. Ik liep de gang op en al snikkende trok ik mijn vest aan.

Ik liep naar de cheerzaal en ging tegen de muur aan zitten. Ik keek de grote zaal door en voelde me al een stuk meer op mijn gemak. Ik hoorde de deur van de zaal open gaan en iemand kwam op de stapel matten naast me zitten.

Mijn coach legde zijn hand op mijn been. "Angel, je bent een lange tijd weer weggeweest, je bent weer terug, het lijkt mij dat je blij zou zijn, niet midden in de nacht in mijn zaal inbreekt en gaat huilen" Ik keek hem niet aan. "Sorry" mompelde ik zacht.

"Wat is er aan de hand?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb mijn ex net verraden om hem in de val te kunnen lokken en als ze binnen 24 uur geen nieuw bewijs vinden is hij vrij en komt hij achter me aan, los daarvan dat mijn vriendje, als ik hem nog zo mag noemen, me negeert, net zoals mijn kamergenoot"

Ik voelde weer een huilbui aankomen. "Waarom praten ze niet meer met je?" "Ik moest mijn ex er al een keer eerder inlokken, en toen zoende hij mij, daarna kwam hij erachter dat ik hem in de val aan het lokken was dus nam hij me mee om te verdwijnen, Carlos denkt nu dat ik vrijwillig ben vertrokken met hem"

Mijn coach zei even niks. Het enige geluid in de zaal was mijn gehuil.

"En hij gelooft je verhaal niet?" Ik schudde mijn hoofd. "Hij wil het niet eens aanhoren"

"Ik heb een idee, morgen vraag ik de footbalcoach om Carlos bij zich te roepen, toevallig vertel jij dan net alles aan mij, nog een keer, alleen staat mijn deur open, misschien luistert hij dan" Ik knikte. "Misschien wel"

"Ga slapen, of blijf hier nog even als je wil, maar maak je geen zorgen. Het komt wel weer goed." Ik knikte. Ik gaf mijn coach een knuffel. Hij was echt een geweldige coach.

Toen hij de zaal verliet liep ik naar de trampoline en maakte ik wat stunts en landde telkens in de schuimbak gewoon om mezelf bezig te houden en mijn hoofd even ergens ander bij te hebben.

POV Carlos

"CARLOS! MIJN KANTOOR!" Hoorde ik de coach schreeuwen toen ik me aan het omkleden was voor de training. Iedereen keek me verbaasd aan. "Wat heb je gedaan?" vroeg Alex. Ik haalde mijn schouders op.

Ik liep de gang in en hoorde opeens iemand huilen. Ik hield mijn pas in en luisterde. "Nee! Ik moest van politie alleen hem een bekentenis af te laten geven en dan zou ik weer terugkomen! Ik wilde niet met Donny mee, hij zoende me, kwam achter het kastje en toen werd hij boos en reed hij weg. Toen mijn telefoon ging was ik zo bang wat hij met me ging doen als ik opnam dat ik hem uit het raam gooide! Ik wilde zo graag weg daar maar nu blijkt niemand me hier te geloven! Ze willen niet eens naar mijn verhaal luisteren. En als ik ze al zie lopen ze weg!" Weer klonk luid gesnik en ik kon er niks aan doen maar blijven luisteren.

"Ook niet nu Donny zit opgesloten?" vroeg een andere stem, de coach van de cheerleaders. "Ze kijken me niet aan. En ze kunnen Donny nog maar 2 uur laten zitten want als ze niet snel nieuw bewijs hebben moeten ze hem vrij laten. En ik loop dan gevaar want ik heb ervoor gezorgd dat hij vastzit. Ik moet eigenlijk weer weg maar ik denk dat als ik weer weg ga dat ik dan iedereen voor goed kwijt raak"

Mijn hart brak voor Angel. Mijn vriendin die ik heb gedumpt omdat ik dacht dat ze loog en vreemd ging en liever terug bij haar ex was. Nu zie ik weer dat ze zo bang voor die jongen is, ze heeft daar mee moeten wonen omdat ik haar niet wilde gaan zoeken. Ze wilde me alleen maar de waarheid vertellen maar ik luisterde niet.

Ik was mijn vriendin kwijt aan het raken, zij wilde voor me vechten, wilde haar ex in de val lokken zodat ze er voor mij kon zijn, en ik duw haar alleen maar weg als ze eindelijk weer terug komt.

Ik kon me wel voor mijn kop slaan.

Ik liep het kantoor van mijn coach in. Hij keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Heb je dit keer wel naar haar geluisterd?" vroeg hij. Ik keek hem verbaasd aan. Ik draaide me om en de coach van de cheerleaders stond achter me.

"Angel heeft me dit gisteren al verteld, maar alleen op deze manier konden we jou laten luisteren. Carlos, ik werd midden in de nacht wakker omdat ze in de zaal zat te huilen, echt huilen. Ze zei dat ze in de zaal zat omdat ze niet wilde dat Alex wakker werd. Omdat jullie twee haar niet geloven en denken dat ze zich aanstelt." Zei hij.

"Ik wist niet dat ze zich zo slecht voelde" Zei ik zacht. Ik keek naar mijn voeten. Angel had me nodig. Nu meer dan ooit en ik geloof haar niet en kijk haar niet eens aan. "Coach, mag ik een training overslaan?" Hij knikte. "Verpest het niet"

Ik rende naar haar kamer en opende de deur. In de woonkamer vanAlex en Angel was niemand te zien. Ik keek in de keuken maar ook daar was niemand ik opende haar kamer en rende op haar af. Ze lag op bed en lag hard te huilen.

"Angel" ze draaide zich om en toen ze mij zag draaide ze snel weer terug met haar rug naar me toe. "Ga weg! Rot op!" riep ze. Ik schrok van haar reactie en keek naar haar bed.

"Het spijt me!" "Ga weg! Donny kan ieder moment komen!" IK ging op haar bed zitten. "Je gaat niet weer weg, dat beloof ik Angel!" Ze keek om. "Waarom geloof je het wel nu? En niet als ik het in je gezicht zeg?" Ik hoor in haar stem dat ze gebroken is. De sterkte die ze altijd nog had kon ik niet meer in haar ogen zien. Ze gaf op. "Angel..." Ik zag een leeg klein doosje op haar nachtkastje. "Ben je gek geworden!?" Ik tilde haar op en bracht haar naar de badkamer. "Kotsen! Voor die pillen gaan werken, dan ben je hartstikke dood!"

Ze hield haar mond stijf dicht. "ANGEL!" Riep ik nu hard. Ik keek haar recht in haar ogen aan. Ze staarde terug met pijn en vermoeidheid in haar ogen. Langzaam zag ik haar ogen beginnen te tollen. "Angel! Kots! Nu!" maar ze viel al flauw...

v-����y