Ms. Prim And Mr. Improper [Completed]

Of Guests

Eula

Nagising ako dahil sa tunog ng cellphone ko at nang sagutin ko ang tawag napamulagat ako at napabangon sa aking pagkakahiga.

"Tristan?" hindi makapaniwalang bulalas ko nang mabosesan ko siya.

"Nakabalik na ako dito sa Pinas. Gusto sana kitang puntahan para makipagkwentuhan naman sa'yo." masiglang turan niya.

Lately kasi ay panay ang pangungumusta niya sa akin sa messenger pero hindi ko sinasagot ang mga iyon.

"Kanino mo nakuha ang number ko?" simula kasi nang nagkaroon ako ng stalker ay nagpalit na rin ako ng numero. Only close friends and relatives lang ang nakakaalam nito.

"I got it from Trace. Naibalita kasi niya sa akin na umuwi din siya dito kaya sabi ko balitaan niya ako kapag nagkausap na kayo."

Napasapo ako sa aking noo. Siguradong gulo na naman ito.

"Uhm..Tristan, I don't think it's a good idea to meet up." I said.

"Why? May magagalit na ba?"

Yeah. I think.

"Marami kasi akong ginagawa e. Sobrang busy ko lang lately." pagdadahilan ko.

"Ako na lang pupunta sa workplace mo. Still the same hospital ba?"

"No. Wala na ako doon. May mga ibang inaasikaso kasi ako."

"It's okay. Magtatagal naman ako dito. Maybe one of these days, I won't lose hope." puno ng pag-asa na turan nito.

Kulang nalang ay sabihin kong ayaw ko siyang makita. Pero ayokong maging bastos. Tristan is a good man. I just hope na hindi ako makonsensya at sagutin ulit siya kung sakaling itutuloy nga nito ang panunuyo ulit sa akin.

Paano si Albert? Bulong ni sutil na utak.

And speaking of the man, laking gulat ko nang makita ko siya kagabi sa lobby ng hotel kung saan tumuloy si Trace.

I didn't know how he found me but I guess being the man he is, marami siyang connections.

I smiled when I remembered how safe I felt when he wrapped me in his arms.

There is something about him that drawn me closer and closer to him. Like a magnet.

I sighed when I remembered the other night...the night we almost made love.

Wait, Eula! Making love is different from having sex. You should know the difference.

Yeah, that's right. There is no love between us. In Albert's eyes, there is only a raging desire to have me in his bed.

What about you?

I don't love him.

Liar!

I really don't love him.

Okay, you don't love him. You love him very much!

"Arghhhhh! I think I'm going nuts." I said then got up from the bed and went to the bathroom to take a shower.

...

It's already six when I entered the kitchen and as usual, there is no trace of Albert.

Baka tulog pa.

And tulad din ng dati, naghanda na ako ng aming usual breakfast, saktong tumunog ang doorbell, indicating na andiyan na ang daily supply namin ng pastries mula sa bakery ni Yuji.

I made this arrangement with Yuji a few weeks ago para hindi na ako lalabas ng umaga to fall in line sa pagkahaba-habang pila.

Dati-rati kasi when I am still working on graveyard shift, tanging bread mula sa bakery lang ni Yuji ang kinakain ko at sapat na iyon.