Μετά από δύο ημέρες
«Σε μια εβδομάδα θα ήμαστε πίσω» λέει ο Φιν στον Άλαν και τον αγκαλιάζει για να τον αποχαιρετήσει.
Το τελευταίο διάστημα ταξιδεύουμε από μέρος σε μέρος τόσο συχνά που το έχω ήδη συνηθίσει.
«Τα λέμε σύντομα ξάδερφε, y/n να του θυμίσεις να με πάρει κανένα τηλέφωνο γιατί από μόνος του δεν» μου λέει ο Άλαν και γελάω.
«Ναι, μην ανησυχείς, θα του πω εγώ. Τα λέμε» λέω και φεύγουμε. Μετά από μερικά λεπτά περνάμε την πύλη που μας είπαν και μπαίνουμε στο αεροπλάνο. Μια ξανθιά αεροσυνοδός μας δείχνει τις θέσεις μας και καθόμαστε.
Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό που πρέπει να περιμένω από μια χώρα σαν την Ελλάδα.
Δεν έχω ακούσει πολλά για εκείνο το μέρος, αλλά από όσο ξέρω δεν είναι καθόλου άσχημη η ζωή εκεί. Στο παρελθόν είχαμε έναν φιλέλληνα καθηγητή στο γυμνάσιο που συχνά μας μίλαγε για τις ελληνικές παραδόσεις και για το πόσο γνωστή είναι η συγκεκριμένη χώρα για τα λογοτεχνικά της έργα.
Ο Φιν μου είπε πως έχει κανονίσει να μείνουμε σε μια πανσιόν που βρίσκεται στο χωριό όπου είχε πέσει πριν από τόσο καιρό η κατάρα των 7 νέων. Αν πω πως δεν φοβάμαι να πάω να μείνω εκεί θα είναι ένα μεγάλο ψέμα.
Δεν ξέρω αν η Μόρα έχει ακόμη κάποια σχέση με αυτό το χωριό ή αν μπορεί να το επιρρεάσει κάπως, αλλά είμαι σίγουρη πως από την στιγμή που θα ήμαστε εμείς οι δύο εκεί θα συμβεί κάτι.
«Είσαι αγχομένη που θα πάμε εκεί;» με ρωτάει ο Φιν και γυρνάω να τον κοιτάξω.
«Είμαι λίγο... Εσύ όχι;»
«Δεν υπάρχει λόγος για να φοβόμαστε όσο ήμαστε εκεί, όσο περίεργο κι αν φαίνεται να είναι»
«Γιατί;
«Δεν ξέρω ακριβώς τον λόγο, αλλά κάτι είχε συμβεί σε εκείνο το μέρος και δεν μπορεί πλέον να πάει εκεί. Ίσως μετά την κατάρα των 7 νέων να συνέβη κι κάτι άλλο»
«Σαν τι άλλο;»
«Ούτε αυτό το ξέρω. Η Μόρα είναι πραγματικά είναι σκέτο αίνιγμα. Αλλά μάλλον θα το μάθουμε σύντομα»
«Δηλαδή θα πηγαίνουμε από πόρτα σε πόρτα για να ρωτάμε τον κόσμο αν ξέρει κάτι για την Μόρα;» λέω και γελάει ελαφρά.
«Όχι, απλά θα προσπαθήσουμε να ήμαστε πιο κοινωνικοί και φιλικοί με τους κατοίκους του χωριού και κάποια στιγμή θα τους ρωτήσουμε πλαγίως για την ιστορία της Μόρας»
