«Τι εννοείς "στοίχημα";» με ρωτάει.
Πόσο αθώα..
«Κάτι σαν εκείνο που είχαμε βάλει τότε με το φιλί... Απλά τώρα με κάποιες μικρές αλλαγές...» της λέω και προσπαθώ να μην το πω απότομα για να μην πει όχι, ή τουλάχιστον να το σκεφτεί.
«Τι αλλαγές;» λέει σηκώνοντας το φρύδι της παραξενεμένη.
Μμ....
«Τι θα έλεγες αν προσπαθούσαμε να κάνουμε ο ένας τον άλλον να αναστεναξει;» λέω και φαίνεται σχεδόν σαν να σοκάρεται.
«Νομίζω πως δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς. Πώς να κάνουμε ο ένας τον άλλον να αναστεναξει; Από βαρεμάρα ας πούμε;» ρωτάει γέρνοντας ελαφρά το κεφάλι της στο πλάι.
Δεν θέλω να της φανεί κάπως αυτό που θέλω να πω, για αυτό θα το πάω αργά αργά..
«Ας το πως με άλλη λέξη... Να προσπαθήσουμε να κάνουμε ο ένας τον άλλον να βογκήξει...» λέω πιο αργά την τελευταία λέξη και φαίνεται να ξαφνιάζεται.
Πάει να μιλήσει και μπορώ να καταλάβω πως θα έλεγε "όχι" αλλά την διέκοψα ξέροντας ακριβώς τι πρέπει να πω για να την κάνω να το σκεφτεί ξανά.
«Δεν εννοώ κάτι υπερβολικό, έτσι κι αλλιώς όποτε θέλεις μπορούμε να το σταματήσουμε. Και για να είμαι ειλικρινής δεν έχω πειστεί ακόμη ότι είσαι αδιάφορη για εμένα» λέω και χαμογελάω με σιγουριά στην τελευταία πρόταση. Φυσικά και έχω καταλάβει πως έχω επιρροή πάνω πάνω της, όπως εξάλλου έχει κι εκείνη σε εμένα. Απλά δεν ξέρω αν το έχει καταλάβει...
«Δηλαδή τι να κάνουμε;»
«Ίσως κάτι σαν φιλί στον λαιμό ή κάτι παρόμοιο» λέω την ιδέα μου και αρχίζω να αισθάνομαι λίγο αμήχανα. Ήταν λίγο διαφορετικό όσο το σκεφτόμουν από όσο φαίνεται τώρα που το λέω δυνατά.
«Εννοείς να κάνουμε πιπιλιά ο ένας στον άλλο;» ρωτάει και φαίνεται κάπως διστακτική.
«Ναι, κάτι τέτοιο»
«Ω, εμμ» φαίνεται σαν να σκέφτεται με ποιον τρόπο να πει αυτό που της συμβαίνει.
«Δεν ξέρω....» απαντάει αλλά έχω ένα προαίσθημα ότι δεν εννοεί ότι πως δεν ξέρει αν θέλει να κάνουμε το στοίχημα.
«Τι δεν ξέρεις;»
«Δεν ξέρω πως να κάνω πιπιλιές...»
«Θέλεις να σου δείξω;» την ρωτάω αλλά αυτό ακούστηκε λίγο παραπάνω πρόστυχο από ότι θα έπρεπε.
