«Όποτε είσαι έτοιμη πες μου» λέει ο Φιν.
Είμαστε εδώ και δέκα λεπτά καθισμένοι οκλαδόν στον καναπέ κοιτώντας ο ένας προς το μέρος του άλλου.
«Δεν μπορώ να το κάνω» λέω απογοητευμένη. Εδώ και πόση ώρα προσπαθώ να τον φιλήσω για να τελειώνουμε με αυτό το ηλίθιο στοίχημα χωρίς να τα καταφέρνω.
«Έλα, προσπάθησε. Ένα φιλί είναι μόνο»
Ναι, ένα φιλί είναι μόνο.
Πλησιάζω ξανά το κεφάλι μου προς το δικό του και εκείνος μισανοίγει τα χείλη του. Κοιτάω τα μάτια του και βλέπω πως με κοιτάζει κι εκείνος. Σταματώ να τον πλησιάζω. Με αγχώνει.
«Μπορείς να σταματήσεις να με κοιτάς; Με αγχώνεις»
«Εντάξει, συγνώμη. Πάμε ξανά» λέει και κλείνει εντελώς τα μάτια του. Μισανοίγει ξανά τα χείλη του.
Εντάξει, θα το κάνω.
Πλησιάζω ξανά το πρόσωπο μου προς το δικό του πιο αργά από πριν. Η αναπνοή μου γίνεται ασταθής πριν καν ακόμη αγγίξω τα χείλη του. Αισθάνομαι πως η καρδιά μου θα πεταχτεί από την θέση της.
Τα χείλη μου ακουμπούν ελαφρά στα δικά του και αισθάνομαι ένα ρίγος να διαπερνά το σώμα μου. Ξεκινάω να κινώ τα χείλη μου πάνω στα δικά του αλλά αισθάνομαι τόσο αμήχανα που το σταματώ αμέσως. Απομακρύνομαι.
Ανοίγει τα μάτια του.
«Τι έγινε;» ρωτάει.
«Δεν ξέρω. Απ-πλα είναι λίγο αμήχανο»
«Κατάλαβα. Θέλεις να σε βοηθήσω λίγο;»
«Τι εννοείς;»
«Θέλεις να σε φιλήσω εγώ πρώτος και όταν είσαι έτοιμη να σταματήσω;» μου προτείνει και το σκέφτομαι.
Ίσως και να είναι πιο εύκολο για να ξεφορτωθώ επιτέλους αυτήν την ηλίθια αμηχανία και να τελειώνω με το στοίχημα.
«Εντάξει»
«Όταν θέλεις να σταματήσω χτύπα με ελαφρά στο χέρι»
«Εντάξει»
«Ωραία, πες μου πότε είσαι έτοιμη»
«Είμαι»
«Πολύ ωραία» λέει και ξεκινάει να φέρνει το κεφάλι του προς το μέρος μου.
Η ανάσα του πέφτει πάνω στο πρόσωπο μου και το άρωμα του με πλημμυρίζει πολύ πιο έντονα από πριν. Κλείνω τα μάτια μου και περιμένω το φιλί του. Η ανάσα πλησιάζει όλο κι πιο πολύ μέχρι που επιτέλους αισθάνομαι το απαλό και ζεστό δέρμα των χειλιών του στο δικό μου.
