The Badboy's Game

Hoofdstuk 32

Op deze vraag ben ik totaal niet voorbereid. Totaal niet, als in: een roze olifant zou nog sneller uit de lucht komen vallen. Met een zeer oncharmante, open mond staar ik Davids vader aan. Waarom vraagt hij me dit eigenlijk?

En hou ik van David?

Davids brein is een onbeschofte, sukkelachtige, egocentrische pindanoot verpakt in een veel te aantrekkelijk lichaam, een badboy op en top. En toch trekt iets aan hem me aan. En ik weet ook dat er meer in David te vinden is dan het  stuk schoft zoals hij zich nu gedraagt.

Hoe weet je dat je van iemand houdt? Als je niet wilt dat iemand sterft door de drugs, is dat dan liefde? Ik geloof het niet.

Ik zou hier nog heel lang over kunnen nadenken, maar Davids vader staat nog steeds voor mijn neus en kijkt me afwachtend aan. Voor mij mag er nu een roze olifant uit de lucht vallen, dan wordt de aandacht in ieder geval van mij afgeleid en kan ik deze vraag ontvluchten, maar dat zou helaas niet gebeuren. Iets anders dan?

Plots ben ik nat. Kletsnat. Niet door een plotse herfststorm die opeens passeert, maar door iets hard. Anders gezegd: een roze waterballon die op mijn hoofd uiteen spat. Met een luidde gil spring ik achteruit en struikel over het laatste trapje dat ik nog naar beneden moest lopen waardoor ik onelegant op mijn gat terecht kom. Geschrokken tuur ik naar boven om de bron van deze miserie te ontdekken. Op twaalf uur staat een breed grijnzende David.

"Die moest ik je nog terugbetalen!" roept hij vanaf het balkon boven de deur. Dan gaat hij dubbel van het lachen. Ik wrijf de natte slierten haar uit mijn gezicht en sta recht. Een koude wind geeft me het gevoel dat ik echt in een sneeuwpop aan het veranderen ben.

Meneer Watson kijkt me onbewogen aan. Dan zucht hij kort. "Kom snel binnen, meisje. Zo moet je niet buiten blijven staan en zeker niet fietsen. Het spijt me van het gedrag van mijn zoon."

David komt net de trap afgelopen en zijn vader kijkt hem ontevreden aan. "Haal een handdoek voor haar. Zorg dat ze droge kleding krijgt."

David zucht, maar doet het toch. Hij wenkt me om hem te volgen en ik loop voor de zoveelste keer naar hun badkamer.

"Enkel een trui is goed. Mijn broek is niet zo nat geworden."

David die al de hele tijd zit te grijnzen, knikt en verdwijnt even uit de badkamer om iets later terug te komen met een donkere sweater. Hij wijst me de handdoeken en een haardroger aan.

"Ik zweer het, als ik nog één keer in deze situatie kom, I'll kill you!" zeg ik boos.

"Wat is er mis? We hebben een prachtige badkamer en ik wil je altijd helpen als je moe bent," lacht hij.

"What the heks, David?! Daarnet zit je depressief en al te doen en zeg je dat wij twee nooit bijeen kunnen passen. Dan doe je dit weer? Jij hebt nog meer emotiewisselingen dan een meisje tijdens haar periode."

Dit doet hem alleen maar harder lachen. "Vergeleek je me net met een meid die bloedt uit haar va-"

"Nee! Ik moet het niet horen."

Grijnzend komt David dichter bij staan. "Is de Prude in je weer wakker geschud?"

"Nee..."

"Goed, dan stoort dit je zeker niet."

Hij steekt zijn hand om me aan te raken. Ik sla hem woest uit de lucht. "Waag het verdomme niet." mompel ik tussen opeen geklemde tanden. Zijn ogen worden groot bij mijn vloekwoord en ik zie in zijn ogen dat hij een opmerking wil maken, maar dat hij zich inhoudt. Nu is niet het moment.

"Wat wil jij eigenlijk? Het lijkt wel alsof jij duizenden kanten hebt. Stop met spelletjes spelen en zeg mij wat nu eigenlijk je doel is!"

Zwijgend kijkt David me aan. Dan spreekt hij langzaam. "Ik wil jou, maar als Marco dat merkt, kom jij in de problemen en dat wil ik je niet aandoen. En toch lukt het mij niet om jou verdomme los te laten, Eliza. Vandaag had ik besloten jou voor goed uit mijn gedachten te zetten en dan sta je opeens aan mijn voordeur. Ik heb geen idee hoe jij echt over me denkt, maar blijkbaar geef je toch iets om mij. Is dat hetzelfde als wat jij mij aandoet? Geen idee. Het enige dat ik weet is dat ik gek word als Marco jou iets zou aandoen."

Abrupt draait David zich om en loopt de badkamer uit. "Kom maar naar beneden als je klaar bent," mompelt hij nog vlug. Beduusd blijf ik alleen achter.

 P.O.V. [David]

Beneden wacht zijn vader op hem met een boze blik in zijn ogen. Oh yeah, dit wordt weer een preek.

"Waar denk je in hemelsnaam me bezig te zijn? Wat voor een kinderachtig gedrag is dit eigenlijk?"

"We hebben gewoon wat fun, vader."

"Dat merk ik. Ze moet het waarschijnlijk hilarisch gevonden hebben," zegt hij droogjes.

"Jezus, het is maar een grapje. Waar waren jullie trouwens over aan het praten?"

"Ik vroeg haar iets interessants."

"En dat was?"

"Of ze van je hield."

Geschrokken kijkt David zijn vader aan. WAT? Waarom heeft hij dit gesprek verstoord? Hij zou wel graag het antwoord op de vraag gehoord hebben. Heel graag, zelfs.

"Heeft ze nog geantwoord?" vraagt hij voorzichtig.

"Neen, ze werd onderbroken door een waterballon die plots op haar hoofd viel."

"Sorry? Is dat wat je wilt horen?!"

Eliza schraapt haar keel en wandelt de kamer binnen. Beide mannen houden hun mond en kijken haar aan.

"Breng haar naar huis," beveelt zijn vader. Hij loopt op Eliza af en schudt haar hand.

"Aangenaam je eindelijk te ontmoeten. Het spijt me als ik je een beetje overval met mijn voorstel, maar zou je het zien zitten om eens te komen dineren? Ik laat David je de datum nog wel doorgeven."

Overdonderd door het aanbod kan Eliza alleen maar knikken. David legt zijn hand op haar schouder en begeleidt haar naar de garage.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Een kort hoofdstukje, maar misschien dat er morgen al een vervolgje komt! (maar ik beloof niets, want school is killing me). laat me weten wat jullie er van denken! Love you alll

BTW OMFGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG DIT VERHAAL HEEFT +100000 READSSSSSS IK BEN ZO BLIJ DAT IK OP EN NEER SPRING EN JULLIE ALLEMAAL WIL KUSSEN MAAR DAT DOE IK NIET WANT DAT ZOU ECHT RAAR ZIJN EN EIGENLIJK OOK ONMOGELIJK MAAR TOCH OMG. IK WIL JULLIE ALLEMAAL NOG EENS EEN GROOT KOEKJE GEVEN *geeft koekje* ALSJEBLIEFT!

~(een lichtjes opgewonden) Lotje

 P.S. wat vinden jullie van de nieuwe cover? (ja alweer, maar ik was niet zo tevreden met de vorige. Hij paste niet bij het verhaal, vond ik persoonlijk). PLS geef me wat feed back! <3