The Badboy's Game

Hoofdstuk 15

De muziek lijkt mijn lichaam over te nemen en ik ga steeds meer op in mijn bewegingen. Ik doe mijn best om David zo goed mogelijk te verleiden. Ik moet en zal deze weddenschap winnen. Het begint redelijk warm te worden in de grote kamer en David trekt me dicht tegen zich aan.

"Ik ga ons wat drinken halen," roept hij in mijn oor. De enige manier om zich nog verstaanbaar te maken boven de muziek uit. Ik knik en loop weg van de dansvloer en ga weer op de bank zitten waar ik eerst zat.

Plots voel ik een tikje op mijn schouders en zakt de zetel naast me in. Ik draai me om en kijk recht in een paar prachtige, heldergroene ogen. Een jongen met kort, bruin haar dat hij met wat gel omhoog heeft gezet, lacht me verlegen toe waardoor er schattige kuiltjes in zijn wangen  verschijnen.

"Hey, ik ben Rowen."

"Elizabeth, maar noem me maar Eliza," zeg ik als ik zijn uitgestoken hand schudt.

"Elizabeth is een mooie naam," glimlacht hij. Blozend mompel ik een bedankje.

"Dus jij bent het nieuwe vriendinnetje van David?" vraagt hij vervolgens voorzichtig. Ik laat een geërgerde zucht horen.

"Nee, waarom denk je dat?"

"Jullie waren nogal... intiem aan het dansen."

"Oh, dat. Het is een weddenschap." Snel bedenk ik iets om van onderwerp te veranderen. "Kan het dat ik je nog nooit op mijn school heb gezien?"

"Ja, ik kom van de andere school. Ik speel in het andere team."

"Oh, dan zal ik te ver naar achteren gezeten hebben tijdens de wedstrijd om je gezicht te kunnen zien. Ik heb je niet herkend."

"Waarschijnlijk en er zijn wel meer mensen die me niet lijken op te merken," zegt hij luchtig, maar zijn ogen vertellen een ander verhaal. Onderzoekend kijk ik hem aan en moet de sterk opkomende neiging om hem een knuffel te geven, onderdrukken.

"Hé, dipshit, ik geef je drie seconden om te verdwijnen uit mijn gezichtsveld," onderbreekt Davids stem ons bruut. Geschrokken springt Rowen recht uit de zetel.

"Het was leuk je te ontmoeten, Elizabeth," zegt hij nog snel voor hij zich omdraait en in de menigte verdwijnt. Boos kijk ik op naar David die naast me komt zitten en me een glas in mijn handen duwt. Ik staar in het glas en zie een doorzichtige vloeistof.

"Ik neem aan dat dit geen water zal zijn?" vraag ik terwijl ik mijn neus optrek voor de geur van alcohol.

"Dat is correct, prinses."

"Ik drink geen alcohol, dat weet je."

"Leef je voor een keer eens uit, Eliza. Of ben je bang dat je te makkelijk zal toegeven aan mijn verleiding na een slokje alcohol?" fluister David in mijn oor. Dan dwalen zijn lippen af naar mijn nek en snel neem ik een slok van glas om me op iets anders te kunnen concentreren. De drank brandt in mijn keel en mijn ogen beginnen hard te tranen. Hoestend buig ik voorover zodat ik ook Davids lippen niet meer voel. Spottend kijkt hij op me neer.

"Wat the heks is dit?"

"Vodka," antwoordt hij droogjes, "Bij de volgende slok zal het al veel beter gaan."

Heftig schud ik mijn hoofd. Ik ga niet nog een slok van dat spul drinken. De alcohol stijgt nu al naar mijn hoofd. David kijkt me uitdagend aan en kapt zijn volledige glas achterover. Daarna lijkt hij me met zijn ogen uit te dagen en ik val ervoor. Voorzichtig neem ik nog een slokje, en nog een. Het gaat inderdaad al beter. Hoewel mijn glas nog niet leeg is, zet ik het toch neer. Ik kan mijn hoofd er beter bijhouden vanavond, als het nog niet te laat is.

David neemt mijn hand vast en leidt me voor de tweede keer die avond naar de dansvloer. Opnieuw laat ik de muziek mijn lichaam overnemen en ik leef me voor de eerste keer écht uit. Zijn handen glijden over mijn blote benen en ik laat handen langs zijn borstkas strijken.