The Badboy's Game

Hoofdstuk 5

De hele rit lang heb ik mijn ogen stijf dichtgehouden.

De auto stopt opeens. Ik open mijn ogen en zie dat we voor een grote ijzeren poort staan. Met daarachter een lange oprit naar een kasteel. O wacht, het was gewoon een reusachtige villa

"What the heks? Jij woont in een villa?"

David drukt op een knopje en het immens ijzerwerk voor ons opent zicht. Ik kijk rond en zie dat het hele gebied omringt is door een hoge muur met daarboven op grote pinnen en dat er overal camera's hangen.

We rijden de lange oprit op en rijden door een prachtige tuin. David parkeert de auto voor de deur. Ik stap uit en kan mijn ogen amper geloven.

Voor mij staat een prachtige villa met crème-kleurige muren, prachtige veranda's en balkonnen. Ik draai me om en zie dat er een indrukwekkende fontein in het midden van het ronde plein voor de villa staat. Het is een prachtige zomerdag en het water schittert in de zon.

Snel knipper ik met mijn ogen om na te kijken of ik niet aan het dromen ben, maar nee, het is allemaal echt hier.

"Welkom in mijn nederige stulpje," zegt David terwijl hij met zijn armen wijd open ronddraait.

"Ik wist dat je vader rijk was, maar zó rijk? Het lijkt wel alsof hij God is. Ik bedoel: we zijn in paradijs beland."

"Haha, ik denk dat je mijn vader niet meteen als God kunt beschrijven, eerder als de duivel."

"Duivel? Hebben jullie geen goede relatie?"

"Jawel, in tegen deel. We komen zeer goed overeen en ik zal later ook zijn bedrijf overnemen."

"Oh, goed, dus ga ik die beruchte vader van jouw nu ontmoeten?"

"Nu niet, hij zit momenteel waarschijnlijk thuis."

"We zijn toch th-, wacht even." Ik kijk hem met grote ogen aan.

"Ik heb dit huis van hem gekregen voor mijn achttiende verjaardag en deel het met twee van mijn vrienden."

"Niet te geloven, ik kreeg afgelopen maand enkel een nieuwe gsm voor mijn achttiende verjaardag."

David lacht.

"Tja, jij leeft dan ook in een geheel andere wereld dan mij."

"Andere wereld? Bedoel je, eentje zonder hoeren, drugs en wapens?" zeg ik sarcastisch. Ja, ik schaam me voor mijn niet-zo-chique-leven, maar als iemand er een opmerking over maakt dan raken ze een gevoelige plek.

"Inderdaad," zegt hij zonder enige humor.

"Dus zal ik je voorstellen aan mijn vrienden?" Hij loopt langs me voorbij en geeft me een tik op mijn billen.

"Daarna kan je je gaan wassen."

We lopen een marmeren trap op tot aan een chique, houten, dubbele deur. David steekt de sleutel in het gat en opent hem. Ik kom binnen in de grootste hal die ik ooit heb gezien. Aan twee kanten zwaait er een trap omhoog en ik denk dat zowat alles van marmer gemaakt is.

David gooit zijn sleutels op een kastje naast de deur en loopt dan door een deur weg uit de hal. Snel volg ik hem, want ik heb zo het gevoel dat ik waarschijnlijk verdwaal in dit huis als ik alleen ben. Ik loop door de deur en kom uit in een modern ingerichte woonkamer.

David zit in een zwarte, lederen zetel samen met...

"William?! Jakob?!" Ik kan het niet laten om mijn verbazing te uiten en word toch een beetje bang. Ik bedoel: dit zijn dé drie badboys van de school, de drie beruchtste jongens uit het dorp.