BLANGKO

CHAPTER 19

Naglalakad ako papunta sa opisina ng prof ko ng makasalubong ko ang ilang studyante na nakatingin sa akin at tila kinikilatis ang buong pagkatao ko. Nginisian ko naman sila at tinaasan ng kilay. Ano bang problema nila? Akala ba nila ako pa rin itong papetics petics na kilala nila. Hell no.

"Look who's here" napahinto naman ako sa paglalakad ng marinig ko ang babaeng sumira ng lahat. May gana pa talaga siyang mang asar. Nilingon ko siya at ginawaran ng matamis na ngiti.

"Hi britney" ani ko at pinagkrus ang braso ko.

"Come on vee, don't act like there's nothing happened" aniya at tinaasan ako ng kilay.

"And stop acting like you doesn't know what happened" sabi ko

"I thought you're dropped? Then why are you still here?" Tanong niya at bahagyang umirap.

"Akala ko ba matalino ka? Bakit hindi mo alamin?" sarkastiko akong natawa at tumitig sa kanya. Napaawang naman siya ng labi kaya nginitian ko lang siya.

"Hindi lahat ng matalino alam lahat ng sagot sa katanungan-

"Bakit matalino ka ba?" Nginisian ko siya.

"So now you're being a bitch" aniya

"Like you? Oh yes. You're my inspiration dear" sarkastikong sambit sa kanya at nginitian siya.

"You're suppose to be not welcome here" aniya

"Same as you. This place is not for you" nagkibit balikat ako.

"At nagtatapang tapangan ka na ngayon?"

"Thanks to you, you made me this way" sabi ko at marahang lumapit sa kanya at tinitigan ito na tila isa siyang walang kwentang tao sa mundo.

"Akala mo dito lang natatapos lahat ng  ito? Akala mo nanalo ka na sakin? I pity you." Mahina akong natawa

"Things can go wrong my dear britney. On the way ka pa lang, nakarating na ako. Wait for my turn. The victory is yours, but just for now." Dagdag ko at kinindatan ko siya. Tumalikod na ako at nagpatuloy sa paglalakad. I left her dumbfounded. Ayoko sana makipag usap sa kanya pero ayoko din namang magmukhang api sa paningin ng iba lalo na sa kanya.

Nakarating na ako sa pintuan ng opisina ng prof ko. Akmang bubuksan ko na ito ng marinig kong may nag uusap sa loob kaya naman dahan dahan akong pumasok at nagtago muna sa likod ng kurtina sa may bintana. Kumunot naman ang noo ko nang matanaw ko si hans na nakaupo sa upuan sa harap ng table ni Prof Reme.

"For pete's sake prof, she was a dreamer. Hahayaan niyo na lang bang masira ang pangarap niya?" Anito

"Ayoko ng pag usapan iyan iho. The decision is done. Wala ka ng magagawa kahit pa sabihin mo sa kanilang ibang Article ang sinabi ni Britney sa kanya. Walang maniniwala sayo" anito. Sinasabi ko na nga ba, kasalanan ito ni Britney lahat. Pero bakit alam ni Hans? Diba dapat sinabihan niya ako?

"Does she know?" Tanong ni prof. Umiling ito.

"Kahit naman sabihin kong alam kong isasabotahe ni britney noon si Vee wala akong magagawa" aniya. What? All these time alam ni hans na may balak na masama sa akin si britney pero hindi niya sinabi.

"Paano mo nalaman?" Tanong ni prof.

"I heard you two talking, narinig kong magkaibang article ang binigay mo sa kanilang dalawa. I doubted dahil kilala ko ang ugali ni britney, and then I followed her i didn't know that time whom she were talking to but I just heard na hindi niya sinabi ang article na dapat sa kasama niya." Pagpapaliwanag niya. Naikuyom ko ang kamao ko. Hans? Paano mo nagawa sa akin yun? Bakit hindi mo sinabi sa akin. Bakit mo hinayaang bumagsak ako sa assessment.