BLANGKO

SIMULA

She was a girl who was once had a dream. A big dream. For herself, her family, her friends and even the people who expect her to achieve that dream. A girl who always want to meet up everyone's standard to her. She never let go of things she doesn't deserve to have. She always believe that everything happens on the right time. She taught herself to wait every single day to be able to be that achiever. But certain moments in her life started to happen that leads her to give up on herself. She doesn't know what to do. She's dying. On her own expectation... By the way, I am SHE.

_

"Vee hindi ka pa ba tapos sa ginagawa mo? All day long nakatutok ka lang diyan sa laptop mo" walang gana akong tumingin kay sfrane na kanina pa tumatalak dahil sa mga kalat ko sa kwarto. She acts like my mother and I can't do anything about it. I just love this girl.

"Oh come on sfrane hindi mo naman kailangan maglinis dito noh" inirapan ko siya at agad naman niya akong sinamaan ng tingin.

"Excuse me Ms. Cheezra Vee Mendonez, ayoko sa makalat na kwarto. And ano ba kasi yang ginagawa mo diyan sa laptop mo? Is it a research, paper works or something?" aniya at humiga sa kama ko

"Just an article, ewan ko ba i feel so tired everyday. It feels like wala ng excitement yung buhay ko" napasandal ako sa may headboard at mariing pumikit.

"Vee you know I'm just here. Kailan pa kita iniwan?" seryosong tumingin sa akin si sfrane

"Sfrane are you a drama queen or something? Look, wala naman akong problema sa buhay eh. Its just that wala lang ako lagi sa mood." sabi ko at isinara na ang laptop ko.

"There you go again. Alam mo we should get wasted siz. Teka tatawagan ko si hailey at jiovanni." Agad na kumunot ng noo ko at sinamaan ng tingin si sfrane

"Girl okay ka lang? Hindi ako lasinggera" maikli kong tugon at agad pinulupot ang katawan ko ng kumot.

"Oh e di ayaw mo din? Kailangan mo pa ba ng scare tactic para magtigil ka diyan sa kahibangan mo. Akala ko ba kakayanin mo? Diba may pangarap ka? Anong plano mo? Vee, nasan ka?? Nandito ako sa mundo oh. Nasan na yung future attorney namin ng SVG?" Aniya sabay yugyog sa akin na ikina buntong hininga ko.

"I dont know okay? Tinatapos ko na lang tong college or worst, college na tatapos sa akin. Ayoko na sfrane. Pagod na pagod na ako." sagot ko at tumitig sa kisame.

"Hindi mo kailangan sukuan ang isang bagay. Pangarap mo yun remember? Vee, paano na lang future mo?" tanong niya ulit. Nakakarindi na ha.

"Sfrane hayaan mo na ako. Kaya ko na sarili ko, alam ko ginagawa ko. So don't worry okay?" Ginawaran ko siya ng malawak na ngiti at lumabas na ng kwarto. Sabado ngayon at kailangan ko nga palang bumili ng groceries dahil naubusan na ako ng stock. Narinig ko naman ang pasimpleng pagdabog ni sfrane pero hindi ko na lang ito pinansin at agad ng nilisan ang bahay.

Nandito ako ngayon sa malapit na grocery store at tulak ko ang isang cart habang lutang na naglalakad at hindi alam ang patutunguhan. Pilit sumasagi sa isip ko ang mga sinabi ni sfrane. Pangarap ko nga ba talaga to? O pangarap lang ng mga taong may inaasahan sa akin? Ginusto ko to. Masaya ako dito. Pero bakit may kulang?

Napatigil ako nang mabangga ko ang isang cart sa harapan ko.

"Oh sorry" ani ko. Akmang liliko na ako nang biglang harangan ako ng isang lalaking nakasuot ng royal blue na polo at jeans. Matangkad ito at maputi na halos pag iisipan mong nagpapaturok ito ng gluta sa buong sistema ng katawan niya. Halata sa kanya na ang tindig dahil sa awra nito kung paano tumayo at tumitig sa akin mula ulo hanggang paa.

"Are you out of the world miss?" Tanong niya na ikinataas naman ng kilay ko. Nagsorry na nga ako eh taas din ng pride nito. Nakipagtitigan lang ako sa kanya kasabay na rin ng pagsuri ko sa buong mukha niya at agad napukaw ang tingin ko sa labi niyang nakapamaskuladong tignan isama mo pa ang napakatangos niyang ilong at nangungusap na mga mata.