Breaking the Rules (Mondragon Series #3)

Chapter Thirty Nine

"Bakit ko kailangang isakripisyo ang makukuha kong pera kung p'wede rin naman akong makakuha ng extra pang bayad?" sagot pa no'ng lalaki saka lumagpas ang tingin nito sa akin at pinakita sa akin iyong pagdaan ng dila nito sa ibabang labi nito. "Halika na, Miss. Maglaro muna tayo sandali."

Muli akong napa-atras saka nanlaki ang mata nang tumama ang likod ko sa kahoy na pader at saka napansin na nasa dulo na pala ako at wala na akong ibang mapupuntahan pa.

"Ang mga Mondragon lang ang kailangan natin. Hindi kasama sa sasaktan si Monique," muling pumagitna sa amin ng lalaki na iyon si Marco, at sa pagkakataon na 'to, maging siya ay naglabas na rin ng sarili nitong baril at tinutok doon sa lalaki. "Aatras ka ba o ikaw ang susunod na itutulak ko sa bangin?"

Nagtitigan pa ang dalawang lalaki sa harapan ko bago ko narinig ang galit na singhal no'ng lalaki na iyon saka nito inalis ang nakatutok na baril kay Marco at tumalikod.

"Huwag kang mag-alala, Monique. Oras na makuha na namin ang gusto namin, ligtas kang makakalis dito sa isla. Pinapangako ko 'yan."

Nagulat ako nang mapansin na nakaupo na rin sa harapan ko si Marco, ang baril ay nakatago na sa gilid nito at inaayos ang takip sa bibig ko.

Nalilito kong pinanood ang mukha niya, iyong halatang pagsisisi sa mga mata niya at iyong tinatago niyang takot mula sa kaharap niyang lalaki kanina.

Marami akong gustong itanong gaya na lang kung paano siya nasali sa mga lalaki na 'to. Kung ano bang habol nila kay Eros. Kung anong plano nila at kung bakit siya nagpapakita ng kabaitan sa akin ngayon at niligtas pa ako mula sa lalaki na iyon.

Pero ang lahat ng tanong na mababasa sa mata ko ay bigla ring napalitan ng takot nang makarinig ako nang malakas na putok ng baril kasabay ng pagbagsak ng duguang katawan ni Marco sa harapan ko.

Sigaw ako nang sigaw sa kabila ng takip sa bibig ko sabay ng pagbagsak ng luha para sa pinaghalong gulat at takot sa nasaksihan ko.

"Sasabihin ko na lang na sinubukan mong manlaban kaya napatay mo ang paki alamero na 'to."

Dahan-dahan kong inangat ang mata ko sa lalaking pumalit sa pwesto ni Marco sa harapan ko at ngayon ay nakaupo pa sa ibabaw ng naghihingalong katawan nito.

"Ngayon, Miss. Makikipaglaro ka na ba sa akin? Kasi ako wala akong pakialam kung makalabas ka mang buhay dito o hindi."

Mas lalong lumakas ang impit na sigaw ko nang sumayad sa mukha ko ang magaspang na kamay nito, pababa doon sa braso ko, hanggang sa makarating iyon sa ibabaw ng dibdib ko at binigyan iyon ng mariin at masakit na pisil.

"Kung suswertehan ka nga naman. Totoong dibdib pala 'tong sa'yo at hindi lang napalaki ng silicon," komento pa nito saka umangat ang isa pa nitong kamay sa kabilang dibdib ko at mariin din iyong pinisil.

Marahas akong nagpupumiglas mula sa kapit niya, mula sa kamay niyang sumasayad sa dibdib at balat ko at doon sa paglapit ng mukha nito sa leeg ko na tila ba inaamoy nito ang katawan ko bago nito ituloy ang masama nitong plano.

Sinubukan ko ring humingi ng tulong sa iba nitong kasama. Pero gano'n na lang ang gulat ko nang makita na maging sila at papalapit na rin sa direksyon namin at nagsisimula nang magtanggal ng mga sinturon.

"Huwag kang mag-solo d'yan, gago! Pantay-pantay dapat ang hatian."

"Sino bang nagsabi na sosolohin ko 'to? Sabi nga nila, the more, the merrier!"