မထလို႕လဲမရေတာ့။ေအာ္မိျပီးမွ ကိုယ့္ထက္ပို
မ်က္နွာမေကာင္းျဖစ္သြားတဲ႕သူ႕ေရွ႕ဆက္
မေနရဲေတာ့ပဲေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာခဲ႕ရ
သည္။
ပိတ္သြားတဲ႕ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကိုျပန္ျကည့္ရင္း
အခန္းထဲ ေျခလွမ္းေတြတစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္း
ရင္းလူကဘာမွမလုပ္ခ်င္ေတာ့သလိုပင္။
ဒီေန႕လဲျပႆနာရွာမိျပန္ျပီ။ကိုယ့္အတြက္ပဲ
သူေျပာေနတယ္ဆိုတာသိသိရင္းနဲ႕ သူ႕ကိုပဲ
ဆိုးခ်င္ေနတဲ႕စိတ္ကျပန္ေျပာမိသလိုျဖစ္သြား
တယ္။
သက္ျပင္းေတြခ်ျပီး မႈိင္မေနေတာ့ပဲသူ႕စကား
နားေထာင္တဲ႕အေနနဲ႕ ေဆးရံုသြားဖို႕အက်ီ ၤ
လဲျပီး ဘယ္မွေလ်ွာက္မပုန္းေနေတာ့ပဲ
ကုတင္ေပၚမွာသူ႕ကိုထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
မသြားခ်င္ေပမဲ႕လည္း ဘဝေပးကံအရသြားရ
အံုးမွာပါပဲ။ေက်ာပိုးအိတ္ထဲေဆးစာအုပ္ေတြ
လိုအပ္တာေတြထည့္ရင္း ကုတင္ေဘးက
ဘီရိုအံဆြဲထဲမွာဖြက္ထားသည့္ ဘူးေလးကို
သတိတရျပန္ထုတ္ျကည့္မိသည္။
စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာေတြပါေမ့သြားျပီး
နႈတ္ခမ္းေတြ ကအျပံဳးေတြျဖစ္တည္လာရ၏။
သူနွင့္အတူဝတ္ခ်င္တယ္လို႕ရည္ရြယ္ထားတဲ႕
လက္စြပ္ ဆင္တူလက္စြပ္ေလးနွစ္ကြင္း
ပါ။ဒါေပမဲ႕အခုထိေတာ့အခ်ိန္အေတာ္ျကာ
ပိုင္ရွင္မဲ႕ေနသည္။ဒီကိုေရာက္လာထဲက
သူမသိေအာင္ တစ္ေယာက္ထဲတိတ္တိတ္
ေလးသြားလုပ္ထားျပီး သူ႕ကိုေပးမယ္လုပ္တုိင္း
ဘယ္လိုစကားစရမယ္မွန္းမသိ ရွက္ေနတာ
ေရာ ေျကာက္ေနတာေရာေပါင္းျပီးအခုထိ
အေကာင္အထည္မေဖာ္နိုင္ပါေသးပါ။
သူဝတ္ခ်င္ပါ့မလား။
ဘူးထဲကလက္စြပ္ေလးေတြကို တစ္ဖြဖြ
ကိုင္ျကည့္ေနတုန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနသူ
ထြက္လာေတာ့ အလ်င္ျမန္ပင္ထရပ္ျပီး
လက္နွစ္ဖက္ကိုအေနာက္ပစ္ကာ ဖြက္လိုက္
မိသည္။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ အက်ီ ၤလဲျပီးျပီလား
ကားပိတ္တာနဲ႕အခုခ်ိန္ေလာက္သြားမွ
အဆင္ေျပမယ္ မသြားခ်င္လို႕မရဘူးေနာ္
ထက္ျမတ္"
"ငါ ငါသိပါတယ္ဆို"
လက္ကိုအေနာက္ပစ္ျပီး မ်က္လံုးေတြက
ဟိုမျငိမ္ဒီမျငိမ္ျဖစ္ေနတာကိုထိန္းမရ ဒီအတိုင္း
ရပ္ေနမိေတာ့ သူကဘာမဟုတ္တာေတြလုပ္
ထားျပန္ျပီလဲ မသကၤာသလိုျကည့္ေနျပီး
အနားကိုတစ္ျဖည္းျဖည္းေလ်ွာက္လာေလ
ရင္ေတြအဆမတန္တုန္ျပီးဘာလုပ္ရမွန္း
မသိေတာ့ပါ။
Extra-2
Start from the beginning
