မနက္အာရုဏ္တက္အလင္းေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕
အခန္းထဲဝင္ေရာက္လာသည္နွင့္အလိုလို
နိုးလာျပီ။ကိုယ့္အိမ္မွာတုန္းကေနခ်င္သလိုေန
နိုးတဲ႕အခ်ိန္ထျပီးေက်ာင္းသြားခဲ႕ေပမဲ႕
အခုကအေျခအေနေတြေျပာင္းလဲခဲ႕ျပီ။
ကုန္းရံုးထကာ ေစာင္ေတြျပန္ေခါက္
ဖ်ာေတြျပန္လိပ္တင္ ။ကုတင္ထက္မွာ
ကေလးတစ္ေယာက္လိုအိပ္ေမာက်ေနဆဲ
ဲေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ေစာင္ေတြ
ကန္ခ်ထားျပန္ျပီ။အနားကိုေလ်ွာက္သြားလိုက္
ျပီးကုတင္ေျခရင္းမွာပံုက်ေနသည့္ေစာင္က
ိုေသခ်ာျဖန္႕ကာကိုယ္ေပၚေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္ျခံဳ
ေပးလိုက္သည္။ေအးေနသည္ထင္ျခံဳေပးထား
ေသာေစာင္ကိုေခါင္းထိဆြဲယူကာေကြးလ်က္
္ျပန္အိပ္ေနျပီ။အလည္ေလး။
တစ္ခန္းထဲေနခြင့္ရခဲ႕ေပမဲ႕ သူ႕အိပ္ရာကေတာ့
ထက္ျမတ္ကုတင္ေအာက္ကျကမ္းျပင္ထက္။
မိုးလင္းတိုင္းမင္းရဲ႕မ်က္နွာကိုျမင္ရတာက
ေတာ့ဘုရားကေပးတဲ႕တစ္ခုထဲေသာဆုလာဒ္။
ံ
အခန္းထဲကေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတိုက္တံကို
ယူ သြားတိုက္ေဆးေသခ်ာထည့္ေပး ။
ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကေတာ့ညထဲကျပင္ေပး
ျပီးျပီ။ဗီရိုထဲက ဒီေန႕အတြက္ေက်ာင္းအက်ီနဲ႕
လံုခ်ည္ကိုထုတ္ေပးျပီးစားပြဲေပၚတင္ေပးခဲ႕
သည္။အိပ္ေမာက်ေနဆဲသူကိုတစ္ခ်က္ေငး
ျကည့္ကာအသံံလံုေအာင္အခန္းတံခါးကို
ခပ္ျဖည္းျဖည္းျပန္ပိတ္္ျပီးထြက္ခဲ႕သည္။
ထက္ျမတ္ရဲ႕အခန္းကိုသူ႕အေမက
အကူေကာင္မေလးေတြေပးမဝင္
ေတာ့။ထက္ျမတ္ရဲ႕အေဖနဲ႕အေမကစည္းကမ္း
ျကီးလွသလို ျမန္မာလဲဆန္လြန္းလွသည္။
ျမန္မာဆန္လြန္းသည့္အျပင္ေစာ္ဘြားမ်ိဳးရိုး
စပ္နြယ္သည့္ ထက္ျမတ္အေဖနဲ႕အေမက
မ်ိဳးရိုးဂုဏ္နဲ႕အတူနန္းရိပ္နန္းဟန္ေတြပါထင္
က်န္ေနသည္။သခင္နဲ႕အလုပ္သမားဆိုတာ
မ်ိဳးကိုေသခ်ာခြဲထားသည့္အျပင္ ေခတ္မဆန္
္ရ အိမ္မာေနတာေတာင္ ဒီအိမ္ကလူတိုင္း
ျမန္မာအဝတ္အစားပဲဝတ္ရသည္။
အခန္းကအထြက္ဘုရားခန္းကထြက္လာ
ေသာထက္ျမတ္အေမနဲ႕ဆံုသည္။
"ထက္ျမတ္ကိုနႈိးခဲ႕ျပီးျပီလား"
""အန္တီ""
