ပူျပင္းလြန္းတဲ႕ေနြရာသီမွာေနမင္းျကီးက
ေနရာအရပ္ရပ္ကို ျဖန့္က်က္လ်က္
ေန႕စဥ္သူ႕တာဝန္သူထမ္းေဆာင္ေနတယ္။
မႏၲေလးလိုပူျပင္းတဲ႕ေနရာမွာေတာ့ ေနြရာသီဆို
အပူေပၚအပူဆင့္ေန့လယ္ပိုင္းဘယ္သူမွအျပင္ထြက္ခ်င္ျကမည္မဟုတ္။
လူေတြရဲ႕ေန့စဥ္အေထြေထြကိစၥအဝဝေတြအတြက္ေတာ့ေနပူထဲမွာညစ္ေပျပီးပါးလႊာစုတ္ျပတ္ေနေသာဖိနပ္နဲ႕လမ္းေဘးမွာဝမ္းစာအတြက္ရွာေဖြေနရတဲ႕သူေတြရွိသလိုအဲကြန္းကိုဖြင့္လ်က္အေကာင္းစားေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းကားကိုစီးကာရွည္လ်ားျပီးပိတ္ေနတဲ႕မီးပြိင့္မာရပ္ေစာင့္ေနရတာကိုစိတ္မရွည္တဲ႕သူေတြလဲရွိေနသည္။
ပူျပင္းလြန္းတဲ႕ ေျမနီလမ္းမထက္မွာ
ညစ္ေပျပီးေဟာင္းနြမ္းေနေသာ ဦးထုပ္ကို
ေဆာင္းထားေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။
ပုခံုးတစ္ဖက္မွာအေလးခ်ိန္စီးေနသည့္
ကုန္စိမ္းအိတ္ရွိသည္။
"ေဘးကို ေဘးကို"
လူရႈပ္လွေသာေစ်းျကီးမွာလူေတြကိုမတိုက္မိေစဖို႕သတိထား၍သြားလာေနရသည္ ။
အထည္ဆိုင္ကုန္စံုဆိုင္ဖိနပ္ဆိုင္စားေသာက္တန္းမ်ား ေအာ္ဟစ္ဆူညံမေနေသာ္လည္း ဟိုတစ္သံဒီတစ္သံျဖင့္သာ။ေနပူပူမွာေခ်ြးသံတစ္ရဲရဲကနဖူးကေခ်ြးေျခမတင္မဟုတ္ဘူးတစ္ကိုယ္လံုးကိုေရခ်ိဳးထားသလိုကိုက်ေနတာ။ပုခံုးထက္ကအိတ္ကို
ေလ်ာမက်ေစရန္ ေသခ်ာထိန္းျပီးပင့္တင္ရင္း
ကုန္စိမ္းဆိုင္သို႕ေရာက္လာျပီ။
"ဦးေက်ာ္ေရဒီမွာအိတ္ေတြအကုန္ကုန္ခ်ျပီးျပီးေနာ္ က်န္တာညေန မွတစ္ေယာက္လာေပးလိမ့္မယ္"
"ဟုတ္ျပီဟုတ္ျပီ ေကာင္ေလး။ မင္းျကည့္ရတာလဲ
ေမာလိုက္္တာကြယ္ ေရေသာက္အံုးမလား"
"မေသာက္ေတာ့ဘူး။ တျခားဆိုင္ေတြက်န္ေသးတယ္ သြားျပီဦးေက်ာ္"
ပြဲရံုတန္းသို႕ျမန္ျမန္ေျပးရသည္ ေနာက္က်ေနရင္ သူေငဌးရဲ႕အျကည့္ကခံရေသးသည္။အျကည့္ထက္အေျပာကအရင္တစ္ခါေအာ္လ်ွင္လူကအဝီစိငရဲကိုပင္ေန့ခ်င္းျပန္တစ္ခါထဲေျပးဆင္းရမည့္ပံု
သူ႕ပိုက္ဆံကိုယူေနရေတာ့လဲ။ကိုယ့္အလုပ္လုပ္ကိုယ္ဆက္လုပ္ေနရံုသာဒါေတာင္ကိုယ္ကအငယ္တန္းပစၥည္းပို႕သမားမို႕ေတာ္ေသးတယ္အျကီးတန္းကကားေမာင္းျပီးနယ္သမားေတြဆိုရင္ေတာ့။
ပြဲရံုတန္းကထြက္ တာနဲ႕ရပ္ထားတဲ႕စက္ဘီးကို
ခပ္ျကမ္းျကမ္းနင္းမိသည္။ဒီေန႕ကေက်ာင္းပိတ္
ရက္ျဖစ္ေပမဲ႕လဲသူ႕လိုဘဝသမားကေတာ့
မနားရပါေလ။
