"ေျမးေလး"
"ဘာလို႕အိမ္ေရွ႕ထိထြက္လာတာလဲဘြား"
ဝင္လာထဲကအိမ္ေရွ႕မ်က္နွာစာမွာရပ္ေစာင့္ေန
သည့္ဘြားကိုဆြဲဖက္၍ေျမးအဘြားနွစ္ေယာက္
အိမ္ထဲဝင္လာခဲ႕သည္။ဘြားကအသက္အရြယ္
နဲ႕မလိုက္ေအာင္ေခတ္မွီေပမဲ႕သနပ္ခါးအျမဲလိမ္းတတ္ေတာ့ဘြားအနားမွာေနရင္ေမႊးေနေရာ။
"ဘြားေျမးမ်က္နွာမျမင္ရတာျကာျပီေလကြယ္"
"ဘြားကလည္း က်ြန္ေတာ္အိမ္မလာျဖစ္တာ
နွစ္ပတ္ေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္ဗ်ာ"
"ဘြားေအကေတာ့ နွစ္လေလာက္ကိုထင္ေန
တယ္ကြယ္"
ဘြားကိုပို၍သာတိုးဖက္လိုက္သည္။
ဘြားဆီကရရွိသည့္ေနြးေထြးမႈမ်ားကအတိုင္း
ထက္အလြန္။
"အန္တီငယ္လည္းဒီေန႕အလုပ္ပိတ္ေတာ့
အိမ္မွာနားတယ္။ေျမးလာမယ္ဆိုေတာ့
သူကိုယ္တိုင္မနက္ထဲကဝင္ျပီးခ်က္ျပဳတ္
ေနတယ္"
"ဘိုးေတာ္မရွိဘူးလားဘြား"
"ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ ကိုယ့္အဘိုးကို"
ဆိုဖာေပၚထိုင္ခ်သည္အထိဘြားကကိုယ့္ဆီက
ေနမ်က္နွာမခြာဆဲ။
"အဘိုးေရွ႕မွာအဲ႕လိုသြားမေခၚမိေစနဲ႕။
ေနာက္ကြယ္မွာပဲေခၚေနာ္ ျကားလားေျမး"
အရာရာအလိုလိုက္သလိုေလသံေပ်ာ့နဲ႕ေျပာ
လာတဲ႕အဘြားကကိုယ့္ကိုေတာ္ေတာ္ေလး
ခ်စ္ေပးသည္။ေမြးကထဲကမရရွိခဲ႕သည့္ခ်စ္ျခင္း
ေမတၱာေတြျကားအခ်စ္ခံရတဲ႕ဘဝမွာဒီေကာင္
ကအခုထိေနသားမက်။
"ဟိတ္ေကာင္ ဘေရာင္နီ ဒီကိုလာ"
"ဝုတ္"
"သားျကီး မင္းကလဲ ေအးပါငါလဲမင္းကို
လြမ္းပါတယ္"
"ဒီေကာင္ျကီးပိုထြားလာသလိုပဲဘြား"
"ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမွာတစ္ေယာက္ထဲေနရတာ
အဆင္ေျပရဲ႕လားေျမးရယ္။ဘာလို႕သူစိမ္းေတြ
လိုလုပ္ေနရတာလဲအိမ္မွာဘြားတို႕နဲ႕ပဲေနပါ ဒါကေျမးအိမ္ပဲ"
"အဆင္ေျပတာထက္ကိုပိုပါတယ္ဘြားရယ္
က်ြန္ေတာ့္ကိုစိတ္မပူပါနဲ႕"
ခံုေအာက္မွာကပ္ခ်ြဲေနတဲ႕ဘေရာင္နီ ေခါင္း
ကိုပြတ္သပ္ရင္းဘြားကိုျပံဳးျပေတာ့အိမ္မွာပဲ
ေနေစခ်င္သည့္ဘြားကမ်က္နွာမေကာင္းေတာ့။
