Goodgirl Or Badgirl

🔥1️⃣9️⃣🔥

Pov Jack

Ik wordt wakker van een toeter. Lekker vroeg. Ik hoor paar deuren open gaan. Ik ga er niet uit. Ik draai me om. Ik hoor me deur open gaan. "Jack op staan." "Laat me slapen." "Jack ik zie je over een 1 uur bij het ontbijt anders geen eten." zegt Blake en gaat me kamer uit. Ik sta op. Ik doe op me gemak me ding. Ik loop naar beneden. "Jezus Jack ik dacht dat meiden langzaam zijn maar jij kant er ook wel wat van." gapt Dylan. Ik steek me tong uit. "Mij haar is heilig." "Jezus jij ook al?" "Zegt Blake.

Ik kijk hem raar aan. "Emma en haar oom heeft dat ook" zegt Blake. Ik knik. Ik maak me ontbijt. Als ik een kwartier klaar ben gaan we naar een trainingshal. Er staan boks ballen een stuk of 25 en er zijn er 5 gesloopt. Dan nog allemaal fitniss dingen. Teveel om op 't noemen. Het is tering groot. "Iedereen 5 rondjes in lopen en daarna zet ik jullie aan de bak." zegt Blake en loopt naar boksen. Hij sluit zijn telefoon aan. Meteen kom er op muziek. We beginnen in te lopen. Al snel zijn we klaar. Blake kijkt goed gekeurd. "Bij de eerste trainingen worden meestal mensen in groepjes maar ik weet van me eigen trainingen dat ik mog doen wat ik wil dus kies maar wat je wilt doen." zegt Blake.

Het is 8 uur. We hadden een half uur pauze gehad en nu een uur. Lekker. Blake is veel dingen aan het regelen en praten met anderen. "Omg." zegt Dylan. Ik loop naar hem toe. Ik zie Olivia staan. Emma smit de jongste die op een missie ging. Staat er onder. Emma? Wacht. Olivia is een schuilnaam. "Wat is er?" vraagt Wilbert en komt er bij. Hij ziet Emma. "Die chick is gaaf met haar ogen en het haar." "Volgens heeft ze geen zin in de foto." zegt Harm die er ook bij staat. Dat kan je zien. Ze kijkt een beetje weg. Ik moet grinken.

Blake wordt ineens gebeld. "met Blake wedel." zegt hij. Hij lijkt verbaast. Hij geeft mensen een teken van iets. "Wat is er dan?"
"Hoe dan?"
"Ik zet een team klaar en dan kom ik naar je locatie. Moet ik iets meenemen."
"heb je überhaupt wat gegeten."
"Zou ook weer eens niet zo zijn."
"ik ga het regelen. Tot over 2 uur."
"doei."

Blake loopt weg. Me vader loopt naar binnen. "Jullie mogen iets voor jezelf doen." "Anorld wat doet Olivia op de muur?" "Dat moet ze zelf vertellen." zegt hij. Dylan knikt. "Waarom ineens zo druk?" "Omdat er soort van redings actie is." Ik ga op een stoel zitten en ga op me telefoon Netflix kijken. Ik doe me oortjes in en ga een serie kijken. Tegen 10 stop ik. Ik zie Karlijn lopen. "Karlijn!" roep ik. Ze kijkt me kant op. Ik doe een teken dat ze moet komen. "Weet je hoe die familie van hun achternaam heet." "Ow ja. Smit. Hoezo?" "Ze staat op de muur." "Ow." zegt ze en loopt weer weg. Na een kwartiertje kom Blake binnen met een meisje naast hem. Hij loopt naar papa. Hij fluister iets in zijn oor. "Ik ben even weg." zegt hij en loopt weg. Blake gaat weer naar het meisje. Ze lijkt of zo dat ze het niet fijn vind. "Meghan rustig." zegt Blake. Ze heet dus Meghan. Ze fluistert iets in Blake's oor. Dylan, Max en Harm lopen langs hun. Ze gaat dichter bij Blake staan. Ze vind dit eng. "gamen?" vraagt max. Ik knik en start de Playstation op.

"Max let op de anderen dat ze niet naar boven gaan. Ik ben even weg." zegt Blake. Hij loopt weg. Te fack. Max loopt naar boven te fack. Ik loop hem achter na. "Meghan mag ik binnen komen?" vraagt hij. Ik hoor zacht een nee. Max ziet mij staan. "Kom naar beneden." zegt Max.

Pov Blake

Ik loop naar het ziekenhuis afdeling. Emma had een kogel in haar schouder gekregen en uitgehongerd waardoor ze bewustenloos was. Iets zeg me dat er meer iets erger aan de hand is. Ik loop haar kamer in. Ik zie me vader een arm om Emma heeft geslagen en een traan heeft gelaten. Ik heb hem eigenlijk nooit gezien. Alleen dat mama vreemd ging maar veder niet meer. Emma merkt me op. Ze glimlacht naar me. Ik zie dat ze het eigenlijk niet fijn vind. Ik kan zien dat ze gebroken is. Nu pas ziet me vader me. "Moet ik hem vertellen of doe je het zelf?" vraagt hij aan Emma. "Doe jij maar." zegt Emma. Ze kruipt dichter bij me vader. Ik ga op een stoel zitten. "Emma heeft weer kanker." "Hoe bedoel je weer?" "Ze had het 4 jaar geleden ookal." zegt me vader. Jezus. "Dat is eigenlijk kut." Emma knik. "Ik moet naar de anderen gaan en Wendy op bed liggen." zegt me vader. Emma knikt. "is goed." zeg ik.

Ik ga naast haar zitten. "Kan je wel mensen trainen?" "Dat kan ik wel. Ik heb missie gedaan toen ik dat had. Ookal voelde ik me rot omdat ik wel dat kan doen maar me beste vriend niet." "Hoe bedoel je?" "Ik had samen met Jason kanker. Longkanker om precies te zijn. Het kwam door een brand die door bezinnen aan werdt gestoken. Jason zat helemaal boven in. Ik had hem gered alleen wel dat op gelopen. We rookte alle bij ook nog." "Waarom heb je er niks over gezegd?" "Ik wou niet gezien worden. Meisje met kanker. Ik deed me werk, ging wel naar school en dan nog eens die ziekte proberen overleven." "Je blijft wel een kleine zusje voor me ookal met kanker. Een klein irritante eigenwijs lieve zusje." Ze moet glimlachen. "Wat is er met Jason gebeurt?" "Hij is er aan dood gegaan. Eigenlijk wil ik het niet geloven. Ergens die van binnen voel ik dat hij leeft maar ik was wel bij zijn begravennis." "misschien is die kans er wel." Ze kijkt mer verbaast aan. "Als je gelooft dan komt het 9 van 10 keer uit." Ze knik en leunt met haar hoofd op me schouder.