İNTİKAM MELEĞİ (TAMAMLANDI)

10. BÖLÜM

Zor mudur gözlere bakarken aşkı görmek? Yoksa sadece aşk mıdır gözlerdeki tek gerçek?

💞💞💞💞💞💞💞💞💞

BULUT'UN AĞZINDAN

Melek'in odasından çıkan o lanet sese gözlerimizi dehşetle açarak bakmaya başladık. Hayır, ona bir şey olmayacak. Hayır. Doktorlar anında girip müdahale etmeye başladılar. Hepimiz cama koştuk. Doktorlardan biri kalp elektroşok aletiyle Melek'imin kalbinin yeniden atmasını sağlamaya çalışıyorlardı. Bir kaç defa yaptı aynı işlemi. Ama olmuyordu. Makine hâlâ aynıydı. Kalbi durmuştu ve yeniden atmıyordu.

Hadi güzelim, güçlü bir kızsın sen. Yaparsın. Hadi. Beni, bizi bırakma. Doktor hâlâ elektroşok aletini kullanıyordu ama hâlâ aynıydı. Ve birbirlerine bakıp kafalarını olumsuz anlamda sağa sola sallamaya başladılar. Bunu gören biz de daha fazla perişan olduk. Hayır, buna izin vermem. Ona bir şey olmayacak. O ölmeyecek!!!

Ben de artık dayanamayıp daldım odaya. Doktorların beni çıkartmaya çalışmalarını umursamadan Melek'in yanına doğru adımlamaya başladım, fakat bu sefer de beni tutmuşlardı. Ama ben de vazgeçmeyip olduğum yerden bağırmaya başladım.

"Hadi güzelim! Uyan artık! Beni bırakma! Bizi bırakma! Seni seven bu kadar kişiyi bırakma! Seni seviyorum Melek. Seni çok seviyorum!!!"

Hâlâ hiç bir tepki vermeyince gözyaşlarım eşliğinde arkamı döndüm odadan çıkmak için. Ve işte o zaman, bizi mutlu edecek bir şey oldu. Bir mucize. Makinede ki o lanet ses düzeldi. Yüzümde ki mutlulukla hemen arkamı dönüp baktığımda kalp atışlarının geri geldiğini gördüm. Yeniden atıyordu.

Odanın camından doğru bizimkilere baktığımda yüzlerinde ki mutluluk çok belli oluyordu. Gözyaşları eşliğinde gülümsüyorlardı hepsi de.

Doktorlara baktığımda, onlarda en az bizim kadar şaşkınlardı. Ama bir o kadar da mutlu. Aralarından biri şaşkın bir yüzle bana bakıp;

"Bu bir mucize." dedi, aynı zamanda da gülümsüyordu diğer herkes gibi. Evet, bu bir mucize. Benim mucizem.

Bu sefer doktorların beni odadan çıkarmalarına izin verdim. Ve onlarda son kontrolleri yaptılar. Biz ise çok mutluyduk. İyileşeceksin güzelim. Beni de, bizi de bırakmayacaksın.

5-10 dakika sonra doktorlar odadan çıktı. Hepimiz beklentiyle bakıyorduk.

"Demin gerçekten de bir mucize gerçekleşmiş oldu. Melek hanımın kalbi yeniden attı. Kontrolleri yaptık. Durumu daha iyiye gidiyor. Onu seven bu kadar kişiyi bırakmadı. Hayata tutunması gereken kişi sayesinde geri döndü o. Bulut bey onun yaşama sebebi." dedi gülümseyerek, ve bana bakıp gülümsedikten sonra gitti. Ben hâlâ aptal aşıklar gibi sırıtırken Arel'in gelip bana sarılmasıyla afalladım.

"Çok teşekkür ederim. Sen ablamı gerçekten de çok seviyorsun. Tabi ablam da seni."

Selim'de sinirden kuduruyordu şu an.  Ve bir hışımla arkasını dönüp gitti. Omuz silkip Arel'in sarılmasına karşılık verdim.

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Hastane koridorlarında Melek'imin o güzel gözlerini açmasını bekliyorduk. Saate baktığımda sabah 6'ydı. Anne ve babasını dinlenmeleri için zor da olsa eve göndermeyi başarmıştım. Arel'e ne kadar ısrar etsem de gitmemişti. Hira ve Kuzey'de öyle. Selin'i de göndermek zor oldu. Enes ise gitmedi.

Ben de buradan ayrılmadım. 3 gündür hiç bir şey yemiyordum. Benimle birlikte diğerleri de öyle. Ve uyumuyordum bile. Etrafıma göz gezdirdiğimde Arel'in de uyanık olduğunu gördüm. Ama diğerleri uyuyakalmıştı. Arel'de çok kötü durumdaydı. O da hiç gözlerini kapatmamıştı. Ablasını çok seviyordu o. Demin de Melek'in odasına doktor girmişti kontrol etmek için.