O sadece zırh giymiş dahi megalomandı, çoğu kişiye göre.
O tüm gezegenin kahramanıydı, çoğu kişiye göre.
O sadece kendisi için savaşmıştı, çoğu kişiye göre.
Oysa gerçek bambaşkaydı, o hiçbir zaman kendisi için savaşmamıştı.
Tony Stark, o hayatı boyu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
❂
İyilik için icat edilen her şey kötü ellerde silaha dönüşebilir.
❂
- Yenilmezler Üssü, New York | Kasım, 2015 -
Tony Stark, kızının büyüyüşünü izlerken onunla beraber büyüdüğünü düşünürdü. Kızına o kadar bağlıydı ki onun ilk nefesini aldığı andan itibaren hayatı bir kez daha onunla keşfetmişti. Küçük çocukların mucizevi varlıklar olduğunun farkındalığına onunla varabilmişti; ağaçta gördükleri bir kuşa bile hayret edebilme yeteneği ona göre mucizeviydi. Kızının çoğu çocuktan enerjik, meraklı ve o merakı giderene kadar durdurulamaz oluşu o mucizeyi herkesten daha iyi görmesine neden olmuştu.
Herkesin düşündüğünün aksine Tony'nin kızı için endişelenecek çok fazla sorunu olmuştu. En başında daha yirmi iki yaşındaydı ve babalık hakkında bildiği tek şey kendi babasının göstermeyi beceremediği sevgisiydi. Çoğu insan dünyanın en zengin adamı olduğu için kızına her türlü imkânı sunabildiğini düşünüyordu. Bunun yaşadıkları hayata olan katkısını reddedemezdi ama her şey para değildi. Banka hesabı ne kadar dolu olsa da bu kızının rahatsızlığına çözüm sunmuyordu.
Elindeki kumaş top bir kez daha ayaklarına çarptığında Tony eğilerek topu aldı. "Sana hala bir isim koymadılar, değil mi?"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Üssün genelde soğuk havalarda kullanılan, dinlenme alanı olarak oluşturulmuş kış bahçesinde kahverengi Border Collie cinsi yavruyla oynarken kendi düşüncelerine gömülmüştü. Selene'in psikoloğu ile konuşalı birkaç saat olmuştu ve Carol'un söylediği açıktı; artık kaçamak oynamamalı ve yüzleşmeliydi. Topu bir kez daha fırlattığında yavru köpek beyaz koltukların arasına kaçan topun peşine düştü. Kış bahçesinin kapısının açıldığını yarım yamalak duyarken gözlerini topun peşindeki köpekten ayırmadı. Kapıyı arkasından kapatarak içeri giren Steve ve Natasha, gözlerini adamın üzerinde dolaştırdı.
Natasha, kollarını göğsünde kavuşturarak bahçenin içindeki kalın gövdeli ağaca yaslandı. "Biz göreve çıkıyoruz."
Tony başını iki yana sallayarak gözlerini ona çevirdi. "Yemeğe yetişecek misiniz?"
