That Damn Girl NL

23. Ally

Alison Janssen
Zuchtend ga ik het ziekenhuis binnen, terwijl ik Mies achter me aansleur. 'Kom op, het is alleen het gips eraf halen.' 'Nee.' 'Jawel. Kom op.' 'Oké dan.' Ze lijkt net een boze kleuter op deze manier. Ik rol mijn ogen en geef een vlugge kus op haar lippen. 'Als we hier klaar zijn, krijg je meer.' 'Yes!'

We wandelen terug naar de kamers. 'Yo, komen jullie chillen met ons?' 'Is goed.' Ze sleurt me al mee voor ik kan protesteren. Ik dacht we hebben weer eens een avondje met z'n tweeën, maar nee. We gaan de kamer binnen en een groep jongeren kijkt ons aan. 'We spelen Truth or Dare, doen jullie mee?' 'Sure.' Mies gaat zitten en trekt mij op schoot. Shots staan op tafel. 'Truth or Dare, Ier?' 'Dare.' Carter klikt op zijn mobiel en begint te grijnzen. 'Zoen iedereen voor minstens tien seconden lang in deze kamer.' 'Oh hell no.' Ze gooit een shot achterover. 'Waarom niet?' 'Omdat ik dan levend word gevild door die twee.' Ze knikt richting mij en Mies. Ik giechel, het is waar. Ik druk een kus op mijn vriendin's lippen. 'Truth or dare, Ally?' 'Dare.' 'Oké, nice!' Carter klikt op zijn mobiel. 'Wow. Je mag één van de twee mensen de opdracht geven voor seven minutes in heaven.' Iedereen sluit zijn ogen. Grijnzend kijk ik de groep rond. Ik tik Iris aan op haar schouder. Ze staat op en gaat alvast de donkere kamer in. 'Wie mag de volgende persoon kiezen?' 'De persoon met de telefoon.' 'Carter, vertel het eens.' 'Mies.' Ik sta op van haar schoot en begeleid haar naar de donkere kamer. Zo weten ze dus allebei niet wie er in de kast zit. 'Oké, guys, ze zijn binnen.' 'Wacht, Iris en Michelle?' 'Oh yeah,' grijnst Kyle. 'Er zal echt niks gebeuren. Het is Mies hé.' Carter begint hard te lachen. 'Ier wilde net nog niet de rondte gaan zoenend omdat ze bang was dat ze door jullie vermoord werd.' 'Ik dacht ook dat jullie een jongen zouden kiezen.' Ik begin te spelen met mijn vingers, een beetje nerveus over wat er daarbinnen gebeurt. 'Nou voor wie is de volgende?' 'Renz. Truth or dare?' 'Truth.' 'Saai,' zuchten de meeste jongeren. 'Op wie heb je een crush?' Zijn wangen kleuren rood. 'Iris.' 'Ah, so cute!' 'Oh my god!' De deur wordt opengegooid en geschrokken draai ik me om. 'Ik heb een vriendin!' Mies komt de kamer uitgelopen. 'Jullie moeten nog vier minuten. Terug naar binnen,' beveelt Carter. Mies kijkt even hopeloos achterom voor ze terug naar binnengaat. 'Next!'

'Wat is er gebeurd in die kamer?' 'Don't kiss and tell,' fluistert ze terug. 'Wat?' 'Ik vertel het je straks, oké?' 'Oké.' Ik slik. Straks is er echt veel gebeurd. Straks heeft ze me bedrogen. 'Sorry, kiddo's, wij gaan.' 'W-Wat?' Mies tilt me al op voor ik kan reageren. Terwijl we door de gang lopen, merk ik hoeveel ze gedronken heeft. Ze loopt bijna bij elke stap tegen de muur aan. 'Laat me maar los, Mies.' 'Nee, want ik houd van jou en jij bent te goed om te lopen.' Ik giechel. 'Mies, dit gaat niet goed zo.' 'Jawel. Ik kan dit.' Ergens halverwege de gang valt ze op de grond met mij op haar. 'Het spijt me zo, zo erg, Al. Ik weet niet wat ik dacht, ik zag niks. Ik dacht dat jij het was omdat jij ook opstond. Ik had voor de rest niks gehoord. Ik kuste haar zonder na te denken, ze nam het over en ik voelde dat jij het niet was. Ik trok weg, maar ze drong zich op en bleef me maar zoenen en kussen en uiteindelijk ook mijn nek. Toen wilde ik eigenlijk weg, maar Carter stuurde me weer terug. Het spijt me zo.' Ze huilt. Ik neem haar gezicht in mijn handen en veeg de tranen weg met mijn duimen. 'Het is niet erg, babe.' 'Z-Ze ging verder met mijn nek en ik wilde haar wegduwen, maar ze ging steeds verder. Haar handen zaten onder mijn shirt en haar nagels in mijn huid. I-Ik wist niet dat ze dit wilde. I-Ik wist het niet.' Ze plaatst haar hoofd in mijn nek en huilt. Klote Iris. Ze heeft haar eigenlijk gewoon aangerand. 'Kom, we gaan naar bed. Dan weet je er morgen niks meer van, oké?' Ik kus haar voorhoofd en trek haar overeind om haar mee te nemen naar bed.