That Damn Girl NL

11. Mies

Michelle Helsing
'Wat nou nablijven?' gil ik tegen de docent. Nee, nee, nee, nee! Niet nablijven! Alles behalve dat! 'Ja, nablijven, mevrouw Helsing. Ga je maar melden.' 'Nee. Nee! Ik ga niet nablijven! Laat me alstublieft iets anders doen. Regels schrijven of extra sommen maken. Niet nablijven.' Ze kijkt me met een vreemde blik aan. 'Hoezo ben je opeens zo tegen nablijven? En uh, als ik je extra sommen geef dan laat je het toch iemand anders doen.' 'Ik heb gewoon een afspraak met iemand staan zeg maar nu.' 'Wie dan?' 'Ally Janssen.' 'Oh, Alison?' 'Ja, die ja.' 'Oké, vertel haar maar dat ik wil dat je deze sommen maakt. Zelf. Ik vraag het haar morgen. Deal?' Ik knik vlug. 'Oké.' Ik gris het papiertje uit haar handen en ga naar het andere gebouw. Het zijn echt veel sommen. Ik snap de helft al niet. Misschien kan mijn nerdy vriendin me wel helpen. Oh, wacht. Ze is mijn vriendin nog helemaal niet. Misschien moet ik het binnenkort maar eens vragen. Ik gooi de deur achter me dicht en ga haar kamer binnen. Ze zit achter haar bureau en ik zie meerdere tabladen openstaan. 'Wat doe je?' 'Verslag van natuurkunde.' 'Oh.' 'Hoef je niet na te blijven?' 'Eigenlijk wel. Maar ik heb me eruit weten te praten.' Ik sluit de deur en sla mijn armen om mijn nek heen van achteren. 'Nu moet ik deze shit maken van mevrouw Tessels.' 'Aha. En je moet het zelf doen?' 'Jup, maar ik begrijp er helemaal niks van.' 'Ik wil je best helpen.' 'Oh, gaat mijn nerdy vriendin me helpen?' 'Ja hoor. Ik maak eerst dit af, goed?' 'Is goed, babe.' Ik druk een kus op haar wang en plof neer op het bed. 'Schoenen.' 'Ugh.' Ik trap mijn schoenen uit naast het bed. 'Braaf zo.'

'Goed.' Ze geeft me een kus en ik wil door, maar ze duwt me lachend van zich af. 'Nee, je moet er nog een paar.' 'Maar ik heb geen zin meer.' 'Ik ga je niet laten nablijven bij Tessels.' 'Oké.' Ik zucht en focus me weer op mijn blad. 'Kan jij niet-' 'Nee, je gaat het zelf doen. Ik ga het niet aan weet ik veel wie vragen of het zelf doen. Oké?' 'Oké.' Ze kust me weer en gaat dit keer wel erin mee om het te verdiepen. Ik draai me om naar haar. Mijn handen verkennen haar lichaam voorzichtig, bang om haar pijn te doen. Ik trek haar op me, terwijl ik omval op mijn boeken. Ze trekt grijnzend terug. 'Liggen scheikundeboeken lekker?' 'Nee, echt niet gewoon. Echt echt niet. Misschien is dit beter.' Ik gris het boek onder me vandaan en pleur het op de grond. 'We moeten het nog wel afmaken.' 'Ja, anders trek ik je straks nog het verkeerde pad op.' Ze grinnikt en kust me weer. Ik trek me los van haar lippen en begin haar kaak en haar nek te volgen met kusjes. Ik pak de rand van haar shirt vast en ze knikt lichtjes. Ze lijkt wel bang. Ik trek het shirt bij haar uit en haar blik kan ik niet plaatsen. 'Ben je bang?' Ze schudt zacht haar hoofd. 'Wil je dit niet?' Haar schouders gaan kort omhoog. 'Ey, je moet gewoon eerlijk tegen me zijn.' 'I-Ik... Ik kan dit niet.' Ze gaat omhoog zitten en doet haar shirt vlug weer aan. De blondine staat op en gaat aan haar bureau zitten. 'Ik, uh, ga weer door met natuurkunde. Probeer die sommen te maken.' Haar stem sterft een beetje af. Oké. Wat gebeurde er zojuist? Langzaam pak ik de boeken van de grond. Dan ga ik maar de sommen maken?