That Damn Girl NL

8. Mies

Michelle Helsing
Ik merk duidelijk dat ze steeds meer afstand neemt van me, maar ik probeer het zo weinig toe te laten en blijkbaar ben ik er best goed in. Ze ligt nu in mijn armen gevangen en gaat alsof ik breekbaar ben met haar hand door mijn haar. Ik geniet er zo erg van. Ik snuif haar geur weer op en mijn hart begint sneller te kloppen. Dat iemand zo'n effect op mij kan hebben. Zo hé. Ik had het nooit verwacht. Zeker niet van zo'n knap meisje, maar ze is zo onzeker. En ergens is dat wel schattig. Waarschijnlijk is die bril bij haar ook hartstikke cute! Ik schrik op van een ringtoon en trek daarbij Ally dichter tegen me aan. 'Oh shit, sorry. Ik moet hem echt even opnemen. Sorry, Mies.' Ik kijk op naar haar en ze grinnikt. 'Mies, even los?' 'Hm, nee.' 'Jij pakt de trui en ik neem op?' 'Oké dan.' Ik loop chagrijnig naar mijn kamer en pak de trui van het internaat. Die had mijn ma helemaal vrolijk gekocht. Ze had gehoopt dat dat me wat meer meegaand zou maken, maar ik werd gewoon boos. Dat vonden mijn ouders niet zo leuk. Wanneer zouden ze het wel leuk vinden? 'Ja, pap. Het was gewoon een vriendin die een grapje maakte.' Een vriendin? 'Ja, ik maak hier wel vrienden. Ik heb er echt genoeg. Het komt allemaal goed.' Ik ben maar een vriendin? 'Nee! Haal me niet hiervandaan. Ik heb het net naar mijn zin.' Wilt haar vader haar hier weghalen? Waarom? 'Pap, alstublieft.' Ik hoor haar snikken. Shit. 'Nee, pap!' Ik storm snel de kamer binnen en zie dat ze haar telefoon op het bed gooit. Ze schrikt van mij en probeert haar tranen weg te vegen. Ik neem haar in mijn armen en wrijf zachtjes over haar blote huid met kippenvel. 'Kom hier.' Ik trek de trui bij haar aan en hij is net iets te groot voor haar. Het is zo schattig. Vooral met de capuchon op. Ze stort zich weer in mijn armen. Ik tik de deur met mijn voet dicht. 'Hij wilt me hier weghalen, Mies.' 'Rustig maar, dat gaat niet gebeuren. Dat beloof ik je, oké?' Ze verbergt haar hoofd in mijn shirt. 'Al, kijk me aan.' Ze doet wat ik haar vraag. 'Ik beloof je, we blijven samen, oké?' 'Dat kan niet, Mies.' Ze begint nog harder te huilen. 'Dat is juist het probleem. Jij bent het probleem.' Ze probeert zich uit mijn greep te vechten, maar ik houd haar stevig vast, dus slaat ze maar tegen me aan. Ze is niet sterk, maar ik voel de klappen wel. 'Ik laat je niet gaan, Ally. Of je het wilt of niet. Je bent van mij.' Het gewicht in mijn armen neemt toe. Als ik haar niet vast had, zou ze gevallen zijn denk ik. 'Het komt allemaal goed, dat beloof ik je.'

Na een tijdje is ze gestopt met snikken en is haar ademhaling regelmatig. Ik til haar voorzichtig op. Ze slaapt. Ze is doodop van zich zorgen maken over onze relatie. Ik gooi haar deken open met mijn voet en leg haar neer. Ik schuif naast haar en ze komt direct half op me liggen. Ik sla mijn armen om haar heen. Ik laat haar nooit meer los. Ze is van mij.