That Damn Girl NL

11. Ally

Alison Janssen
Ik merk dat Michelle al de hele pauze naar me staart en daardoor bloos ik al de hele tijd. Gelukkig kan ik het verbergen met mijn handen op mijn wangen. 'Vangen, Ally!' Gordon gooit een zakje snoep mijn kant op en ik vang het met beide handen. 'Wat ben jij aan het blozen?' Geschrokken kijk ik naar Abel. Oh shit. 'Uh, het is hier zo warm.' 'Je zat net nog te zeiken dat het koud was.' 'Misschien word ik wel ziek.' 'Jij wordt niet ziek, kleine leugenaar. Wat is er aan de hand?' 'Uh, niks.' Ik zoek naar de blik van Michelle, maar ze sleurt Carter mee. 'Shit.' 'Wat is er? Dan maar zo.' Abel pakt mijn pols en sleurt me mee. 'Wat is er met jou? Je bloost al de hele pauze. Maak ik je zenuwachtig of zo?' Hij grinnikt kort. Hoe moet ik me hieruit redden? Ik wil niet dat hij weet dat ik bi ben. Of dat ik gewoon gebruik van hem heb gemaakt. 'Uh, laat het gewoon.' Hij trekt me terug zodra ik weg wil lopen. 'Nope, je gaat niet weglopen. Vertel op.' 'Ik ga het je niet vertellen dus zout op! Dit is iets van mij! En jij hoeft dit niet te weten!' Ik merk dat iedereen me aankijkt. Shit. Ik word nooit boos. Waarom nu wel? Ik storm de kantine uit naar de afgelegen gang met kluisjes. Daar zak ik tegen de zijkant van een kluizen-rij aan. Waarom is mijn leven zo? Ik hoor voetstappen mijn kant op komen. Als het maar niet Abel is. Ik ben echt even klaar met hem. 'Hey, Al.' Ik kijk op in twee groene ogen. 'Hey.' Zuchtend neemt ze naast me plaats en slaat een arm om mijn schouders. 'Wat was dat zo opeens?' 'Niks. Gewoon, hij bleef maar doorvragen.' Ik leun tegen haar aan en ruik meteen haar geur. Wat ruikt ze toch geweldig. 'Zeg, nerdje.' 'Noem me niet zo.' Ik duw haar een stukje van me af met mijn schouder als ik haar grijns zie. 'Zeg, nerdje.' Ik geef haar een veelbetekenende blik. Toch gaat ze door met praten. 'Ik slaap voortaan altijd bij jou op de kamer.' Ik ben er zeker blij mee, maar waarom eigenlijk? 'Hoezo?' 'Anders moet ik helemaal lopen voor mijn badkamer.' 'Lui kind. Waarom nou?' 'Ik heb geruild van kamer met Carter.' Vragend kijk ik haar aan. 'Hij weet het van ons, maar het maakt niet uit.' Ze veegt een plukje haar achter mijn oor en wilt me kussen, maar ik draai mijn hoofd de andere kant op. 'Hoe?' 'Hij merkte dat ik verliefd op je was.' 'Ben je zo verliefd dan?' Grijnzend kijk ik haar weer aan. 'Ja, zo verschrikkelijk, hopeloos verliefd.' Ik bijt op mijn onderlip en ik zie alleen maar lust in haar ogen. 'Doe dat niet.' Het is een fluistering. Alsof ze zich moet inhouden, waarschijnlijk moet ze dat ook. 'Wat niet?' Ik gun haar een onschuldige blik. 'Je weet waar ik het over heb.' 'Nee, werkelijk niet.' 'Er zijn maar een paar dingen waar ik niet tegen kan bij jou. En dat is als je net gedoucht hebt.' Ze komt iets dichterbij. 'Als je ligt te slapen.' Nog iets dichterbij. 'Als je nerdy bent met je bril op.' Haar lippen raken nu lichtjes de mijne. 'En als je op je lip bijt.' En ik kom omhoog voor de zoen. Ze grijnst tegen mijn lippen. De bel gaat en we schrikken allebei door het harde geluid. 'We moeten naar de les.' 'Of niet?' 'Nee, stout. Ik ga wel naar mijn les. En anders moet jij weer nablijven.' Ik tik op haar neus. 'Dus?' 'Dan heb je minder tijd met mij.' 'Oh ja.' Ze springt op en trekt mij omhoog. Ze geeft me nog een korte kus voor ze naar haar lokaal rent bijna. Wat een schatje.