Tweede Kans

Hoofdstuk 35.

Mila klopte zachtjes op de deur van de directie kamer. Toen er een zachte 'binnen' klonk, duwde Mila de klink omlaag en liep ze het kantoor in.

'Mila?' merkte Edwin van der Sar verrast op toen hij het meisje zag staan.

Mila glimlachte en liep de kamer verder in. 'Kunnen we praten?' vroeg ze de man die gelijk wat papieren aan de kant legde.

'Tuurlijk! Waar wil je het over hebben?' glimlachte hij terwijl hij wenkte dat Mila moest gaan zitten op de stoel naast het bureau.

'Ehm...' Mila ging zitten maar viel vervolgens stil.

'Is het mogelijk om mijn ontslag te regelen' viel het meisje met de deur in huis.

Verbaasd keek Edwin op. 'Je wilt hier weg?' vroeg hij haar verward.

Mila haalde haar schouders op. 'Ik moet wel' liet ze hem weten.

Vragend trok Edwin zijn wenkbrauwen omhoog.

Mila liet een kleine zucht horen. 'Ik kan het gewoon niet. Ik kan hier niet werken zonder aan Kyle te denken en dat leidt me verschrikkelijk af' liet Mila weten.

Edwin glimlachte medelijdend. 'Ik kan je niet missen Mila' liet hij weten. 'Je bent één van de besten. Er valt nu meer dan normaal te regelen.' Edwin doelde op de drie prijzen waar de club nog kans op maakte.

'Sorry Edwin. Het is niet anders. Je vindt vast wel iemand die even goed is.'

Edwin liet een zucht horen. 'Ik heb geluk als ik iemand vind die daar nog maar van in de buurt komt.'

Mila glimlachte kleintjes om het compliment.

'Geef je nu echt je baan op voor een jongen?'

Niet zomaar een jongen dacht Mila. Kyle Bosman was gewoon pure perfectie. Als ze hem zag raakte ze het liefst zijn strakke kaaklijn aan waarna ze een kus op zijn mond drukte. Ze kon het gewoon niet aan om hem elke dag tegen te komen zonder dat hij de hare was. Dan was ze maar laf. Ze hield nog altijd van die jongen. Als hij nu gewoon eens naar haar luisterde, kon ze door met haar leven.

Mila haalde haar schouders op. 'Hier blijven is ook geen optie.'

Edwin bladerde door een aantal papieren terwijl de rimpels op zijn voorhoofd verschenen.

'Ik ben bang dat je een overhaaste beslissing neemt' vond de directeur van Ajax.

'Waarom ga je er niet even tussen uit? Neem vakantie! Ga Netflixen. Lak je nagels, of wat jullie vrouwen dan ook leuk vinden.'

Een kleine gniffel kwam uit de mond van Mila.

'Ik meen het. Neem even vrij en denk er goed over na. Ik wil je hier pas terug zien als je helemaal uitgerust bent. Ik wil niet onaardig zijn maar die wallen onder je ogen kunnen echt niet.'

Geschrokken veegde Mila over haar oogleden. Ze had gehoopt dat de make-up een beetje haar wallen verborgen.

'Maar Theo dan? Hij kan dat echt allemaal niet in z'n eentje aan.'

Edwin grinnikte zachtjes. 'Theo? Die kan best wat harder werken. Hij zit in een veel te luxe positie met jou als assistent.'

'Oké dan' gaf Mila toe. 'Ik neem vrij. Maar als jullie het niet redden, bellen jullie me gelijk.'

'Doe me een plezier zeg en zet dat ding uit. We redden het echt wel.'

'Bedankt Ed' glimlachte Mila.

'Geen probleem. Zorg ervoor dat je weer terug komt.'

'Ik ga mijn best doen' liet Mila hem weten waarna ze de kamer verliet.

'Je gaat weg?' riep Jasmijn verbaasd uit toen Mila haar het verhaal vertelde.

Mila knikte haar hoofd. 'Ik moet hem echt uit mijn hoofd krijgen. Dat lukt me hier niet'

Jasmijn leek het niet leuk te vinden. 'Maar waar ga je heen dan?' vroeg ze bezorgd.

'Enschede, naar mijn ouders.' Jasmijn knikte haar hoofd.

'Je belt me wel he?' vroeg Jasmijn haar beste vriendin waarop Mila meteen 'tuurlijk' antwoordde.

'En je geeft Jesse en Thomas een kus van me!'

Mila grinnikte al bij de gedachte. Haar tiener broertjes zaten echt niet te wachten op een kus van Jasmijn.

'Ik zal het proberen' grinnikte Mila hardop.

Nadat Jasmijn haar huis had verlaten pakte ze een paar koffers in en belde ze haar moeder op. Niet veel later reed ze over de A1 richting Enschede. De laaghangende zon verblinde haar ogen en meteen baalde Mila dat ze haar zonnebril niet meegenomen had. Met haar ogen half dichtgeknepen bleef ze doorrijden.

Toen ze bij Hengelo de afslag nam, was ze blij dat haar ogen weer normaal open kon houden.

Na een klein kwartiertje reed ze haar oude straat binnen. Ze kwam hier veel te weinig en was dan ook blij om eindelijk weer eens meerdere dagen hier door te brengen.

Met haar koffers in haar hand liep ze achterom via de keuken naar binnen. Aan de eettafel zat Jesse druk zijn proefwerk te leren.

'Lukt het een beetje?' vroeg ze de vijftienjarige.

'Het is Aardrijkskunde' verzuchtte de jongen.

Mila glimlachte om de hopeloze uitdrukking. 'Zal ik je zo helpen?' bood ze vriendelijk aan.

'Volgens mam was jij ook niet bepaald goed in aardrijkskunde' herinnerde Jesse haar.

Mila haalde haar schouders op. 'Toch heb ik het gehaald met een 7' grijnsde ze.

Met open mond keek Jesse zijn zus aan.

Mila kon haar lach niet in houden dus vulde haar schaterende lach de keuken.

'Ik kan je wel een paar tips geven Jesse' zei ze vriendelijk.

'De binnenkant van je flesje kan prima dienen als spiekbriefje, net als de atlas' grinnikte Mila waarop Jesse's ogen begonnen te glimmen.

'Breng die jongen nou niet op ideeën' riep haar moeder streng vanuit de woonkamer.

Mila glimlachte en omhelsde haar moeder.

'Dan zit er niets anders op dan leren' liet Mila haar broertje weten.

'Lekker dan' mompelde Jesse waarna hij ijverig de atlas door bladerde.

'Ik ben volgende week vrij' liet Thomas vrolijk weten toen hij zijn schooltas in de hoek van de keuken smeet.

'Je bent vrij?' vroeg Mila verbaasd 'Het is nog lang geen mei vakantie.'

'Klopt. Voorbereidende week op de tentamens' vertelde hij zijn zus waarna hij haar wang kuste.

'Ik ben blij dat je er bent Miel.'

'Ik ook' grinnikte Mila waarna ze het haar van haar van haar broertje in de war bracht.'

'Ik ben blij dat ik dit weer kan doen.'

Zoals jullie merken plaats ik de laatste tijd naast de vaste donderdag ook wel eens een hoofdstuk op een andere dag. Ik heb namelijk wat hoofdstukken vooruit geschreven en heb dit verhaal bijna af! Nu heb ik een aantal vraagjes voor jullie. Ik merk dat het voor jullie soms best verwarrend is wanneer dat extra hoofdstuk online komt. Willen jullie hier een vaste dag voor en zo ja welke dan? Daarnaast zit ik te twijfelen over een vervolg. Dus een deel twee over Mila en Kyle. Is hier behoefte aan of hebben jullie liever dat het verhaal eindigt na dit boek. Dit is namelijk van invloed op de epiloog die ik ga schrijven. Laat maar even weten in de reacties :)