Tweede Kans

Hoofdstuk 7

'Ik kan nog steeds niet geloven dat je hier bent' Daley keek nog altijd even verbaasd naar Kyle die tegenover hem zat aan een tafeltje.

'Ik eigenlijk ook niet' gaf Kyle toe roerend door zijn chocolademelk. Hij wilde heel graag geloven dat hij hier enkel was voor Lucas, maar diep van binnen wist hij ook wel dat hij hier voor hem zelf was. De tijd bij Ajax zou hou nooit vergeten.

'Je moet weten dat ik best begrijp waarom je onlangs gestopt was met voetbal, iedereen zou dat begrijpen.' Daley was nog altijd even begripvol als vier jaar geleden en juist dat was het geen wat hem er toen van had weerhouden om hem terug te bellen. Hij had geen behoefte aan medelijden nu niet en vier jaar geleden ook niet.

'Toch blijf ik het zonde vinden dat je helemaal gestopt bent met voetbal, naast dat trainer gebeuren dan.'

'Ik ook wel' opnieuw zei Kyle het geen wat hij al lang niet meer hardop had uitgesproken. Daley had nu eenmaal deze invloed op hem. Zijn oude vriend wist wat het was om onder druk te staan, als zoon van. Daar had Kyle vier jaar geleden als het grootste talent van Ajax, veel steun aan gehad. Beide werden ze door de pers belaagd met verwachtingen. Daley door zijn vader en Kyle door kwaliteiten in de jeugd.

'Je weet dat ik de trainer zover kan krijgen je eens mee te laten trainen.' Daley grijnsde bij de gedachte dat hij weer in hetzelfde team kon spelen als zijn oude vriend.

Een lach ontsnapte uit Kyles mond. 'Geloof me dat wil je niet eens. Ik kan me niet eens meer herinneren wanneer ik voor het laatste een serieus schot op doel heb gedaan.'

'Dan wordt het tijd dat je eens gaat oefenen. Je dacht toch niet dat ik je er zo gemakkelijk vanaf liet komen. Denk je dat vier weken voldoende zijn om je weer richting je oude niveau te brengen?' Daley trok zijn wenkbrauwen uitdagend omhoog.

'Vier weken? Gast, ik heb minstens een maand nodig om te herstellen van een kleine blessure. Laat staan wanneer je van niets komt.' Matthijs keek ongelovig naar zijn teamgenoot. Hij wilde niets liever dan dat Kyle bij de selectie kwam, maar vier weken was onhaalbaar.

'Ik denk ook niet dat het je lukt. Je bent veel te druk met die quizjes in die kroeg, en zelfs dan lukt het jou en je zusje nog niet om mij te verslaan.' Donny was naast Matthijs komen staan, die hoofdschuddend naar zijn teamgenoot keek. Toch was de afkeurende blik van Matthijs voor Donny geen reden om weg te lopen maar probeerde hij Kyle nog verder uit te dagen.

'Alhoewel zij zich wel heel gemakkelijk laat afleiden. Stijn hoefde maar één keer met zijn blauwe ogen te knipperen of ze zat al bij hem op schoot. Zoey heet ze toch?' Met een verwaand lachje keek Donny vragend naar Kyle.

Kyle wist dat zijn zusje een hekel had aan dit lachje. Hij had deze lach vaker gezien, vooral wanneer Donny weer eens had gewonnen van hen en het er even flink in had gewreven. Het liefste sloeg hij deze lach per direct van Donny's gezicht af. Vooral nu hij was begonnen over zijn zusje.

'Maar misschien lukt het je wel. Dan beloof ik de rest van het jaar geen vuile trucjes uit te halen. Zorg ik ervoor dat Stijn uit haar buurt blijft enzo.' Dat hij zelf toegaf dat hij op een vuile manier de pubquiz probeerde te winnen was het toppunt. De arrogantie spatte ervan af en juist dat zorgde ervoor dat Kyle zich geen moment bedacht.

'Vier weken is oké. Geef jij het door aan de trainer?'

Daley zijn mond zakte open, al was Daley niet de enige. Ook Donny en Mathijs keken verbaasd. Hadden ze het goed verstaan? Ging Kyle serieus in op hun aanbod?

'Je weet dat ik je nergens toe verplicht?' vroeg Daley voor de zekerheid, wetende dat Kyle de afgelopen vier jaar nauwelijks een bal aangeraakt had.

Kyle keek nogmaals naar het gezicht van Donny. Hij wist precies wat hij nu dacht: die Kyle Bosman gaat dat toch niet redden. Die weet nog niet eens met wie Jasper Cilissen werd gewisseld tijdens het WK van 2014. Daarbij houdt hij het nog niet eens 45 minuten vol in het veld, laat staan dat hij een hele wedstrijd moet gaan spelen.

Donny van de Beek mocht hem en Zoey dan keer op keer verslaan bij de pub quiz, dit was anders. Dit was voetbal en daar was hij goed in, uitstekend zelfs. Hij was het op z'n minst verplicht aan Zoey. Wat zal zij blij zijn als ze de arrogantie van het gezicht van Donny zag verdwijnen tijdens de training over vier weken. Daarbij zette hij van kleins af aan al zijn woede om in goed spel op het veld. Voetbal was een uitlaatklep geweest voor hem en Donny gaf hem een reden om die uitlaatklep te gebruiken.

'Ik weet het, ik moet het ook gewoon voor mezelf doen' stelde Kyle Daley gerust.

'En voor hem' Kyle wees naar Lucas die naast Klaas Jan Huntelaar stond.

'Hoe kan ik nu een goede trainer zijn als ik zelf niet eens het goede voorbeeld geef?'

'Wees niet zo hard voor jezelf. Ik weet zeker dat je een goede trainer bent. Iedereen ziet dat Lucas gek op je is.' Matthijs keek hem bemoedigend aan.

Een zucht ontsnapte uit Kyles mond. 'Het is een drama. We hebben de eerste twee wedstrijden van het seizoen al verloren.'

Een lach ontstond op het gezicht van Donny. Had Donny van de Beek überhaupt gevoel. Kyle had een breed gevoel voor humor. Maar hij kon zich niet bedenken waarom dit grappig zou zijn. Als Donny het ver wilde brengen in Europa moest hij nog heel wat veranderen aan zijn persoonlijkheid. Met alleen goed voetballen kom je er tegenwoordig niet meer.

'Het seizoen is nog lang' opperde Mathijs.

'Dat is waar.' Kyle wierp een blik op zijn horloge, die aangaf dat het bijna vijf uur was.

Snel riep hij Lucas bij zich. Tijd om naar huis te gaan. Hij had beloofd Lucas na de training thuis af te zetten en hij wilde niet ruzie met één van de ouders van de jongens uit zijn team.

Hij zei Daley en Matthijs gedag nadat hij beloofd had ze te bellen als hij hulp nodig had tijdens zijn voorbereiding. Hij had geen idee waarom Matthijs zo vriendelijk tegen hem was terwijl hij hem nauwelijks kende. Het was tenminste duidelijk waarom de trainer hem had gekozen als aanvoerder. Hij probeerde uit iedere speler het beste te halen. Zelfs uit een speler die vier jaar ouder dan hem was en ook al vier jaar gestopt.

'Bedank je de spelers even voor hun tijd en de foto's' sprak Kyle Lucas moederlijk toe. Direct kwam er een bedankje uit zijn mond gerold.

'Ik bel je nog wel' zei Kyle tegen Daley, het dit keer wel menend. Daley stak zijn duim op waarna Kyle met Lucas de kantine uit liep.

'Tot zaterdag he Kyle. Vergeet niet om de zakdoekjes mee te nemen voor je zusje.'

Onzichtbaar rolde Kyle zijn ogen. In het veld bewonderde hij Donny echt. Zijn inzicht en goede schoten zorgden ervoor dat hij een goede speler was. Buiten het veld was hij nu eenmaal een kwal. Zoey had gelijk.